Klastry według Oracle'a

Klastry IBM DB2 i Microsoft SQL Server 2000 zakładają partycjonowanie widoków - praktycznie węzeł klastra obsługuje fragment bazy, co wymaga wstępnych operacji podziału danych, ale gwarantuje szybkie przetwarzanie.

W przypadku Oracle'a klastry wykorzystują współdzielony dysk. Oznacza to, że wszystkie węzły mają bezpośredni dostęp do wszystkich informacji w bazie. W takiej sytuacji konieczne jest bardzo dokładne synchronizowanie operacji. W pierwszych wersjach klastra (Oracle Parallel Server) komunikacja między węzłami odbywała się za pośrednictwem dzielonego dysku - wąskim był kanał dyskowy. W Real Application Cluster (RAC) jest wykorzystywany mechanizm Cache Fusion, gdzie węzły klastra wymieniają się zawartością pamięci podręcznej, eliminując konieczność np. powtórnego odczytania danych z dysku.

Na konferencji PLOUG przedstawiono dokładny sposób działania najbardziej newralgicznego elementu infrastruktury RAC - mechanizm wymiany cache.

Mechanizm Cache Fusion w wersji okrojonej zaimplementowano już w bazie w wersji 8.1.x. Obsługiwał sytuacje, gdy dwa węzły równocześnie czytały ten sam obszar dysku lub gdy jeden węzeł czytał, a drugi zapisywał dane. Teraz w RAC obsługiwane są także sytuacje, gdy oba węzły próbują zapisać dane do współdzielonej macierzy dyskowej. W takim przypadku następuje wymiana tzw. Past Image (dodatkowym kanałem IPC do szybkiej komunikacji węzłów klastra). Jeżeli jeden klaster zmodyfikował blok, który ma być równocześnie zmieniony przez inny węzeł, wtedy nie jest od razu wykonywany zapis, tylko blok jest przekazywany do tego węzła, który ma go modyfikować jako drugi (i zmieniany jest tryb pracy bloku na "globalny"). W ten sposób cały proces przebiega znacznie szybciej.

Łącznik z .Net

Na początku listopada ub.r. Oracle opublikował własną wersję rodzimego (native) providera do baz danych tej firmy, przeznaczonego dla środowiska .Net. Dotychczas był dostępny tylko provider opracowany przez Microsoft oraz dostarczyciele "pośredni", wykorzystujący ODBC czy OLEDB (co miało negatywny wpływ na wydajność, ponieważ odwołania musiały następować pomiędzy .Net a COM lub wręcz warstwą Win32).

Provider Oracle'a - ODP.Net - pozwala na wykorzystanie możliwości, jakie stwarza XML DB (część motoru XML dostępnego w Oracle 9.2).

Można np. odebrać wynik ze strony serwera jako dokument XML. Można także po prostu odczytać kolumnę, w której znajduje się interesujący nas dokument.

Za pośrednictwem ODP.Net można odwołać się do pełnej funkcjonalności XML DB. Dzięki temu programista może część operacji na XML wykonać po stronie serwera Oracle, a część przy użyciu standardowej biblioteki .Net System.XML. ODP.Net wymaga, aby na stacji klienckiej był zainstalowany klient w wersji 9.2.

Może natomiast łączyć się z bazami w wersji Oracle 8.

Obecnie do baz danych Oracle'a programista może łatwo dostać się zarówno z poziomu Javy, za pomocą wielu rozwiązań open source, jak i dowolnej aplikacji .Net.