Proces słabnięcia dolara jako głównej waluty świata i zmniejszanie jej pozycji jako waluty rezerwowej trwa od kilku lat. Przyczyny są znane: niski poziom oszczędności amerykańskich gospodarstw domowych, utrzymujący się wysoki poziom deficytu handlowego (700 - 800 mld USD średnio rocznie), a także rosnący deficyt budżetu państwa (szacunki 1,75 bln USD w 2009) i dług publiczny (przekroczył 10 bln USD i stale wzrasta).

George Soros akcentuje, że obecny kryzys finansowy nie ma zwykłego charakteru, ale oznacza koniec pewnej ery - dominacji USA w globalnym systemie finansowym i kontroli waluty rezerw międzynarodowych. Prognozuje zasadnicze zmiany w charakterze działalności banków komercyjnych i inwestycyjnych, wraz z odzyskaniem kontroli nad nimi przez państwo. Wskazuje, że dobiega końca długa era stabilności dolara jako dominującej waluty na świecie, będącej główną walutą rezerw międzynarodowych. Obecnie nie tylko ich podaż jest nadmierna, ale osłabło zaufanie do dolara, co skłaniać będzie do głębszej dywersyfikacji rezerw banków centralnych.

Zobacz również:

• GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach
• Szef Intela określa zagrożenie ze strony Arm jako "nieistotne"
• International Data Group powołuje Genevieve Juillard na stanowisko CEO

Co wynika z długoterminowej analizy technicznej dla rynku amerykańskiego?

Trudno spodziewać się szybkiego odwrócenia trendu na kapitałowych rynkach rozwiniętych - dlaczego miałby napływać na nie znaczący kapitał wynagradzany niskim poziomem stóp zwrotu? Zatem wyższych stóp zwrotu należy oczekiwać na emerging markets - rynków wschodzących - przede wszystkim Azji, Bliskiego Wschodu, Europy Środkowo-Wschodniej i Ameryki Południowej.

Ważne wnioski wynikają z długoterminowej analizy technicznej najważniejszego rynku kapitałowego USA.

Z przedstawionego wykresu mogą wynikać trzy daleko idące spostrzeżenia:

a) Po okresie gwałtownych spadków (co miało miejsce w 2008 r.) można oczekiwać silnego korekcyjnego odbicia DJIA; to odreagowanie miało miejsce uprzednio między grudniem 1974 i czerwcem 1975 r. (o 46%), a wcześniej między marcem i listopadem 1938 r. (o 60%). Obecnie od szczytu DJIA ze stycznia 2000 upłynęło blisko 9 lat (w poprzednich okresach 8 lat i 7 miesięcy oraz 8 lat i 11 miesięcy).

b) W okresie po korekcyjnym wzroście indeks DJIA czeka głębokie załamanie do poziomu wynikającego z dolnej granicy linii trendu wzrostowego, tj. powrót do realnego poziomu z początku lat 90. XX wieku; powinno to nastąpić w latach 2012 - 2016.

c) Po głębokim załamaniu powinien rozpocząć się długotrwały - blisko 20-letni - proces powrotu indeksu do nowych szczytów, z kulminacją w latach 2034 - 2037(2).