Modyfikowanie licencji przez użytkowników

Nowa wersja licencji odchodzi od fundamentalistycznego założenia, iż niedopuszczalne są jakiekolwiek modyfikacje zasad wyrażonych w GPL. Czyni to łatwiejszym dostosowywanie reguł wypływających z idei wolnego oprogramowania do potrzeb poszczególnych użytkowników. Dzieje się tak dzięki zastrzeżeniu, zgodnie z którym możliwe jest stawianie zadań kolejnym "generacjom" dokonującym zmian w kodzie programu (sekcja 7 licencji). Opcjonalne zastrzeżenia pojawiające się w licencji mogą dotyczyć: zróżnicowania odpowiedzialności prawnej w odniesieniu do treści GPL, szczególnego rodzaju oznaczeń pracy, zakazu wprowadzania w błąd co do wersji oryginalnej aplikacji bądź oznaczania zmodyfikowanych wersji w sposób wyraźnie odróżniający je od pierwowzoru, ograniczania wykorzystywania dla celów publicznych oznaczeń licencjodawców i twórców. Możliwe jest także wyeliminowanie przenoszenia na użytkowników uprawnień płynących z ochrony znaków towarowych bądź wprowadzanie zastrzeżeń dotyczących odpowiedzialności kontraktowej związanej z rozpowszechnianiem programu.

Zaznaczyć trzeba, że dodatkowe klauzule mogą zastrzegać jedynie te osoby, którym przysługują prawa autorskie do kodu źródłowego. Oznacza to, iż w praktyce może dojść do "roczłonkowania licencyjnego" danego projektu, albowiem tylko niektórzy współtwórcy zdecydują się na swego rodzaju personalizację licencji GPL. Mimo to sekcja 7 GPL v.3 staje się potencjalnym środkiem otwierającym szersze pole do wykorzystania licencji w projektach open source.

Perspektywy

GPL v.3 stanowi odpowiedź na zjawiska, które w ocenie ruchu wolnego oprogramowania mogą stanowić wyzwania dla realizowanych przedsięwzięć informatycznych. Za najbardziej kontrowersyjny fragment licencji należy uznać bez wątpienia klauzulę "anty-DRM", chociażby w kontekście praktyk podwójnego licencjonowania. Nie sposób jednak jednoznacznie określić konsekwencji sięgania przez programistów po nową wersję licencji. Skuteczność (i użyteczność) poszczególnych zastrzeżeń licencyjnych zweryfikuje praktyka, a przede wszystkim orzecznictwo sądowe.