Inne wymagania dla głosu

Aby telefony VoWLAN współpracowały z punktami dostępowymi produkowanymi przez różnych dostawców (Cisco Systems, Motorola, Symbol Technologies, Aruba Wireless Networks, Trapeze Networks, inni) oraz z centralkami IP PABX (Avaya, Ericsson, Alcatel-Lucent, Siemens, Polycom, Nokia, TerraSip Polska, D-Link, Netgear), a także z tradycyjnymi centralkami PABX (za pośrednictwem bramek), sieci mobilne muszą spełniać inne wymagania. Transport głosu w sieciach WLAN narzuca bowiem odrębne wymagania ze względu na charakter ruchu w sieci transportowej, z rozróżnieniem priorytetów na ruch głosowy i ruch danych. Nakłada również bardziej wygórowane parametry dla systemów bankowych i świata finansów niż w zastosowaniach fabrycznych lub domowych.

W skali przedsiębiorstwa przy komunikacji w czasie rzeczywistym liczy się pięć kluczowych zagadnień, które muszą uwzględniać projektanci sieci: jakość, bezpieczeństwo, mobilność, osiągalność i koszt całkowity (TCO).

Charakterystycznymi cechami dla tego typu aplikacji jest wielkość opóźnienia stałego (latency) oraz fluktuacja opóźnienia (jitter) w odbiorze pakietów po stronie odbiorczej. O ile w transporcie danych nie są to krytyczne wielkości, o tyle przekazy strumieniowe zarówno głosu, jak i multimediów, są bardzo czułe na wielkość i zmienność w czasie tych parametrów. Wszystkie najważniejsze wartości i podstawowe standardy dla takich rozwiązań zostały ostatecznie uzgodnione przez IEEE (2008 r.) i zaakceptowane do stosowania w aplikacjach VoWLAN. Są one ujęte w kilku specyfikacjach: 802.11e (jakość QoS), 802.11i (bezpieczeństwo), 802.11k (zarządzanie) oraz 802.11r (roaming i przełączanie).

IEEE 802.11e. Specyfikacja ratyfikowana w 2005 r. definiuje sposób przypisywania priorytetów strumieniom danych WFM (Wi-Fi Multimedia) transmitowanym przez sieć WLAN tak, aby zapewnić odpowiednie QoS poszczególnym aplikacjom. Określa cztery klasy ruchu jako: głosowe (voice), obrazowe (video), uprzywilejowane (best-effort) oraz przesyłane w tle (background), dzięki czemu staje się możliwe dostosowanie jakości usług do specyficznych wymagań transmisji. Jest ona niezbędna do zapewnienia QoS aplikacjom wrażliwym na opóźnienia i wymagającym odpowiedniej przepustowości, a dodatkowo optymalizuje czas przydatności urządzeń bateryjnych.

IEEE 802.11i. Zatwierdzony przez IEEE w 2004 r. standard WPA (Wi-Fi Protected Access) chroni dane przesyłane drogą radiową przez sieci WLAN, wykorzystując do tego celu operacje drugiej warstwy modelu OSI. Opcja WPA2, jako następca słabszej ochrony WEP (Wired Equivalent Privacy), zawiera zaawansowane protokoły bezpieczeństwa, włącznie z szyfrowaniem i uwierzytelnianiem (PEAP, TTLS, EAP/TLS) - zmniejszając w ten sposób ryzyko dostępu przez nieupoważnione osoby do serwera RADIUS, który przechowuje szczegółowe dane o kliencie WLAN (nazwa, login, hasło, inne). Powszechnie już używane telefony VoWLAN i rozwiązania Wi-Fi różnią się poziomem zabezpieczenia informacji przed niepowołanym dostępem.

IEEE 802.11k. Uzgodniona w 2007 r. specyfikacja podaje szczegółowe procedury współpracy przełączników WLAN i punktów dostępu pochodzących od różnych dostawców. Standard określa sposób, w jaki klient sieci może wymieniać administracyjnie ważne informacje z punktami dostępu i przełącznikami WLAN (roaming), a także definiuje format zapytań do zbierania szczegółowych danych statystycznych z warstw 1. i 2. oraz raportów. Standard definiuje format żądań zawiadujących radiowymi sygnałami nawigacyjnymi w sytuacjach, gdy punkt dostępu zamierza przełączyć klienta na określony kanał, a po powiadomieniu go, odebrać od niego odpowiednie sygnały nawigacyjne potwierdzające stan.

IEEE 802.11 r. Zaaprobowany w sierpniu 2008 r. najnowszy standard reguluje procedury roamingowe w trakcie łączenia się z siecią WLAN. Sieci korporacyjne WLAN są dzisiaj tak rozległe, że muszą być obsługiwane przez wiele punktów dostępowych. Brak automatycznego roamingu między węzłami AP powoduje, że użytkownik (np. notebook czy telefon Vo-WLAN) przełączając się między kolejnymi punktami dostępowymi, musiał do tej pory ręcznie uwierzytelniać się od początku - co prowadziło do naturalnej utraty łączności na czas uwierzytelniania (kilka sekund). Standard (znany również pod nazwą Fast Basic Service Set Transition) zapewnia płynne i automatyczne przełączanie sesji VoIP między punktami dostępowymi w czasie krótszym niż 50 milisekund. Jest to istotna cecha przy wdrażaniu aplikacji VoWLAN, gdyż rozmówcy z natury nie rozpoznają tak krótkich przerw w trakcie sesji. W systemach zgodnych z 802.11r zmiana hot spota (AP) nie powinna więc wpływać na powstawanie zauważalnych przerw podczas rozmowy.