Handel elektroniczny i sektor ICT rozwijają się w Polsce dość wolno.

W 2011 r. wprowadzono jedno z najbardziej przyjaznych rozwiązań umożliwiających dostęp i ponowne wykorzystanie informacji publicznych. Jako podstawowy nośnik informacji publicznych do ponownego wykorzystywania przewidziano Biuletyn Informacji Publicznej oraz centralne repozytorium.

Informatyzacja

1. Dotychczas informatyzowane były archaiczne procesy zadań publicznych, których realizacja opierała się na obrocie dokumentami utrwalonymi na nośniku papierowym i braku dostępności do informacji zgromadzonej w innych podmiotach publicznych, a niezbędnych do realizacji tego procesu.
2. Dysproporcje między nowoczesnością systemów teleinformatycznych, a skostnieniem instytucji je wdrażających, wyrażające się nadmiernym przywiązaniem do "papieru" i niechęcią posługiwania się dokumentem w postaci elektronicznej.
3. Istnieje wiele systemów teleinformatycznych określanych mianem "silosów informacyjnych", z których trudno podmiotom zewnętrznym pozyskiwać na drodze elektronicznej informacje niezbędne do sprawnej realizacji zadań publicznych.
4. Braki kompetencyjne po stronie podmiotów publicznych w stosunku do branży ICT skutkujące zamawianiem nie tego czego tak naprawdę dany podmiot potrzebuje, za zbyt wygórowaną cenę, a na koniec powodujące przywiązanie podmiotu do wykonawcy w procesie utrzymania i modyfikacji zamówionego systemu.
5. Brak warunków organizacyjnych i prawnych do współdzielenia zasobów infrastruktury oraz sieci, a także aplikacji pomiędzy różne podmioty publiczne, co skutkuje zwiększeniem kosztów utrzymywania systemów.
6. Sektorowy podział środków finansowych na informatyzację uniemożliwiający skuteczną koordynację i efektywne wydatkowanie tych środków.
7. Brak współdzielonego zasobu danych referencyjnych znajdujących się w rejestrach publicznych. Mała dostępność usług elektronicznych dla obywateli i przedsiębiorców, zarówno co ich rodzajów, jak i liczby podmiotów je świadczących, a już dostępne są wykorzystywane w zbyt małym zakresie.

Wyzwania w obszarze społeczeństwa informacyjnego i informatyzacji

1. Wspieranie inwestycji w infrastrukturę szerokopasmową w celu zapewnienia powszechnego, wysokiej jakości dostępu.
2. Podniesienie poziomu motywacji, świadomości i umiejętności obywateli w zakresie wykorzystania ICT.
3. Reforma procesu edukacji, poprzez budowanie kompetencji cyfrowych osób nauczających (m.in. nauczycieli, pracowników innych instytucji edukacyjnych i kultury, pracowników organizacji pozarządowych), powszechny program edukacji cyfrowej oraz stworzenie nowoczesnej sieciowej infrastruktury i zasobów edukacyjnych.
4. Wspieranie dostosowywania stron internetowych do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz użytkowników starszego sprzętu lub oprogramowania.
5. Zwiększenie ilości zasobów publicznych (m.in. zasobów edukacyjnych, zbiorów dziedzictwa, publikacji naukowych i treści mediów publicznych) dostępnych w Sieci, w celu zapewnienia podaży treści wysokiej jakości.
6. Wdrożenie mechanizmów nowoczesnej debaty społecznej i komunikacji państwa z obywatelami, obejmujące zmianę procedur administracyjnych, wspartą wykorzystaniem narzędzi ICT.
7. Istnieje potrzeba uregulowania następujących zasad: procedur powiadomienia i blokowania dostępu do bezprawnych danych, odpowiedzialności usługodawców z tytułu świadczenia usług drogą elektroniczną, które nie uwzględniają wyłączeń odpowiedzialności usługodawcy o sytuacje "pośredniczenia" w dostępie do cudzych danych poprzez zamieszczanie odesłań do stron WWW, gdzie znajdują się te treści, wykorzystywania publicznych zasobów wiedzy, będących w posiadaniu podmiotów publicznych oraz innych podmiotów wykonujących zadania publiczne, dotyczących audiowizualnych usług medialnych (filmy z sieci, VOD, streaming online), prawa autorskiego niedostosowanego do potrzeb społeczeństwa cyfrowego, w tym kwestii podstawowych takie jak: pola eksploatacji, zakres dozwolonego użytku czy przepisy karne. dochodzenia należności w transakcjach transgranicznych oraz niejednolitego prawa konsumenckiego w krajach Unii Europejskiej (propozycja KE dotycząca Dyrektywy w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów).
8. Zintegrowanie dziedzinowych systemów teleinformatycznych w sposób umożliwiający realizację drogą elektroniczną horyzontalnych procesów zachodzących w administracji.
9. Zapewnienie dostępu drogą elektroniczną do danych gromadzonych w rejestrach państwowych dla obywateli i uprawnionych urzędników.
10. Udostępnienie szerokiego zakresu usług administracji publicznej świadczonych drogą elektroniczną.
11. Spowodowanie zmniejszenia liczby wizyt obywateli w urzędzie oraz ograniczenie korespondencji w postaci tradycyjnej w przypadku najczęściej załatwianych spraw przez obywateli i przedsiębiorców (80% wszystkich kontaktów).
12. Spowodowanie eliminacji wymiany pomiędzy urzędami dokumentów jawnych w postaci papierowej.
13. Zmniejszenie przynajmniej o 10% kosztów ponoszonych na utrzymanie infrastruktury informatycznej wspierającej działania administracji.
14. Podniesienie poziomu bezpieczeństwa informacji i ochrony prywatności w systemach sieciach teleinformatycznych.

Zobacz również:

• Trzy lata nowego iMaca, a większego AiO nadal nie pokazano