Póki co, działalność Nano Carbon ogranicza się do dostarczania grafenowych płatków instytucjom, prowadzącym nad nim dalsze badania. Mamy więc do czynienia z modelem B2B. Cennikowo, centymetr kwadratowy grafenu kosztuje około 300 dolarów. Kontrahenci kupują jednak zwykle znacznie więcej. Mimo to, jak pisze Puls Biznesu, władze spółki nie oczekują że działalność szybko się zwróci. Włodzimierz Mischke, wiceprezes Nano Carbon uspokajał jednak:

Szybsze zyski będą możliwe do osiągnięcia w kolejnych naszych grafenowych projektach, o których nie możemy na razie powiedzieć.

Jednym z udziałowców firmy jest między innymi KGHM. Może to sugerować, że Nano Carbon spróbuje zrealizować potencjał grafenu także poza B2B, powlekając nim metalowe powierzchnie. Eksperci sugerują, że pokryta grafenem miedź, dzięki doskonałemu przewodnictwu może znaleźć szerokie zastosowanie w takich działach gospodarki jak energetyka, ale i przemysł maszynowy, samochodowy, medycyna, czy budownictwo.

Drugim udziałowcem Nano Carbon jest Agencja Rozwoju Przemysłu (ARP). Można więc liczyć na wsparcie starań o komercjalizację grafenu. Do dziś na badania nad tym materiałem przeznaczono w Polsce prawie 60 mln złotych. Trwają próby przemysłowego produkowania przez Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych (ITME) grafenu na miedzi. Tarnowskie Azoty chcą grafenem wzbogacać tworzywa sztuczne. Także ITME udało się wytworzyć grafenowy laser impulsowy, a naukowcy z SGGW udowodnili, że grafen może niszczyć komórki nowotworowe. Ten ostatni projekt może liczyć nawet na miliard euro wsparcia z Graphene Flagship. Można więc uznać, że choć przygoda z grafenem dopiero się zaczyna, sporo zostało już w tej kwestii zrobione.

Według amerykańskich analityków, w 2020 roku światowy rynek grafenu wart będzie około 675 mld dolarów. Jest więc o co się bić i po co się starać.