VINES (VIrtual NEtworking System) firmy Banyan jest oparty na Unix System V. Podobne jak NetWare, na początku swej kariery system był opracowany w celu udostępnienia takich usług sieciowych jak dostęp do plików, czy korzystanie z drukarek. Jest to system przeznaczony zarówno dla niewielkich (5-20 użytkowników) instalacji sieciowych, jak i systemów rozległych. Także VINES pozwala na opracowywanie aplikacji, które mogą pracować w jego środowisku. Do tego celu służy np. pakiet VINES Applications Tollkit.

W odróżnieniu od wymienionych poprzedników system LAN Server można nazwać aplikacją, która pracuje dołożona na samej górze operacyjnego systemu ogólnego zastosowania jakim jest OS/2. W takim przypadku leżący "pod spodem" NOS-u system operacyjny zapewnia dostęp do przetwarzania danych, pamięci i usług komunikacyjnych, zaś system LAN Server zapewnia użytkownikom komplet usług sieciowych (network services).

W wypadku LAN Server i Windows NTAS programiści dla opracowania aplikacji sieciowych korzystają z narzędzi dostępnych dla systemów Windows NT lub OS/2.

Organizacja sieci

Używane dzisiaj instalacje sieciowe mogą korzystać z wielu, czasem z setek serwerów, których zasoby mogą być źródłem informacji dla setek lub tysięcy użytkowników. Administrowanie tak dużymi i skomplikowanymi organizacyjnie strukturami nie jest sprawą prostą. Obecnie używa się głównie trzech metod zorganizowania sieci wieloserwerowych - są nimi: obsługa szerokiego zasięgu, obejmująca nieograniczoną liczbę serwerów (zwana globalną), obsługa grup serwerów zwanych domenami (organizacja domenowa) oraz kierowanie pracą pojedynczych serwerów.

Przykładami systemów stosujących obsługę globalną są pakiety VINES 5.525 (liczba użytkowników ograniczona jest w tym wypadku konfiguracją sieci) i NetWare 4 (liczba użytkowników może sięgnąć do 1000). Oba systemy mają wbudowane podsystemy, pozwalające na obsługę globalnych zasobów (mają m.in. hierarchiczne, obiektowe bazy danych z zapisem konfiguracji i posiadanych zasobów - użytkownicy, serwery, drukarki, komputery itp.; bazy te łączą strukturę fizyczną sieci z jej odpowiednikiem logicznym). W wypadku VINES podsystem taki nazywa się StreetTalk III, zaś NetWare 4 korzysta z podsystemu NDS (NetWare Directory Services). Oba globalne katalogi pozwalają użytkownikowi na jednokrotne zgłaszanie się (logowanie) do sieci, w odróżnieniu od zgłaszania się (i ew. przyłączania) do każdego z serwerów oddzielnie.

NDS firmy Novell jest podsystemem bardzo elastycznym, chociażby z tego powodu, że dysponuje aż 15-stopniową strukturą hierarchicznego nazewnictwa - SteetTalk dysponuje tylko trzema poziomami. Poza tym NDS jest podsystemem rozproszonym i replikowanym. Partycje NDS (części obiektowej bazy bazy danych) mogą istnieć na różnych serwerach sieci, zarówno jako kopie do zapisu i odczytu, jak i tylko do odczytu. Jeżeli serwer, który zawiera wzorcową partycję bazy NDS (master copy) ulegnie awarii, to użytkownik będzie mógł sięgać do usług sieciowych za pośrednictwem zareplikowanych kopii tej partycji.

Przy wykorzystywaniu przez VINES podsystemu StreetTalk hierarchia nazw katalogowych sięga do trzech poziomów. Oznacza to, że każdy z serwerów pracujących w środowisku Street Talk ma własną bazę danych opisujących katalog adresów. Taki stan rzeczy powoduje, że gdy serwer w sieci VINES ulega awarii, to każdy z użytkowników zarejestrowanych w lokalnej bazie tego serwera traci dostęp do całej sieci. Dodatkowo korzystanie z centralnie położonej StreetTalk trwa dla sieci rozległej zwykle bardzo długo.