Grupa robocza IEEE 802.3 pracuje obecnie między innymi nad takimi standardami, jak:

IEEE P802.3at DTE Power via MDI Enhancements. Jest to kolejna, ulepszona wersja standardu PoE (Power over Ethernet), zwiększająca wielkość mocy dostarczanej urządzeniom sieciowym przez skrętkę UTP.

Zobacz również:

• Wi-Fi 7 - kompendium wiedzy o nadchodzącym standardzie

IEEE P802.3av 10Gb/s Ethernet Passive Optical Network. Standard zwiększający przepustowość połączeń sieciowych PON (Passive Optical Network ) .

IEEE P802.3az Energy-efficient Ethernet. Standard, dzięki któremu połączenia Ethernet (oraz korzystające z ich usług urządzenia sieciowe) ograniczają pobór mocy, wtedy gdy nie są aktywne.

IEEE P802.3ba. Kolejne dwie wersje technologii Ethernet, pozwalające przesyłać dane z szybkością 40 i 100 Gb/s.

Plany przewidują, że w pierwszej kolejności zostaną ratyfikowane niemal w tym samym czasie (we wrześniu 2009 r.) dwa standardy: IEEE P802.3at DTE Power via MDI Enhancements i IEEE P802.3av 10Gb/s Ethernet Passive Optical Network.

Standard IEEE P802.3at (wersja draft) przewiduje, że wielkość mocy, jaką można dostarczyć urządzeniu sieciowemu przez okablowanie UTP, wzrośnie do 25,5 W (dzisiaj jest to 12,95 W).

Standard IEEE P802.3av (wersja draft) pozwoli przesyłać dane przez infrastrukturę PON (odcinek "pierwszej mili" łączący centralę operatora z końcowym użytkownikiem) z szybkościami 10 Gb/s (download) i 1 Gb/s (upload). Dzięki standardowi dostawcy usług sieciowych będą mogli poszerzać swoją ofertę o takie usługi, jak IPTV czy wideo na żądanie.

Wszystko wskazuje na to, że standardy IEEE 802.3ba i IEEE P802.3az powinny zostać ratyfikowane na początku 2010 r.

Wszyscy obecnie mówią o zielonych (czy też czystych) technologiach i o konieczności ich wprowadzania do sieci komputerowych. Który ze standardów, nad którymi pracuje obecnie grupa robocza 802.3 zasługuje na to, aby nazwać go najbardziej zielonym?

Osobiście uważam, że wszystkie rozwiązania zwiększające efektywność pracy sieci komputerowych zasługują na to, aby nazwać je zielonymi. Są to przecież rozwiązania, które wspierają świat cyfrowej komunikacji, a nie fizycznej komunikacji. Dobrym przykładem są tu np. rozwiązania zwiększające przepustowość połączeń komputerowych, dzięki którym użytkownicy nie muszą podróżować, a mogą uruchamiać sesje wideokonferencji.

Jednym z najbardziej zielonych jest na pewno standard IEEE P802.3az Energy-efficient Ethernet, bazujący na koncepcji "low power idle". Pomysł ten zakłada, że połączenie sieciowe oraz korzystające z jego usług urządzenia powinny pobierać w stanie bezczynności minimalną ilość mocy.

Sądzę, że kluczowym zagadnieniem w przypadku koncepcji "low power idle" jest odpowiednie zarządzanie sygnałami "sleep" i "wake", które informują, że połączenie ma wejść w stan "low power idle" lub wyjść z niego. Wierzę, że koncepcja "low power idle" potrafi zaoszczędzić energię w większym stopniu niż inne rozwiązania wprowadzane do warstwy fizycznej Ethernetu.

IEEE 802.1 Data Centre Bridging to inny zielony standard, pozwalający budować połączenia Ethernet, w których stopa gubionych pakietów będzie bardzo niska. Standard pozwoli konsolidować w ramach jednej sieci IP/Ethernet ruch SAN i LAN.

Pytanie dotyczące sieci Ethernet 40 i 100 Gb/s. Co powoduje, że rośnie zainteresowanie tą technologią oraz kto oczekuje z największą niecierpliwością na zakończenie procesu ratyfikowania tego standardu: duże korporacje, użytkownicy posiadający centra danych, producenci sprzętu sieciowego, dostawcy usług sieciowych czy może zwolennicy HDTV?

Podczas prac nad standardem IEEE P802.3ba okazało się, że istnieją dwie grupy aplikacji, dla których szybki Ethernet jest bardzo ważny. Do pierwszej grupy należy zaliczyć aplikacje stosowane w rdzeniach sieci LAN, które agregują ruch. Natomiast do drugiej grupy należy zaliczyć połączenia obsługujące serwery i systemy pamięci masowych.

Rdzenie sieci LAN obsługujących centra danych, jak i sieć szkieletowa internetu, wymagały zawsze dużych przepustowości. Coraz większa liczba użytkowników (oraz uruchamiane przez nich aplikacje) powodują że zapotrzebowanie na przepustowość ciągle rośnie. Badania wykazały, że zapotrzebowanie na przepustowość podwaja się w tym obszarze przeciętnie co 18 miesięcy. Co jest bardzo dużo. Ethernet 100 Gb/s jest tu więc jak najbardziej potrzebny.

Nieco inaczej jest w przypadku połączeń obsługujących serwery i systemy pamięci masowych. W tych środowiskach zapotrzebowanie na przepustowość podwaja się przeciętnie co 24 miesiące. To właśnie z myślą o tych środowiskach podjęto prace nad Ethernetem 40 Gb/s.

Jak widzi Pan rolę stowarzyszenia Ethernet Alliance (EA) w opracowywaniu nowych standardów Ethernet i jak ocenia Pan współpracę między EA i IEEE?

Ethernet Alliance nie koncentruje się na konkretnej grupie użytkowników czy aplikacji korzystających z sieci Ethernet, ale wspiera tę technologię całościowo. Ethernet Alliance współpracuje z innymi stowarzyszeniami, grupami użytkowników oraz organizacjami zajmującymi się standardami, starając się w ten sposób wspierać rozwiązania zmierzające do budowania lepszego Ethernetu.

Ethernet Alliance prowadzi politykę "Just Publish", nie biorąc bezpośrednio udziału w samym procesie opracowywania specyfikacji czy standardów, ale zdając się tutaj na prace prowadzone przez IEEE. EA koncentruje się na pokazywaniu korzyści jakie niosą ze sobą dla obecnych i przyszłych aplikacji kolejne standardy Ethernet.

Może jest jeszcze za wcześnie na to, ale spróbujmy odpowiedzieć sobie na pytanie, z jaką szybkością będzie pracować w przyszłości Ethernet. Czy będzie to szybkość 1 Tb/s czy może kilkaset Mb/s?

Osobiście myślę, że tak jak w przypadku standardu IEEE P802.3ba - gdzie szybkość Ethernetu rośnie w porównaniu z poprzednią wersją 10 Gb/s 4-krotnie i 10-krotnie, co było podyktowane wymaganiami stawianymi przez centra danych i systemy pamięci masowych - tak i w przypadku kolejnej wersji Ethernetu będziemy musieli z podobnych powodów pracować nad różnymi szybkościami.

David Law wyraża w wywiadzie swoje osobiste poglądy, nie będące oficjalnym stanowiskiem organizacji IEEE.