Zapisanie metadanych w pliku tekstowym może spowodować spowolnienie narzędzi, zmuszonych do ładowania i wewnętrznego kompilowania całej struktury metadanych. Wiele narzędzi korzysta jedynie z części metadanych, nie ma więc potrzeby ładowania całości.

Rozwiązanie hybrydowe zakłada stosowanie struktury tablicowej, pozwalającej na dostęp do konkretnych obiektów metadanych. Nie będzie potrzebne ładowanie całej struktury, którą można swobodnie modyfikować w dowolnym momencie, nawet w trakcie jej używania, bez wprowadzania zmian do narzędzi. Wymagać będzie zdefiniowania jedynie niewielkiego zestawu funkcji API, mało zależnego od samej zawartości metamodelu.

Warstwa konfiguracji użytkowej opisuje dopuszczalne drogi dostępu do danych w środowisku pracy użytkownika. Pozwala także na ograniczenie dostępu do metadanych dla określonych narzędzi.

Profil narzędzia jest to plik określający możliwości konkretnego narzędzia w stosunku do modelu - jakie właściwości są obsługiwane i jak można skonfigurować repozytorium do współpracy z wybranym narzędziem.

Dla kogo standard wymiany metadanych?

Repozytoria do przechowywania danych o projektach informatycznych, aplikacjach, danych i strukturze baz danych znane są od dawna - pierwsze rozwiązania stosowano w systemach komputerowych IBM już na początku lat 70.

Centralne repozytorium w dużej maszynie może być używane przez wszystkich programistów i administratorów systemu, utrzymujących je także w dobrej kondycji. Jego wadą jest stosunkowo wysoki koszt.

Powstanie środowisk przetwarzania rozproszonego i rozprzestrzenianie się aplikacji typu klient/serwer wywołało potrzebę korzystania z repozytorium w celu sprawnego zarządzania procesem tworzenia i utrzymywania aplikacji oraz baz danych. I tu okazało się, że wprawdzie wielu producentów narzędzi dostarcza repozytoriów, ale żadne z nich nie jest w stanie wymieniać informacji z innymi.

Inicjatywa swoistego "społecznego" inicjatora Metadata Council, jakim jest firma konsultingowa Meta Group (zamierza ona wycofać się z przedsięwzięcia, gdy tylko uczestnicy osiągną consensus, co do celów i sposobu realizacji przedsięwzięcia), spotkała się z przychylnym przyjęciem. Wydaje się bowiem, że na stworzeniu standardu wymiany metadanych skorzystają zarówno użytkownicy, jak i producenci narzędzi oraz systemów zarządzania bazami danych. Jest szansa, że już w 1996 r. powstaną zaakceptowane specyfikacje, a w 1997 r. możemy spodziewać się repozytoriów do różnych pakietów CASE, zgodnych ze standardem.