SIP w przedsiębiorstwie
- Przemysław Pawełczak,
- Marcin Suszkiewicz,
- 01.07.2005
SIP i przedsiębiorstwo
Komunikacja w przedsiębiorstwie ewoluuje podobnie jak sieci, w których się ona odbywa (patrz rys. 5). Mnóstwo protokołów, które tworzą podstawę pokazanych na rysunku paradygmatów (CSTA, IP, TAPI, TSAPI, XML, HTML...) powoduje, że administratorzy muszą zarządzać bardzo skomplikowanym środowiskiem. SIP zdaje się być protokołem, który może integrować różne środowiska komunikacyjne i upraszczać zarządzanie.
Zalety, jakie mogą być widoczne po wprowadzeniu protokołu SIP w przedsiębiorstwie, są nie do przecenienia:
- swobodne schematy adresacji dla poszczególnych stacji w sieci;
- łatwe mieszanie kanałów komunikacyjnych (media blending), swobodna negocjacja kanałów kontaktu;
- łatwa integracja istniejącej infrastruktury oraz komunikacja z bazami danych, np. z serwerami DNS (Domain Name Server) czy usługi katalogowe przedsiębiorstwa (poprzez protokół LDAP - Lighweight Directory Access Protocol);
- wprowadzenie nowych usług, takich jak automatyczne powiadamianie o obecności.
Takie środowiska są już obecne na rynku (np. SCE - Service Creation Enviroment wspomnianego już Alcatela).
Przeszkody rozwoju
Wiele czynników spowalnia rozwój korporacyjnej komunikacji wykorzystującej protokół SIP. Do najpoważniejszych barier zaliczają się z pewnością:
- Koszty modernizacji infrastruktury, która powinna pozwolić na transmisję czasu rzeczywistego.
- Wysokie ceny "telefonów" obsługujących SIP.
- Niedopracowane interfejsy z obecnie istniejącymi sieciami. Taryfikacja stosowana w klasycznej sieci PSTN nie została zdefiniowana w protokole SIP. Ponadto mapowanie adresu pomiędzy SIP a istniejącymi od lat rozwiązaniami jest trudne.
- Brak kompletnego rozwiązania dla połączeń alarmowych, które są wymagane prawnie od systemów telekomunikacyjnych w wielu krajach.
- Brak rozwiązań pozwalających na zmianę dostawcy usług z zachowaniem mapowania numeru do sieci PSTN.
- Bezpieczeństwo - transmisje VoIP mogą być zagrożone spamem, naruszaniem prywatności i innymi typowymi atakami internetowymi. Problematyczne jest także stosowanie zapór ogniowych i translacji adresów (NAT).
Rozwiązania firmowe
Obsługujące protokół SIP urządzenie końcowe powinno stać się w niedługim czasie podstawowym narzędziem w pracy. Przykładowo, Siemens w swoich produktach stawia przede wszystkim na rozwój funkcjonalności poprzez nowe aplikacje lub usługi, które mogą być tworzone na potrzeby konkretnych zastosowań czy działów.Przykładem mogą być:
- aplikacje IP takie jak oparta na SIP poczta głosowa, auto attendant, konferencje audio/web;
- HiPath Xpressions, który pozwala na przesyłanie głosu, faksów, poczty czy wiadomości tekstowych;
- HiPath ProCenter Advanced Suite - rozwiązanie dedykowane do Call/Contact Center pozwalające na interakcję z klientem kontaktującym się via e-mail, faks, telefon czy sieć web. Usługi obecnie realizowane dzięki CTI (Computer Telephony Integration) zapewni moduł HiPath ComAssistant;
- czytanie stron internetowych przez telefon dzięki silnikowi ComResponse;
- HiPath CorporateConnect - propozycja dla firm z mobilnymi pracownikami, którzy posiadają tylko jeden numer/adres do łączności wszelkiego rodzaju;
- praca zdalna oparta na HiPath Teleworking i DeskSharing, która znosi fizyczne bariery i umożliwia tworzenie wirtualnych zespołów pracowników.
Aplikacja HiPath OpenScape dostarczana przez Siemens oferuje pełny dostęp do korporacyjnych zasobów komunikacyjnych. Jest zintegrowana z produktami Microsoft. Platforma pozwala na dzielenie plików, kalendarzy i dostęp do ludzi w czasie rzeczywistym. Dzięki czemu uzyskujemy kompleksowe środowisko do pracy, które może współpracować z systemem HiPath 8000 dedykowanym dla organizacji opartych na centrach danych.
Architektura HiPath 8000 jest bardziej elastyczna i skalowalna od dzisiejszych IP-PBX, ponieważ dostarcza otwartych interfejsów, dzięki którym jest możliwa łatwa integracja z aplikacjami IT. Według szacunków podawanych przez producenta zastosowanie HiPath pozwala obniżyć koszty operacyjne IT o blisko jedną czwartą, utrzymania o 10%, zaś komunikacji głosowej do 30%.
Każdy URL (Uniform Resource Locator) jest podzbiorem URI (Uniform Resource Identicator). URI określa dany zasób, podczas gdy URL określa miejsce, w którym zasób jest osiągalny. Przykładowe URI to gazeta:networld:03/2005:Przenoszenie numeru w sieci GSM, który określa artykuł o przenoszeniu numeru abonenta w sieci GSM, przedstawiony na naszych łamach. Miejsce, w którym ten artykuł się znajduje, określa adres URL w postacihttp://www.networld.pl/artykuly/46675.html . Zatem URL określa jednoznacznie miejsce, w którym znajduje się URI. Obecnie obie nazwy używane są wymiennie.