Przenoszenie numerów w sieci GSM
-
- Przemysław Pawełczak,
-
- Marcin Suszkiewicz,
- 01.03.2005
PN dotyka trzech najważniejszych procedur w sieci mobilnej:
- aktualizacji lokalizacji: usługa nie zmieni procedury ze względu na przydzielenie nowego numeru IMSI i jest równoznaczna dotychczasowej zmianie operatora;
- wywołania ze strony sieci: realizacja PN wymaga wyposażenia MSC w moduły odpowiedzialne za trasowanie do przeniesionego numeru;
- rozłączenia: wprowadzenie PN wymaga modyfikacji standardowych procedur zakończenia połączenia.
Rozłączenie połączenia przy standardowej procedurze musi przejść przez GMSC. Wynika to z konieczności odpowiedniej taryfikacji (zwłaszcza gdy abonent GSM korzysta z usługi roamingu).
Zalecenie 3GPP TS 23.066 precyzuje dwa typy przenoszenia numerów w sieciach mobilnych:
- z wykorzystaniem funkcjonalności sygnalizacji SRF (Signaling Relay Functions):
- trasowanie bezpośrednie,
- trasowanie pośrednie,
- trasowanie pośrednie z odwołaniem do aktualnej sieci abonenta.
- pytanie strony wywołującej na podstawie analizy cyfr (Originating call Query on Digit analysis, OQoD), która przypomina trasowanie bezpośrednie: różnica polega na tym, że zapytanie do BDNP wykonuje centrala sieci wywołującej,
- pytanie strony wywoływanej na podstawie analizy cyfr (Terminating call Query on Digit analysis, TQoD), która jest analogiczna do trasowania pośredniego,
- pytanie wyzwalane odpowiedzią rejestru HLR (Query on HLR Release, QoHR).
- MSISDN,
- status przeniesienia numeru (aktywny czy oczekujący),
- znaczniki czasowe, które wskazują, kiedy numer został wykreowany, aktywowany, rozłączony i zmodyfikowany,
- identyfikator sieci zakresu numerów,
- identyfikator aktualnej sieci abonenta,
- informacje o kierowaniu połączeniem.
Trasowanie bezpośrednie (direct routing)
Metoda trasowania bezpośredniego dla sieci niebędącej aktualną siecią abonenta
Wiadomość zwracana przez moduł sygnalizacyjny zawiera prefiks Routing Number (RN) oraz MSISDN strony wywoływanej, gdzie RN wskazuje na GMSC aktualnej sieci abonenta B. RN może również wskazywać na numer HLR, gdy taki rejestr ma strukturę rozproszoną. Taki typ trasowania stosuje się w przypadku, gdy stroną wywołującą jest sieć mobilna (najniższy koszt implementacji).
Trasowanie pośrednie (indirect routing)
Trasowanie pośrednie
Należy zauważyć, że gdy stroną wywołującą jest sieć stacjonarna, to jedynym scenariuszem zestawienia połączenia jest metoda pośrednia (przy założeniu, że sieć nie zawiera usługi PN). Jest to spowodowane tym, że wywołanie od strony sieci stacjonarnej może trafić wyłącznie do GMSC w sieci zakresu numerów.
Należy również zauważyć, że BDNP w trasowaniu pośrednim może zawierać informacje tylko o własnych abonentach przeniesionych. W poprzednim scenariuszu operator musi posiadać aktualną kopię centralnej bazy danych.
Trasowanie pośrednie z odwołaniem do aktualnej sieci abonenta (indirect routingwith reference to the subscription network)
Trasowanie pośrednie z odwołaniem do aktualnej sieci abonenta
Procedura ta wykorzystywana jest w przypadku, gdy RN pochodzący z SZN uniemożliwia znalezienie GMSC ASA. Wówczas RN wskazuje tylko na ASA, która doprecyzowuje informacje o trasowaniu.
Rozwiązanie oparte na zastosowaniu usług sieci inteligentnej
Trasowanie oparte na IN (QoHR)
Może się zdarzyć, że RN otrzymany w kroku 3 nie pozwoli na określenie położenia rejestru HLR w przypadku, gdy ma on strukturę rozproszoną. Wtedy aktualna sieć abonenta nie jest w stanie przeprowadzić trasowania. Aby nie dopuścić do takiego przypadku, konieczne jest zaimplementowanie w sieci obsługującej abonenta modułów sygnalizacyjnych. Powyższa metoda bez większych modyfikacji nadaje się do realizacji przenoszenia numeru pomiędzy abonentami GSM i UMTS. Należy również podkreślić, że metodę tę warto stosować, gdy istnieje niewielka liczba abonentów przeniesionych. W przeciwnym razie może spaść wydajność sieci sygnalizacyjnej.
