Głównym zastosowaniem metody opartej na analizie linii papilarnych jest kryminalistyka. Każdy z nas widział na filmach, w jaki sposób pobierane są odciski palców do zastosowań śledczych - otóż opuszki palców przykładane są do poduszki pokrytej czarnym tuszem, a następnie odciskane na karcie rejestracyjnej lub daktyloskopijnej. Karty te poddawane są skano- waniu, co umożliwia ich późniejszą analizę i przetwarzanie. Obecnie metoda oparta na tuszu wypierana jest przez bezpośrednie skanowanie odcisków palców. Natomiast w celu pobrania odcisku korzysta się ze śro- dka chemicznego zwanego argentoratem. Związek ten posiada charakterystyczną cechę przylegania do powierzchni pokrytych potem lub tłuszczem. Środek nanoszony jest pędzelkiem na fragment przedmiotu z odciskiem, a następnie pokrywany jest czarną folią daktyloskopijną. Osoby zainteresowane wykorzystaniem cech biometrycznych w kryminalistyce odsyłam do ciekawych publikacji Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji (http://www.ksp.waw.pl/laboratorium/pages/publikacje.htm ).

W zastosowaniach praktycznych wykorzystuje się czytniki linii papilarnych. Przyłożona opuszka palca w takim przypadku jest skanowana, a system analizuje wzór linii papilarnych, porównując go z zapamiętanym wzorcem. Stosuje się kilka technik wykorzystywanych do pomiaru linii papilarnych, z których wymienić można:

• technikę pojemnościową - matryca czytnika zbudowana jest z kondensatorów, pomiar jest zróżnicowany ze względu na nacisk, największy nacisk następuje na wzgórzach linii papilarnych - metoda ta jest najmniej odporna na zakłócenia, gdyż sensory są wrażliwe na wilgotność palca, a także na silne naciśnięcie matrycy;
• technikę optyczną - polega na rejestracji zaburzeń promieni świetlnych podczas całkowitego wewnętrznego odbicia - w miejscach, gdzie występują wzgórza linii papilarnych, do odbicia nie dojdzie; metoda może prowadzić do błędnego odczytu w przypadku zróżnicowanego nacisku na matrycę;
• technikę naciskową - metoda oparta jest na piezoelektrycznych sensorach czułych na dotyk, różni się od techniki pojemnościowej odpornością na wilgotność palca;
• technikę ultradźwiękową - metoda oparta jest na zjawisku dyfrakcji i odbicia - jest droższa i bardziej skomplikowana od wcześniej wymienionych, jednak pozwala dodatkowo zweryfikować żywotność poprzez badanie faktu przepływu krwi w przyłożonym do czytnika palcu;
• technikę termiczną - metoda polega na pomiarze temperatury palca przesuwanego w kierunku prostopadłym do matrycy sensorów.

Tęczówka oka

Podstawy systemów analizujących tęczówkę oka opracował brytyjski matematyk John Daugman, który w 1994 r. opracował cztery równania matematyczne umożliwiające analizę tęczówki oka. Tęczówka oka jest jedyną w swoim rodzaju cechą fizyczną, zapewniającą brak powtarzalności wśród innych osób. Rozróżnić możemy nawet tęczówkę prawego i lewego oka, jak również tęczówki bliźniąt jednojajowych. Kształt tęczówki kształtuje się w pierwszych latach naszego życia i nie zmienia się aż do śmierci. Natomiast po śmierci ulega szybkiemu zniszczeniu, co niewątpliwie jest dużą zaletą, szczególnie gdy przypomnimy sobie film Człowiek demolka (reżyseria: Marco Brambilla), w którym to Wesley Snipes otwierał drzwi, korzystając z "pożyczonego" oka.

W tęczówce oka wyróżnić możemy ponad 200 elementów, które mogą być wykorzystane do identyfikacji. W celu analizy tęczówki wymagane jest zrobienie zdjęcia o odpowiedniej rozdzielczości. Nieinwazyjność pomiaru jest dużą zaletą tej metody. W identyfikacji nie przeszkadza fakt noszenia przez osobę okularów czy zwykłych szkieł kontaktowych. Metody biometryczne oparte na analizie tęczówki oka są bez wątpienia najbardziej skutecznymi metodami biometrycznymi.

Geometria dłoni

Kolejną metodą biometryczną, która jest mniej popularna od analizy linii papilarnych czy tęczówki oka, jest analiza geometrii dłoni. Technika ta polega na wykonaniu zdjęcia dłoni, często trójwymiarowego. Następnie analizowane są: długość, szerokość oraz grubość palców (często czterech palców, bez kciuka), a także wielkość obszarów pomiędzy kostkami. Metodę tę łączyć można z analizą linii papilarnych. Umożliwia ona również przeprowadzenie testów żywotności, polegających na obrazie termicznym lub analizie przepływu krwi.

Ciekawym rozwiązaniem komercyjnym jest system analizujący układ naczyń krwionośnych dłoni właściciela, wprowadzony przez japoński Bank of Tokyo Mitsubishi. Wzorzec w tym przypadku umieszczony został na karcie z wbudowanym układem elektronicznym. Użytkownik w celu weryfikacji musi umieścić kartę z wzorcem, a następnie zbliżyć dłoń do czytnika, nawet go nie dotykając, co jest szczególnie ważne w Japonii ze względów higienicznych.