TAG? TAK!

TAG - polski edytor tekstów - nie jest nowością na polskim rynku. Jego pierwsza wersja pojawiła się w sprzedaży w 1988 roku i od razu zdobyła wielu zwolenników. O popularności świadczy kilka tysięcy licencjonowanych kopii i wielokrotnie większa liczba kopii pirackich. Jest to chyba jeden z najczęściej kopiowanych nielegalnie programów mimo wyjątkowo niskiej ceny. Walory TAG-a potwierdza szereg nagród i wyróżnień: Mikrolaur'89, Wyróżnienie Baltcom'89, Produkt Roku '90 i '91, Software for Europe.

TAG - polski edytor tekstów - nie jest nowością na polskim rynku. Jego pierwsza wersja pojawiła się w sprzedaży w 1988 roku i od razu zdobyła wielu zwolenników. O popularności świadczy kilka tysięcy licencjonowanych kopii i wielokrotnie większa liczba kopii pirackich. Jest to chyba jeden z najczęściej kopiowanych nielegalnie programów mimo wyjątkowo niskiej ceny. Walory TAG-a potwierdza szereg nagród i wyróżnień: Mikrolaur'89, Wyróżnienie Baltcom'89, Produkt Roku '90 i '91, Software for Europe.

TAG jest edytorem graficznym, nie stwarza więc problemów z uzyskiwaniem polskich liter na wydruku. W kraju, w którym sprzedaje się drukarki bez wbudowanych narodowych znaków i faktycznie nie ustalono standardu ich kodowania, jest to oczywista zaleta.

Jesienią 1991 roku pojawiła się na rynku najnowsza wersja TAG-a oznaczona indeksem 2.0.

Co nowego?

Wersja 2.0 znacznie różni się od poprzednich. Widać jednak starania Autorów, by wprowadzone zmiany stały się jak najmniej uciążliwe dla dotychczasowych użytkowników. Układ menu i sposób obsługi pozostał prawie bez zmian. Najbardziej zauważalne różnice, to: nowe sterowniki drukarek laserowych, możliwość druku zagęszczoego (20 znaków na cal), możliwość konfigurowania programu stosownie do upodobań użytkownika, wyszukiwanie i przekodowywanie tekstów, systemowe operacje na plikach, kopiowanie rozdziałów, opracowania statystyczne, nowe możliwości w zakresie formatowania tekstu i operacji na blokach, blok kolumnowy, możliwość sumowania kolumny liczb, kontekstowe przeszukiwanie i wymiana z uwzględnieniem rodzaju czcionki, sprawdzanie ortografii całego tekstu, możliwość wstawiania specjalnych kodów z datą, nazwą rozdziałów itp., możliwość dołączania grafiki, graficzny podgląd strony, możliwość pracy w dwóch oknach, obsługa korespondencji seryjnej.

Instalacja

Opakowanie, w którym otrzymujemy zakupiony program, to krok w stronę Europy.

Zerwanie folii jest równoznaczne z akceptacją warunków umowy licencyjnej. Instrukcję obsługi edytora tekstów TAG i edytora czcionek TAGER oprawiono w plastykowe okładki z kołowymi uchwytami, podobnymi do stosowanych w segregatorach. Dzięki temu poszczególne kartki można łatwo wpinać i wypinać, co jest wygodne zarówno dla użytkownika jak i producenta, gdyż pozwala na bieżącą aktualizację zawartości podręcznika. Podręczniki są napisane jasno i zwięźle, zaś mnogość ilustracji pomaga w rozumieniu treści.

W specjalnej kieszeni znajduje się komplet dyskietek instalacyjnych (3,5 lub 5,25-calowych), karta użytkownika z numerem seryjnym kopii i kartka pocztowa - zgłoszenie licencyjne wysyłane do producenta.

Minimalna konfiguracja sprzętu to komputer zgodny z IBM PC, twardy dysk z 800 KB wolnego miejsca, jeden napęd dysków miękkich, 512 KB pamięci operacyjnej, system operacyjny MS- DOS 3.30 (lub zgodny z nim, np. DR DOS), karta graficzna CGA, Hercules, EGA lub VGA.

Instalacja programu polega na wybieraniu odpowiednich pozycji w menu programu instalacyjnego. Oprócz wyboru karty graficznej decydujemy również o ekranowym formacie liter: 8x8 lub 8x14 punktów (z wyjątkiem CGA). Wybór formatu 8x8 powoduje, że na ekranie mieści się więcej tekstu, lecz będzie on mniej czytelny. Następnie wybieramy układ klawiatury i sposób uzyskiwania polskich liter - do dyspozycji mamy klawiaturę maszyny do pisania lub klawiaturę programisty. Uwzględniono wyświetlacze laptopów i notebooków oraz ich niestandardowe klawiatury. Do wyboru dano ponad 100 typów drukarek.

