Technologia WiMAX (ogólna nazwa 802.16 - ostatnia wersja standardu została oznaczona symbolem 802.16a), to standard bezprzewodowych sieci LAN, które oferują dużo lepsze warunki pracy (chodzi o zasięg i przepustowość) niż sieci oparte na standardach należących do rodziny Wi-Fi (802.11a, 802.11b i 802.11g). Podczas gdy sieci Wi-Fi mają stosunkowo niewielki zasięg (mogą obsługiwać pojedyncze biura lub punkty dostępu), sieci WiMAX mogą transmitować dane z szybkością 70 Mb/s na odległość nawet do 48 kilometrów. Sieć WiMAX oparta na jednej stacji bazowej może świadczyć usługi tysiącom użytkowników.

Dla porównania – sieć WLAN standardu 802.11b przesyła dane z szybkością do 11 Mb/s i może je transmitować na otwartej przestrzeni na odległość do 350 metrów. Dzięki sieciom WiMAX usługodawcy ISP będą mogli oferować użytkownikom szerokopasmowy dostęp do Internetu, nie zaprzątając sobie głowy okablowaniem tzw. "ostatniego kilometra". Jest to przy tym tanie rozwiązanie. Okablowanie kosztuje, a tu transmisja danych na linii użytkownik punkt dostępu do Internetu odbywa się drogą radiową.

Na początku prace koncentrowały się nad sieciami 802.16 wykorzystującymi częstotliwość 10-66 GHz. Standard opisuje zarówno warstwę MAC (będącą integralnym elementem rozwiązania) jak i warstwę fizyczną.

Na początku 2003 roku ratyfikowano kolejną wersję standardu - 802.16a. Sieci oparte na tym standardzie pracują w paśmie częstotliwości od 2 do 11 GHz.

Na rynku nie ma jeszcze produktów WiMAX. Prace nad standardem 802.16a zakończono w styczniu 2003 roku, a pierwsze handlowe produkty będą dostępne najwcześniej w 2005 roku. Intel chce być jedną z pierwszych firm, która wprowadzi na rynek urządzenia WiMAX. Firma pracuje już nad układami scalonymi wspierającymi tę technologię, które zaczną schodzić z taśmy produkcyjnej w drugiej połowie 2004 roku.