Instalacja obejmuje ponad 120 tys. podłączeń, 10 tys. urządzeń, ponad 3 tys. km miedzianych kabli i łączy światłowodowych. Zarządzać nią będzie inteligentny system crossowy Avaya iPatch oraz rozwiązania z serii Avaya Systimax Structured Connectivity Solutions (SCS), pozwalające na stały monitoring parametrów sieci. W Korei i Japonii zainstalowano m.in. 25 serwerów komunikacyjnych Definity G3 Enterprise Communication, 200 routerów obsługujących punkty dostępu, 150 portów sieci rozległej WAN. Sieć wykorzystuje przełączniki z serii Cajun. Stworzono ją za pomocą protokołu ECLIPS (Enterprise Class Internet Protocol Solution), umożliwiającego podłączenie komputerów wyposażonych w karty do wirtualnych telefonów, zapewniających poziom obsługi nie odbiegający od tradycyjnych aparatów biurowych. Wszystkie aplikacje wspomagające organizację mistrzostw, m.in. system do akredytacji czy rozwiązania wspomagające pracę komentatorów, zainstalowano na serwerach Toshiba 501, wyprodukowanych przez drugiego z technologicznych sponsorów mundialu.

Dwa kraje, dwie sieci

Mecze będą rozgrywane na terenie dwóch państw, znacznie różniących się pod względem infrastruktury telekomunikacyjnej. Początkowo Avaya miała się zająć projektowaniem i budową sieci jedynie w Japonii, za sieć na terenie Korei miał odpowiadać inny ze sponsorów - Korean Telecom. Ostatecznie jednak w ramach rozszerzonej umowy o sponsoring FIFA przyjęła za standard serwery komunikacyjne i okablowanie sieci lokalnej dostarczone przez Avaya. Dzięki temu aneksowi po raz pierwszy w historii mistrzostw FIFA nie musi się martwić o dobór dostawców. Prace związane z dostawą i wdrożeniem rozwiązań przejmie firma, która dodatkowo zapłaciła za ten przywilej ponad 100 mln USD.

Dla usprawnienia komunikacji między miejscowością Busan na południu Korei a japońskim Tokio położono światłowód, składający się z 12 wiązek o maksymalnej przepustowości 2,88 Tb/s, zapewniający szybką łączność dwóch głównych centrów przetwarzania danych. Przy projektowaniu sieci założono przepustowość o 40% wyższą niż spodziewany najwyższy poziom obciążenia. Wykonano wiele testów. Najważniejszy, z użyciem danych z poprzednich mistrzostw świata rozgrywanych we Francji, przeprowadzono na dwa miesiące przed rozpoczęciem imprezy.

Jednolity standard technologiczny nie uchronił uczestników projektu od problemów. Japońska sieć opiera się na rozwiązaniach ATM, w Korei - na połączeniach Frame Relay. Obie scalono za pomocą łącza o przepustowości 4,2 Mb/s. Połączenie tych dwóch sieci, tak aby pracowały identycznie z punktu widzenia użytkowników, było - w zgodnej opinii informatyków FIFA - jednym z najbardziej skomplikowanych zadań tego projektu.

Bezpieczeństwo, nieuchronny znak czasów

Mundialową sieć od niepiłkarskiego świata dzieli wiele zapór ogniowych. Wewnętrzną sieć FIFA, w której działa część aplikacji zarządzających imprezą, dodatkowo odseparowano. Dla zabezpieczenia przed hakerami w obu sieciach zastosowano mechanizmy maskujące numery IP i inne fortele, o których informatycy opowiedzą zapewne dopiero po wyłonieniu mistrza świata.

Przedstawiciele mediów będą wyposażeni w specjalne odznaki skanowane i weryfikowane przez system akredytacyjny przy każdym wejściu na stadion. Wszystkie stadiony znajdą się pod dyskretnym nadzorem służb bezpieczeństwa, a każdy z nich w trakcie imprez i po ich zakończeniu będzie pod kontrolą myśliwców. Wszystko po to, by mieć pewność, że mundial będzie obfitować jedynie w emocje czysto sportowe. A tych, jak co cztery lata, nie powinno zabraknąć. Polska, gola!