Dalsza część instalacji polega już tylko na wymianie dyskietek w napędzie.

Poziom wyboru

Wykonujemy komendę "TAG" w katalogu głównym. Przy pierwszym uruchomieniu edytora na ekranie pojawi się pytanie o nazwę użytkownika i numer seryjny. Od tego momentu program będzie wyposażony w stosowną winietkę.

Po wprowadzeniu programu do pamięci operacyjnej znajdujemy się na tzw. poziomie wyboru, na którym można ustalić konfigurację edytora, dokonywać operacji na plikach i określić plik przeznaczony do edycji.

W ramach zmiany konfiguracji można m.in. ustawić czas między autozapisami, opóźnienie w rozwijaniu okienek menu, czułość myszy, sygnalizację dźwiękową błędów, szybkość reakcji klawiatury na przytrzymanie klawisza, wyświetlanie zegara. W przypadku monitora kolorowego mamy możliwość zdecydowania o kolorach tła okna głównego, okienek menu oraz barwie znaków tekstu i menu.

W ramach tzw. eksportu plików TAG pozwala na przetwarzanie zbiorów z własnego formatu na format ASCII, w którym polskie litery zakodowano w standardzie DHN, IBM Latin 2 (code page 852), Mazovii, Ventury lub Windows 3.1. Możliwy jest również import plików ASCII, a także - co ciekawe - plików tekstowych ChiWritera. Tablice przekodowań można dowolnie modyfikować lub tworzyć nowe. Niestety, wbrew temu, co napisano w instrukcji (dodatek G, strona G-1), tablice konwersji nie są kopiowane do katalogu TAG podczas instalacji - trzeba je przenieść ręcznie z katalogu "UZYTKOWE" dyskietki instalacyjnej #1.

TAG 2.0 bez przeszkód odczytuje pliki utworzone w poprzednich wersjach, ale "nowe" pliki nie są zrozumiałe dla starych wersji edytora.

Operacje na plikach wzbogacono o możliwości stwarzane przez tzw. metkę, dołączaną do każdego pliku. Zawiera ona dodatkowe informacje o tekście: datę założenia pliku, łączny czas pracy nad tekstem, numer wersji oraz kilkuwierszową informację o dokumencie, wpisywaną przez użytkownika. Metka może służyć np. do wyszukiwania tekstów na dysku.

Na poziomie wyboru można również wykonywać niektóre operacje systemowe: kasowanie, kopiowanie, przesuwanie i podgląd kilkuset pierwszych znaków zbioru.

Poziom hierarchii

Na poziomie hierarchii tworzymy plan dokumentu. Określamy kolejność rozdziałów, ewentualne podrozdziały i ich tytuły. Służy do tego odpowiednia opcja menu - edycja struktury. Niestety, opcja ta ma pewną wadę dziedziczną - dopuszczalna długość tytułu rozdziału lub podrozdziału jest zbyt krótka. Tak więc w hierarchii tekstu znajduje się przeważnie tylko jego początek, zaś potem trzeba dopisywać brakującą część. Można też przesuwać rozdziały wraz z ich zawartością, kopiować (ale tylko te bez dołączonych podrozdziałów) oraz usuwać.

Po ustaleniu planu dokumentu można zdefiniować format strony wspólny dla całego tekstu - długość i szerokość strony, margines górny i dolny, definicje stopek i główek oraz sposób ułożenia papieru - pionowo lub poziomo. Program umożliwia odróżnianie stron parzystych i nieparzystych.

Korzystając z opcji "statystyka tekstu", otrzymujemy informacje o całym dokumencie, rozdziale lub podrozdziale, dotyczące liczby znaków, spacji, wyrazów, wierszy, stron tekstu i stron znormalizowanego maszynopisu.

Edycja tekstu

Pisanie zaczynamy od utworzenia wzorca, według którego tekst będzie formatowany. We wzorcu zapisujemy prawy i lewy margines, tabulatory, odstępy między wierszami, sposób justowania, dzielenie wyrazów automatycznie na sylaby lub nie. Wzorzec jest zapamiętywany i TAG nadaje mu odpowiedni numer. Pisząc tekst można wykorzystywać dawniej zdefiniowane wzorce. Formatowanie tekstu działa samoczynnie.

W stosunku do poprzednich wersji znikł rozkaz "kasuj linię", co może wywołać pewien popłoch wśród użytkowników "starego" TAG-a. W TAG-u 2.0 kasujemy wiersz klawiszami <Ctrl+Ins>; informacja o tym jest zawarta dopiero w dodatku do podręcznika pt. "Klawiszologia".

