Na stronie reguł CosoleOne tryb startowy grupuje zasoby klastra (aplikacje i współdzielone woluminy dyskowe) z każdego serwera do przedzielonego klastra startowego. Tryb omijania błędów (failover mode) wymusza automatyczne przeniesienie zasobów do kolejnego przydzielonego serwera w przypadku uszkodzeń. Tryb powrotu (fallback mode) powiadamia zasoby, czy mogą już "powrócić" do pierwotnego serwera po usunięciu uszkodzenia.

Można ustalić tzw. liczbę kworum, określającą progową liczbę serwerów online, przed której osiągnięciem zasoby klastrowane nie są ładowane. Ramka kontrolna na stronie reguł klastrowania pozwala na ominięcie zasady kworum i ładowanie zasobów na pierwszy dostępny serwer. Opcja ta ma sens, gdy serwer obsługuje większość obciążenia w sieci i rozdziela krytyczne aplikacje na inne, mniejsze serwery w przypadku uszkodzeń.

Przed instalacją klastra każdemu serwerowi NetWare muszą być udostępnione woluminy współdzielone. Novell wymaga ścisłego przestrzegania zasad rozmieszczania informacji klastrowych na poszczególnych dyskach - uwagi instalacyjne wyjaśniają te szczegóły w sposób dostateczny.

Novell dołącza do pakietu wzorce dla zasobów klastrowanych, takich jak Enterprise Web Server, GroupWise, Oracle 8i i Novell Distributed Print Services. Wzorce te są cenną pomocą „na starcie”, ale instalacja nadal wymaga edycji niektórych plików tekstowych, zawierających skrypty ładowania i rozładowania dla uruchamiania i zamykania zasobów. Aplikacje korzystające z klasteringu muszą użytkować woluminy współdzielone, aby umożliwić przejęcie ich przez inne serwery w przypadku konieczności obejścia uszkodzonego węzła lub wykonania migracji. Wyjątki dotyczą niektórych aplikacji, takich jak np. GroupWise, które nie mogą używać woluminów współdzielonych.

Budowanie nowych serwerów NetWare i dodanie do nich wsparcia klastrowego zabiera trochę czasu, natomiast rozpakowanie i uruchomienie wstępnie przygotowanego systemu jest znacznie mniej czasochłonne. Konfigurowanie istniejących serwerów może zająć mniej czasu niż start od zera, ale na takich maszynach zawsze może się zdarzyć coś nieprzewidzianego, co może pochłonąć dużo czasu. Fabrycznie zainstalowany klaster gwarantuje „spokojną głowę” - nie trzeba się martwić, czy czasem nie pominięto jakiegoś kroku w procesie instalacji lub konfiguracji.

Klastry NetWare w działaniu

Oba rodzaje klastrów NetWare pracują niezawodnie, jeżeli zostaną właściwie skonfigurowane. Serwery wysyłają pakiety kontrolne sprawdzające w sieci, czy wszystkie serwery i zasoby klastrowane pracują poprawnie. Jeżeli szwankuje sprzęt lub klastrowane oprogramowanie, to kolejny sprawny serwer w klastrze przejmuje w ciągu kilku sekund będącą w tarapatach aplikację. Klient webowy w praktyce nawet nie zauważy takiego opóźnienia, ponieważ nie będzie w stanie stwierdzić, czy nie jest to zwykłe internetowe przeciążenie ruchu.

Rozdzielanie obciążeń oznacza zazwyczaj automatyczny podział obciążenia aplikacji. Novell używa tego terminu trochę na wyrost. Zamiast automatycznego rozdzielania obciążeń NetWare Cluster Services ułatwiają migrację aplikacji z jednego serwera na inny bez przerywania interakcji z klientem. Jeżeli istnieje potrzeba dodania nowego serwera do klastra w celu zwiększenia mocy obliczeniowej lub migracji aplikacji klastrowanej do nowego serwera - to można takie zadanie wykonać kilkoma kliknięciami myszy. Ramka dialogowa Cluster Resource Manager przenosi aplikacje pomiędzy serwerami w czasie krótszym niż minuta. Można tę cechę wykorzystać przy konserwacji sprzętu - wykonać migrację aplikacji na czas konserwacji serwera, a po jej zakończeniu przywrócić ją z powrotem na oryginalny serwer - co spowoduje mniej zamieszania i brak przerw w pracy po stronie klienta.