Konsorcjum opracowało do tej pory dwie specyfikacje. Pierwsza (zaprojektowana z myślą o przenoszeniu danych między różnymi urządzeniami) opisuje budowę przenośnych kaset zawierających dysk iVDR, a druga dysków iVDR instalowanych wewnątrz urządzeń (systemy wbudowane).

Specyfikacja opisująca przenośne kasety definiuje trzy typy dysków: standard 110 x 80 mm, standard 67 x 80 mm iVDR Mini (oba typy dysków można instalować w identycznych gniazdach) i standard 50 mm iVDR Micro (oparty na innym typie gniazda). Druga specyfikacja opisuje budowę dysków o rozmiarach 3,5 cala, 2,5 cala oraz 1,8 cala, mających zastosowanie w systemach wbudowanych (bez kaset).

Wiodącym producentem przenośnych dysków twardych jest obecnie ProStor (rozwiązania linii RDX). Są to dyski twarde instalowane w odpornych na wstrząsy, specjalnych kasetach. Co ciekawe, ProStor nie jest członkiem konsorcjum iVDR i dyski RDX nie są zgodne z żadną ze specyfikacji iVDR. Inną firmą oferującą podobne urządzenia jest Imation (produkty linii Odyssey i Ulysses, również nie spełniające wymogów stawianych przez standard iVDR).

Na rynku przenośnych dysków twardych rywalizują obecnie ze sobą dwa standardy. Z jednej strony mamy rozwiązania ProStor (wspierane przez takie firmy, jak Dell czy Tandberg) i Imation, a z drugiej rozwiązania oparte na standardzie iVDR, wspierane np. przez firmę Hitachi Maxell, która wprowadziła na rynek swój pierwszy dysk iVDR w marcu 2007 r. Dysk o nazwie Removable Hard Disk Drive iV (zdjęcie obok) ma pojemność 160 GB i obsługuje dane z szybkością 540 Mb/s.

Dużą rolę na rynku przenośnych dysków twardych może odegrać w przyszłości technologia SSD (systemy oparte na półprzewodnikowych pamięciach flash). Może ona być stosowana w dyskach iVDR, zarówno tych opartych na specyfikacji iVDR Micro (kasety), jak i w dyskach iVDR stosowanych w systemach wbudowanych.