W systemie Windows Server 2008 R2 usługę Network Load Balancing można uruchomić w jednej z trzech konfiguracji:

• W NLB Unicast są niezbędne minimum dwie karty sieciowe, gdzie jedna używana jest wyłącznie dla ruchu NLB, a druga może być wykorzystana na potrzeby serwera. Technicznie można użyć jednej karty sieciowej, jednak nie będą działały połączenia z między węzłami w klastrze. W tej konfiguracji ruch dedykowany dla jednego serwera członkowskiego trafia do wszystkich węzłów.

• NLB Mulitcast może być ustawiona do pracy tylko z jedną kartą sieciową. Każdy węzeł ma w tym przypadku po dwa adresy MAC. Jeden ustawiony przez usługę Network Load Balancing, a drugi oryginalny dla interfejsu.

Zobacz również:

• Akcje Intel spadają - winna rosnąca konkurencja w AI
• Wielka inwestycja Atmana w przetwarzanie danych

• Tryb NLB IGMP Multicast pomaga zapobiegać zjawisku "switch flooding" (występującemu w konfiguracjach Unicast i Multicast), polegającym na tym, że pakiety wysyłane do klastra docierają do wszystkich portów przełącznika, co jest zjawiskiem niepożądanym i niebezpiecznym w środowiskach sieciowych (switch zachowuje się jak HUB sieciowy). Wykorzystanie trybu NLB IGMP Multicast pomaga ograniczać ten efekt. We współpracy z przełącznikiem obsługującym IGMP Multicast switch flooding ograniczany jest tylko do portów, które powinny być członkami transmisji multicast.

Bezpieczeństwo usług

Network Load Balancing daje administratorowi dwie podstawowe korzyści. Pierwsza to odporność na awarię, czyli wysoka dostępność (gdy jeden z serwerów w klastrze ulegnie awarii, to cały ruch obsłużą pozostałe). Druga to możliwość skalowania tego rozwiązania przez dodanie kolejnych hostów w klastrze NLB (skalowalność). Obie pozwalają na zapewnienie odpowiedniego poziomu funkcjonalności oraz bezpieczeństwa w utrzymaniu usług infrastruktury serwerowej Microsoft.

Wysoka dostępność zapewnia akceptowalny poziom usług z minimalnym czasem przestojów. NLB automatycznie wykrywa węzeł, który uległ awarii (lub przeszedł w tryb offline) i wyłącza go z działania w klastrze, kierując ruch do pozostałych serwerów członkowskich oraz przywróci go, gdy powróci do stanu online. Skalowalność oznacza możliwość dodania do klastra dodatkowych węzłów (klastry NLB mogą zawierać do 32 węzłów), gdy obecne obciążenie przekroczy możliwości klastra. Oczywiście w przypadku spadku obciążenia możliwe jest także odłączanie zbędnych węzłów.

Ważna jest także łatwość implementacji tego rozwiązania, gdyż usługa NLB jest standardowym składnikiem serwerowego systemu Microsoft, który instaluje się jako część podstawowego sterownika sieciowego systemu Windows. Do włączenia i uruchomienia równoważenia obciążenia sieciowego nie są wymagane żadne zmiany sprzętowe. Po wdrożeniu klaster NLB jest dostępny dla klientów pod postacią jednej nazwy domenowej i wirtualnego adresu IP (adresu IP klastra).

Do obsługi tej funkcjonalności może być użytych więcej niż jednak karta sieciowa, co umożliwia konfigurację wielu klastrów na pojedynczym serwerze. Przy czy należy zaznaczyć, że mogą to być klastry używające jednej karty sieciowej.

Usługę równoważenia ruchu sieciowego bez problemu można uruchamiać na systemach serwerów wirtualnych, jednak należy pamiętać, że z uwagi na pojedynczy punkt awarii jakim jest fizyczny serwer wirtualizacyjny, dobrą praktyką jest umieszczanie hostów członkowskich NPB ulokowanych na różnych hiperwizorach.