Windows 2000 używa dynamicznych DNS (DDNS) - rozszerzenia DNS pozwalającego na automatyczne uaktualnianie nazw maszyn na podstawie adresów IP. Dynamic DNS pozwalają na uwolnienie się od jednej z osobliwości Windows NT: WINS (Windows Internet Naming Service).

Protokół dynamicznego uaktualniania przewiduje funkcje podobne do WINS, ale w odniesieniu do DNS. Pozwala on klientom na dynamiczną rejestrację swoich nazw i usług w DNS (tradycyjnie DNS utrzymuje statyczną bazę danych, uaktualnianą ręcznie). Usługi DNS zawarte w Windows 2000 mogą być zawarte w Active Directory, eliminując duży trafik replikacyjny, nieunikniony w sytuacji, gdy replikuje się duże bazy danych DNS.

Jeżeli infrastruktura DNS jest gotowa, to można instalować usługi dołączone do edycji Windows 2000 Server. Dobrze jest w tym przypadku sprawdzić ustawienia fabryczne Microsoftu dla serwera nazw domen, bo często mogą one być nieodpowiednie dla zastosowań intrasieciowych.

Active Directory przestrzega konwencji nazw standardu X.500, chociaż nie trzeba koniecznie znać zasad pracy X.500, aby używać poprawnie Active Directory. Narzędzie Microsoftu o nazwie LDIF (Lighweight Directory InterFace) pozwala importować do Active Directory informacje LDAP z każdego katalogu obsługującego ten standard. Do modyfikowania indywidualnych rekordów lub dużych zbiorów informacji w jednym przebiegu można użyć także narzędzi sterowanych wierszami komend. Chociaż LDIF jest narzędziem bardzo poręcznym, to rozwinięcie Active Directory ab ovo nie jest zupełnie proste. Active Directory zawierają szereg pól do wypełnienia. Przy odrobinie szczęścia można już mieć takie informacje w bazie danych umiejscowionej w sieci, jednak nawet import istniejących danych nie załatwia sprawy do końca, ponieważ większość pól, które mogą migrować z informacji domenowej NT, wypełnia jedynie część pól oferowanych przez Active Directory.

Zarządzanie katalogiem jest relatywnie proste. MMC (Microsoft Management Console) jest ogniwem administracyjnym katalogu. Używanie tej konsoli jest znacznie prostsze od posługiwania się całym zestawem narzędzi wymaganych do zarządzania domenami NT.

Lustro na notebooku

Po zainstalowaniu Active Directory można używać mechanizmów administracyjnych z nimi związanych, takich jak IntelliMirror. Jest to zbiór mechanizmów pomagających w zarządzaniu konfiguracjami desktopów, rezydujących zarówno po stronie serwera, jak i klienta. Używając usługi klienckiej strony IntelliMirror, służącej do buforowania plików i folderów dla użytkowników mobilnych, można udostępniać offline foldery serwera, buforując je na desktopie. Taki magazyn plików może być zbiorem standardowych dokumentów, raportów, opracowań w toku itp. Synchronizowanie bufora desktopa użytkownika może być ustawione w IntelliMirror na kilka różnych sposobów: w momencie logowania, wylogowania, podczas stanu jałowej pracy desktopa lub według określonego harmonogramu. Mechanizm ten, chociaż niezwykle wygodny, w żadnym razie nie jest substytutem środowiska typu Notes czy Microsoft Exchange. Jest on znacznie ograniczony choćby szybkością wymiany danych w połączeniach mobilnych. Synchronizacja podczas logowania może być uzasadniona tylko w przypadkach buforowania niewielkiej liczby małych pozycji, w przeciwnym razie może wystawić cierpliwość logującego się na ciężką próbę. Po zmianie zawartości pliku na serwerze i jednocześnie na desktopie w stanie offline, podczas kolejnej synchronizacji jest oferowany wybór sposobu rozwiązania problemu duplikatu nazwy i wersji. Gdy plik serwerowy zostanie zmieniony, są oferowane opcje: podmiany pliku sieciowego, zachowania pliku tylko w sieci lub zachowania obu przez zmianę nazwy pliku zbuforowanego. Po wykreśleniu pliku na desktopie zostanie on usunięty lokalnie, jednak w momencie synchronizacji plik sieciowy pozostanie niezmieniony. Jeżeli zostanie usunięta wersja sieciowa pliku, to dostępna jest opcja zachowania pliku lokalnego w sieci lub usunięcia go z komputera.

IntelliMirror obsługuje także profil wędrującego użytkownika (roaming), pozwalając skonfigurować desktop Windows 2000 pod katem buforowania na serwerze. Oznacza to możliwość logowania się do różnych maszyn przy zachowaniu własnego profilu uprawnień, to znaczy zestawu własnych ikon i pozycji w menu Windows Start, tak długo, dopóki używa się klienta Windows 2000 Professional. Udostępnienie ikon i pozycji w menu nie wymaga instalowania aplikacji na desktopie - za użytkownikiem będą wędrować jedynie pozycje przechowywane w sieci, a w menu Start użytkownikom prezentowany jest zestaw aplikacji zdefiniowany przez administratora. Kiedy użytkownik próbuje uruchomić aplikację z obcego desktopa, na którym aplikacja nie jest zainstalowana, Windows Installer sprowadzi odpowiednie oprogramowanie na tę maszynę.