TAG oferuje różne kroje pism: pogrubiony, podkreślony, szeroki, wysoki, kursywa, pica oraz indeks dolny i górny. Są też różne czcionki: courier, artdeco, engraved, oldelish, sanserif, cyrylica, matemat (znaki specjalne). Tekst wydrukowany będzie wyglądał tak, jak na ekranie. Znaki nieosiągalne z klawiatury można uzyskać na ogólnych zasadach - wpisując ich kody na klawiaturze numerycznej przy wciśniętym klawiszu <Alt>. Listę kodów można uzyskać za pomocą komendy "podgląd" w opcji "czcionka".

TAG dysponuje pełnym zestawem operacji na blokach, zawierającym m. in. kasowanie, kopiowanie, zapis i wczytywanie bloku z dysku. TAG 2.0 wzbogacono dodatkowo o zmianę czcionki i zmianę sposobu formatowania tekstu. W przeciwieństwie do wielu innych edytorów, TAG w operacjach blokowych korzysta z bufora, dzięki czemu operację kasowania bloku można odwołać. Jeżeli są otwarte dwa okna, można przenosić bloki między nimi. Operacje na blokach działają szybciej niż w poprzedniej wersji.

TAG operuje blokiem kolumnowym, dostępnym jedynie we fragmentach dokumentu zdefiniowanych wzorcem "Specjalny". W takim bloku, oprócz opisanych powyżej operacji, można sumować liczby - wynik umieszczany jest w ostatnim wierszu bloku.

Kreślenie ramek i tabel polega na zwykłym "ciągnięciu" linii klawiszami kursorów lub myszą. Można otoczyć ramką istniejący tekst lub wypełnić tekstem istniejącą już ramkę. Jeśli zabraknie miejsca, wystarczy wcisnąć <Enter>, ramka sama się wydłuży.

W ramach edycji wzorów można wybrać z okienka symbol, odpowiednio go powiększyć i przesunąć na żądane miejsce.

Możliwości łączenia tekstu z grafiką ograniczają się do wprowadzania elementów graficznych ze zbiorów dyskowych o formacie PCX (tylko obrazy kreskowe). Bezpośrednia edycja rysunku nie jest możliwa, można jedynie skalować wymiary rysunku. Wprowadzony element graficzny daje się obejrzeć na ekranie tylko podczas graficznego podglądu strony.

Ważną zaletą TAG-a 2.0 jest wyposażenie w narzędzia leksykalne - słownik wyrazów bliskoznacznych, słownik ortograficzny (wykrywa około 85% literówek) oraz pomoc językową, zawierającą informacje o podstawach polskiej pisowni.

Niektórzy użytkownicy będą zapewne rozczarowani, że teksty odnośników, niezbędnych przy pisaniu prac naukowych, można umieszczać tylko na końcu dokumentu, a nie u dołu strony.

Dla ułatwienia sobie operacji edycyjnych użytkownik może definiować makroinstrukcje, czyli ciągi komend uruchamiane jednym kluczem.

Po zakończeniu pracy nad tekstem i wejściu na poziom hierarchii można automatycznie utworzyć spis treści.

Drukowanie

Drukowanie tekstu wykonuje się z poziomu hierarchii. Do dyspozycji są sterowniki drukarek laserowych i mozaikowych; w przypadku tej ostatniej wykorzystuje tryb graficzny, na ogół działający dość powoli. TAG drukuje jednak szybciej niż większość konkurencyjnych edytorów graficznych. Możliwy jest też przyspieszony wydruk w trybie tekstowym (draft). Jakość druku dobra, nawet przy użyciu drukarek 9- igłowych. Mam nadzieję, że w następnej wersji TAG uzyska możliwość stopniowania wielkości czcionki, czego na razie mu brakuje.

Jeżeli dokument jest drukowany na innej drukarce, niż aktualna podczas jego pisania, trzeba pamiętać, że może to wpłynąć na długość strony, (wysokości liter mogą się różnić). W takim wypadku TAG przestrzega o zmianie stronicowania dokumentu. Należy więc opracowywać go po wybraniu tej właśnie drukarki, na której ma być drukowany.

Przy drukowaniu korespondencji seryjnej można korzystać ze zbiorów (baz danych) przygotowanych pod dBase, TIG lub ze specjalnie przygotowanego zbioru ASCII.

Podsumowanie

Edytor TAG 2.0 to polski program, piszący i komunikujący się z użytkownikiem po polsku, napisany przez polskich programistów. Spełnia wszystkie zadania, jakie stawia się przed programami tego typu. Oferując sporo możliwości edycyjnych, jest prosty i łatwy w obsłudze. Pracuje praktycznie z każdą drukarką dostępną w Polsce. Polskie słowniki - ortograficzny i wyrazów bliskoznacznych - znakomicie podnoszą jego przydatność. Niebagatelnym walorem TAG-a jest stosunkowo niska cena.

Można go polecić do pracy i w domu i w biurze.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200