Bardzo korzystną cechą testowanych urządzeń sieci SDH jest fakt, że metody pomiarowe są niemal identyczne na wszystkich etapach badań, poczynając od końcowej fazy produkcji, przez testy prowadzone podczas instalacji i zgodności systemu przy oddawaniu go do eksploatacji, a na rutynowych badaniach kontrolnych i diagnozowaniu poszczególnych fragmentów sieci kończąc. Ujednolicenie metodologii pomiarów stało się możliwe dzięki całkowitej cyfryzacji, nie tylko na poziomie urządzeń i sieci, ale ze względu na cyfrową postać transportowanych sygnałów.

Dla każdego rodzaju sieci telekomunikacyjnej wymagane są inne pomiary, zależnie od celu i przedmiotu testowania. Tylko w sieci synchronicznej SDH można wydzielić kilka grup testowych, sprawdzających poszczególne obszary funkcjonowania sieci, wśród których można wyróżnić:

- testy poprawności odwzorowania plezjochronicznych sygnałów PDH w modułach transportowych STM (Synchronous Transport Mode);

- pomiary i testowanie sprawności wbudowanych alarmów programowych;

- zasadnicze pomiary jakości przekazów, czyli określenie stopy błędów transmisji w sieci;

- pomiary sprawności styków optycznych i elektrycznych w interfejsach;

- pomiary wartości fluktuacji fazy (jitter) i wędrówki (wander);

- pomiary układów zegarowych i synchronizacji;

- testowanie systemu zarządzania. ####

Sprawdzanie sieci komputerowej

Sieć komputerowa, traktowana jako zespół węzłów przełączających z dołączonymi do nich centrami obliczeniowymi o heterogenicznym charakterze, jest również złożonym obiektem do testowania. Z jednej strony obejmuje konkretną strukturę fizyczną, połączoną interfejsami o różnorodnych parametrach technicznych, z drugiej strony, pomimo rozproszenia obiektów, stanowi zamkniętą topologię logiczną wraz z oferowanymi usługami, zmiennymi możliwościami przetwarzania i zwykle rozległymi zasobami sieci. Z uwagi na złożoność i różnorodność struktury sieci LAN (pierścienie, podsieci), zmienny zasięg, rozproszenie, różne oprogramowanie i znaczną liczbę producentów sprzętu sieci te stwarzają możliwość powstawania wielorakich błędów, których lokalizacja i diagnozowanie wcale nie są łatwe.

W większości sytuacji niepoprawna praca sieci komputerowej nie jest spowodowana fizycznym uszkodzeniem połączeń sieciowych (błędy trwałe), lecz jest wynikiem zakłóceń w kanale transmisyjnym, brakiem synchronizacji lub chwilowym przeciążeniem fragmentu sieci. Stąd zachodzi nieustająca potrzeba ciągłego (lub okresowego) nadzorowania wymaganej jakości sieci przez wykrywanie i diagnozowanie błędów, które w wielu przypadkach mogą być skorygowane programowo przez protokoły wyższych warstw sieci.

W coraz częściej spotykanych sieciach komputerowych opartych na rodzinie protokołów TCP/IP - co odpowiada współczesnym koncepcjom sterowania sieciami teleinformatycznymi (intranetu i ekstranetu) - dla uproszczenia sposobów diagnozowania różnorodnych błędów używa się modelu warstwowego sieci ISO/OSI. Dzięki temu występujące uszkodzenia i błędy można już przyporządkować do poszczególnych warstw modelu, upraszczając w ten sposób testowanie, gdyż na każdym poziomie występują inne typy błędów - związane z konkretnymi przyczynami (zob. tabela).

Sposób testowania lokalnych sieci komputerowych LAN w zasadzie nie podlega standaryzacji, lecz ma zapewnić utrzymanie ciągłości działania sieci z określoną przepływnością (od 4 Mb/s do 100 Mb/s, a nawet do 1 Gb/s w sieciach Ethernetu), nieprzerwany dostęp do zasobów lokalnych, wysoką jakość transmisji (stopa błędu od 10-8 do 10-11) w zależności od wymagań - przy zachowaniu odpowiedniej efektywności (czasu reakcji) oraz bezpieczeństwa sieci (wierność i poufność informacji).

Do najczęściej stosowanych procedur lokalizujących uszkodzenia i diagnozujących sieci komputerowe należą:

- testowanie okablowania; ####

- dekodowanie strumienia danych wraz z analizą pakietów i protokołów;

- testowanie połączeń między wybranymi węzłami sieci;

- statystyczna analiza trafiku sieciowego;

- analiza konfiguracji i bieżącego stanu sieci;

- testowanie funkcji i realizacja procedur samotestowania.

Zgodnie z warstwową architekturą sieci można wydzielić następujące rodzaje pomiarów sieci komputerowych: pomiary parametrów fizycznych okablowania (miedzianego i światłowodowego), pomiary pasywne dokonywane wyłącznie przez obserwację i monitorowanie funkcjonowania sieci za pośrednictwem analizatorów oraz aktywne pomiary logiczne z możliwością iniekcji do sieci wybranych zestawów testowych.