Pojęcie danych o wysokiej wartości wprowadziła dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z 20.6.2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.Urz. UE L Nr 172, s. 56), a za nią implementowała je polska ustawa o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego z 11 sierpnia 2021 r. (Dz.U. 2021 poz. 1641). Tak więc dane o wysokiej wartości to podzbiór szerszej kategorii, tj. informacji sektora publicznego. Dane, aby mogły zostać uznane za dane o wysokiej wartości, muszą - po pierwsze - spełniać przesłanki „zwykłej” informacji sektora publicznego, której zakres wyznacza pojęcie dokumentu, o którym mowa w art. 2 pkt 6 dyrektywy 2019/1024. Jest nim dowolna treść lub jej część niezależnie od nośnika (papier lub forma elektroniczna lub zapis dźwiękowy, wizualny bądź audiowizualny). W myśl art. 2 pkt 10 dyrektywy 2019/1024 „zbiory danych o wysokiej wartości oznaczają dokumenty, których ponowne wykorzystywanie wiąże się z istotnymi korzyściami dla społeczeństwa, środowiska i gospodarki, w szczególności ze względu na ich przydatność do tworzenia usług i zastosowań o wartości dodanej oraz nowych godziwych miejsc pracy wysokiej jakości, a także ze względu na liczbę potencjalnych beneficjentów usług i zastosowań o wartości dodanej opartych na tych zbiorach danych”.

Projektowane rozporządzenie będzie służyło wykonaniu dyrektywy, a na gruncie prawa krajowego uzupełni regulacje ustawy o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego.

Zobacz również:

• Komisja Europejska otworzyła konsultacje społeczne ws. metawersum
• Google zapłaci 700 mln dolarów

To nie podmiot sektora publicznego, który jest dysponentem danych ani użytkownik, decydują, które informacje sektora publicznego stanowią dane o wysokiej wartości. Załącznik do opublikowanego projektu rozporządzenia zawiera szczegółowy wykaz konkretnych zbiorów danych o wysokiej wartości zidentyfikowanych w ramach sześciu kategoriach tematycznych danych:

• geoprzestrzenne

• dotyczące obserwacji Ziemi i środowiska

• meteorologiczne

• statystyczne

• dotyczące przedsiębiorstw i ich własności oraz dane dotyczące mobilności.

Powyższy wykaz ustanowiono na art. 14 ust. 1 dyrektywy 2019/1024.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 taki szczególny zbiór danych o wysokiej wartości będzie udostępniany:

• bezpłatnie;

• w formacie nadającym się do odczytu maszynowego;

• za pośrednictwem interfejsów API oraz

• w odpowiednich przypadkach do zbiorczego pobrania.

Identyfikacji szczególnych zbiorów danych o wysokiej wartości dokonuje się w oparciu o ocenę ich potencjału w zakresie:

• generowania istotnych korzyści społeczno-ekonomicznych lub środowiskowych oraz innowacyjnych usług;

• przydatności dla dużej liczby użytkowników, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw;

• pomagania w generowaniu dochodów oraz

• łączenia ich z innymi zbiorami danych.

W projekcie ustalono również regulacje dotyczące publikowania i ponownego wykorzystywania danych o wysokiej wartości, dotyczące np. licencjonowania udostępnianych danych czy też wymagań w zakresie stosowania API.

Rozporządzenie, mocniej niż poprzednie tzw. dyrektywy re-use, promuje udostępnianie danych do ponownego wykorzystywania za pomocą interfejsów programowania aplikacji (API). API zostało uznane za predefiniowany kanał dystrybucji danych dynamicznych i danych o wysokiej wartości do dalszego wykorzystywania. Podstawę konfiguracji i stosowania API oparto na zasadach: dostępności, stabilności, utrzymania przez cały cykl użytkowania, jednolitości sposobu korzystania i standardów, łatwości użytkowania oraz bezpieczeństwa.

Udostępnianie danych w czasie rzeczywistym, w formatach nadających się do maszynowego przetwarzania co ma posłużyć do rozwijania innowacyjnych produktów, usług i aplikacji z wykorzystaniem nowoczesnej technologii, takich jak sztuczna inteligencja czy Internet rzeczy.

Link, pod którym można wziąć udział w konsultacjach: tutaj.

Źródło: gov.pl, ec. europa.eu