Współczesne europejskie (EN 50173) i międzynarodowe (ICO 11801) normy dotyczą wymagań na okablowania strukturalne, za pomocą których można realizować odpowiednie aplikacje, są ujęte w klasach od A do F, czyli do maksymalnej częstotliwości przekazu 600 MHz (klasa F). W odróżnieniu od kategorii nowa definicja klas okablowania określa wymagania, jakie musi spełnić kompletne łącze transmisyjne zbudowane z kabli oraz osprzętu transmisyjnego, niezbędne do realizacji konkretnych aplikacji. Dotychczas zdefiniowany zestaw klas aplikacji obejmuje:

Klasa A - realizacja usług telefonicznych z pasmem częstotliwości do 100 kHz;

Klasa B - okablowanie dla aplikacji głosowych i usług terminalowych z pasmem częstotliwości do 1 MHz;

Klasa C (kategoria 3) - typowe techniki sieci lokalnych LAN wykorzystujące pasmo częstotliwości do 16 MHz;

Klasa D (kategoria 5) - dedykowana dla szybkich sieci lokalnych, obejmuje aplikacje wykorzystujące pasmo częstotliwości do 100 MHz.

W rozszerzonej klasie D (dawna kategoria 5e, 1998 r.) - przy zachowaniu pasma częstotliwości 100 MHz - zaostrzono wymagania na niektóre parametry i zdefiniowano szereg nowych (PSNEXT, PSACR, ELFEXT, PSELFEXT);

Klasa E (kategoria 6) - projekt stanowiący najnowsze (1999 r.) rozszerzenie ISO/IEC11801/ TIA obejmuje okablowanie, którego parametry są określane do częstotliwości 250 MHz (dla aplikacji wymagających pasma 200 MHz). Przewiduje się zatwierdzenie standardu w 2000 r. łącznie z implementacją gigabitowego Ethernetu (4x250 MHz = 1 GHz) i transmisji ATM 622 Mb/s. Niestety modyfikacja złączy RJ-45 dla tej klasy aplikacji nie jest jeszcze rozwiązana ostatecznie, gdyż wymaga zagwarantowania kompatybilności wstecznej (zgodności z wcześniejszymi rozwiązaniami) oraz uzyskania powtarzalnych parametrów przy wyższych częstotliwościach przekazu;

Klasa F (kategoria 7) - projekt (1999 r.) dla aplikacji wykorzystujących pasmo do 600 MHz. Różni się ona od poprzednich klas stosowaniem kabli typu S-STP (zwykle każda para w ekranie plus ekran obejmujący cztery pary) łączonych ekranowanymi złączami, także żyłami miedzianymi o zwiększonej średnicy. Zakończenie prac nad standardem jest przewidywane na lata 2000-2001, co jest głównie uwarunkowane opracowaniem odpowiednich nowych złączy (wybór jednego z 8 rekomendowanych typów). Dla tej klasy okablowania będzie możliwa realizacja aplikacji potrzebujących systemów transmisyjnych z szybkościami znacznie przekraczającymi 1 Gb/s.

Oddzielną klasę zastosowań stanowi okablowanie światłowodowe, nadal intensywnie rozwijane przez wiele firm telekomunikacyjnych, pomimo że w zastosowaniach lokalnych jest to rozwiązanie najdroższe (gdyż nie zapewnia bezpośredniej współpracy z konwencjonalnymi telefonami, a układy konwersji są jeszcze zbyt drogie). W specyfikacji wyszczególniono światłowody wielomodowe 50/125 i 62,5/125 µm dla sieci LAN z propozycją standaryzacji złącza optycznegoSFF (Small Form Factor) o małych gabarytach. Należy wyraźnie zaznaczyć, że uzyskanie konkretnej klasy okablowania wymaga stosowania komponentów odpowiednich kategorii we wszystkich odcinkach sieci wpływających na parametry łącza. Do tej pory brak oficjalnych propozycji - ze strony organów standaryzujących - odnośnie typów złączy (moduł, gniazdo, wtyk, sposób instalacji) zapewniających parametry okablowania miedzianego klasy F.

Dwie szkoły kabli miedzianych

Wśród producentów okablowania strukturalnego i komponentów do tych rozwiązań dominują dwie tendencje: podwyższanie jakości okablowania miedzianego przez stosowanie kabli foliowanych typu FTP lub ulepszanie parametrów kabli nieekranowanych typu UTP (rys. 5).

Wysoką odporność na zakłócenia interferencyjne w swoich produktach kablowych uzyskał Alcatel Cabling Systems, wprowadzając nową generację kabli (dual foil) z ekranem w postaci podwójnej folii. W kablach FTP z pojedynczą folią interferencje elektromagnetyczne EMI są największe w miejscu, w którym folia jest zamykana, i w ten sposób istnieje możliwość upływu pola elektromagnetycznego na zewnątrz kabla. Zastosowanie podwójnej folii skutecznie przeciwdziała temu zjawisku: interferencje najpierw muszą pokonać nieszczelność pierwszej folii, a następnie - znacznie już osłabione - pokonać szczeliny folii zewnętrznej. Uzyskane w ten sposób wyniki są około 10 razy lepsze niż w zwykłych kablach z pojedynczą folią (kable GIGATEK i SYMTEK w systemach okablowania Engineering Cabling System).