Open Mobile Alliance

OMA (patrz rys. 4) jest inicjatywą mającą na celu ułatwienie i przyspieszenie integracji usług mobilnych przez definiowanie wymogów, architektur oraz specyfikacji umożliwiających standaryzację technologii. Z założenia OMA spełnia wszystkie wymagania rynku telekomunikacyjnego. W ramach OMA są definiowane "enablers", będące podstawą do budowy środowisk OSE (OMA Service Environment) umożliwiających tworzenie i zarządzanie usługami, jak jest to pokazane na rysunku.

OSE jest podstawą architektoniczną, na bazie której operatorzy tworzą sieci, natomiast dostawcy tworzą ofertę rynkową. Jej celem jest łatwa integracja usług, sieci i terminali. Główną wartością dodaną przez OMA jest specyfikacja "enablers" z interfejsami, które są podstawą do tworzenia aplikacji. Sam API jest dostarczany przez dostawcę enablera, natomiast logika usługi jest realizowana w środowisku wykonawczym. Przykładami dostawców Enabler OMA są Ericsson i Nokia. Java 2 Platform

Enterprise Edition

J2EE (patrz rys. 5) jest komponentową technologią, która pozwala na rozwój, tworzenie i wdrażanie aplikacji dla rynku biznesowego przy wykorzystaniu architektury wielopoziomowej. Jest zarówno środowiskiem wykonawczym, jak i modelem programowania. W skład J2EE wchodzą takie elementarne technologie, jak EJB, Java Servlet, JSP, API JDBC, JavaMail, JMS.JNDI i JAXP. Poszczególne technologie oraz biblioteki API pozwalają na realizację kluczowych procesów biznesowych wykorzystujących takie elementy, jak strony WWW (front end), dostęp do baz danych (back end), trwałość (persistance) oraz synchroniczna i asynchroniczna komunikacja. Model J2EE osiągnął dużą popularność na rynku. Przykładami dostawców J2EE są firmy BEA i IBM.

Java 2 Platform, Mobile Edition

O ile J2EE jest względnie uniwersalną technologią związaną z rynkiem biznesowym, o tyle J2ME jest przeznaczona specjalnie dla urządzeń mobilnych, a w szczególności telefonów komórkowych. Urządzenia te z reguły są wyposażone w procesory o małej mocy obliczeniowej, pamięć o niewielkiej pojemności, małe wyświetlacze i akumulatory ograniczające czas ich autonomicznej pracy. Dlatego też J2ME oferuje uproszczone rozwiązania na poziomie interfejsów oraz modelu zarządzania aplikacjami i procesami, które są jednocześnie dostosowane do systemów operacyjnych, wykorzystywanych przez dostawców telefonów. Środowiskiem wykonawczym J2ME jest telefon komórkowy. Przykładami dostawców J2ME są Nokia i Sun Microsystems.

Voice XML/Call Control XML

Technologie vXML/ccXML są modelami programowania używanymi do kontroli tzw. media serwerów i systemów IVR wykorzystujących DTMF. Spełniają one wszystkie postulowane wymagania systemów telekomunikacyjnych. ccXML pozwala na kontrolę wideo i realizację usług, takich jak wideo mail. Głównym celem vXML jest szybkie tworzenie menu zapowiedzi, integracja z ASR/TTS, programowanie interakcji z użytkownikiem oraz kontrola przekierowywania połączeń głosowych. Są to technologie skryptowe, które pozwalają na szybkie programowanie systemów, np. wykorzystujących parametry przychodzącej rozmowy. Na ich podstawie realizowana jest większość architektur portali głosowych i usług wideo. Przykładami dostawców vXML/ccXML są firmy HP i Genesis.

Service Oriented Architecture

SOA jest architekturą, modelem programowania, a zarazem wizją, w jaki sposób można integrować złożone procesy biznesowe, wykorzystując związki między technologią a partnerami biznesowymi. Może ona być realizowana przy użyciu J2EE. Podstawowymi technologiami pozwalającymi na wdrożenia SOA są SOAP, WSDL, UDDI. SOAP pozwala na standardowe opakowanie komunikatów, dzięki czemu możliwa jest integracja różnych technologii przy wykorzystaniu tzw. koperty SOAP. WSDL opisuje interfejsy usług, natomiast UDDI jest rejestrem, gdzie są one katalogowane i dzięki temu mogą być odnajdywane.

Model SOA opiera się na trzech rolach: usługodawca, rejestr i zamawiający. Usługodawca jest właścicielem usługi w rejestrze, który przeszukują zamawiający. Model oprogramowania opiera się na informacjach przekazywanych w kopertach zawartych w pakietach, które są przesyłane w sieci i zdalnie wywołują funkcje oferowane przez usługodawcę. Przykładami dostawców SOA mogą być firmy BEA i IBM.

Open Service Access/Parlay

OSA/Parlay (patrz rys. 6) definiuje API, które jest niezależne od protokołu sieciowego. Przy użyciu protokołu CORBA pozwala na dostęp do funkcjonalności sieci przez serwer SCS (Service Capability Server), określany też jako Parlay Gateway. Standard spełnia wymogi telekomunikacyjne dotyczące niezawodności i wydajności. Architektura rozwiązań Parlay wymaga do realizacji usług środowiska wykonawczego, które realizuje interfejs OSA/Parlay. Istnieją dwa takie standardy: Parlay i Parlay X. Pierwszym jest Java API, natomiast drugi jest środowiskiem wykorzystującym usługi sieciowe. Przykładem dostawcy środowiska wykonawczego Parlay jest Ericsson.

Microsoft .Net

Microsoft zaproponował rozwiązanie .Net, które dostarcza programistom środowisko wykonawcze czasu rzeczywistego i szeroką gamę klas. Oferuje ono takie funkcjonalności, jak: usługi sieciowe, prosty dostęp do baz danych, formatki GUI, zarządzanie wątkami i podobne kluczowe interfejsy. Celem .Net jest integrowanie różnych środowisk w jedną technologię, która pozwala na zachowanie istniejących aplikacji przy możliwości ich integracji z nowymi rozwiązaniami. Platforma uwzględnia standardowe wymagania komputerów PC, dzięki czemu łatwo można wykorzystać dotychczasowe inwestycje w oprogramowanie i utworzyć zintegrowane środowisko przy względnie małych kosztach.

Środowisko .Net umożliwia programowanie komputerów, PDA, telefonów komórkowych oraz innych urządzeń przy wykorzystaniu tego samego języka oraz tych samych bibliotek. Pozwala to na łatwą integrację urządzenia końcowego z aplikacją w sieci.

<hr>Walter Zieliński jest CTO, a Marcin Turek i Mariusz Krzemień są informatykami w firmie Ericpol Telecom.