Po zorientowaniu zdjęć, dzięki obserwacjom trójwymiarowym można również wykonywać wektorową mapę przestrzenną (rysować budynki, drzewa czy inne obiekty terenowe). Interesującym produktem, jaki można uzyskać w procesie fotogrametrycznym, jest Numeryczny Model Terenu. Programy automatycznego tworzenia NMT umożliwiają wykonanie pomiarów sieci - od kilkunastu tysięcy, nawet do stu tysięcy punktów na jednym stereogramie, w czasie - od kilku, do kilkudziesięciu minut. Znajomość kształtu powierzchni Ziemi pozwala na planowanie przestrzenne nie tylko w sensie architektonicznym. Numeryczny Model Terenu jest produktem wykorzystywanym np. przez sieci GSM.

Po uzyskaniu Numerycznego Modelu Terenu można przystąpić do ortorektyfikacji. Jest to proces przetwarzania zdjęć na obrazy w rzucie prostokątnym. W jego toku likwiduje się również zniekształcenia wynikające z nachylenia zdjęć czy wpływu krzywizny Ziemi na odwzorowanie obiektów. Przetworzone w ten sposób zdjęcia należy połączyć, aby stworzyły arkusz o wymaganych rozmiarach. Proces ten nosi nazwę mozaikowania. Zanim zdjęcia zostaną połączone, należy zadbać, aby różnice tonalne między nimi były jak najmniejsze. Dzięki temu, jeżeli wcześniejsze przetworzenia były geometrycznie poprawne, identyfikacja krawędzi łączenia obrazów nie będzie możliwa.

W ten sposób otrzymaliśmy produkt cyfrowy zwany fotomapą (a raczej ortofotomapą, na której obraz odwzorowany jest w rzucie prostokątnym). W takiej postaci może być wykorzystywana samodzielnie lub dołączona jako dodatkowe źródło informacji w systemach informacji geograficznej (GIS). Jeżeli istnieje taka potrzeba, ortofotomapa może być wydrukowana.

Technika górą

Wymienione zjawiska stanowią tylko część problemów spotykanych w procesie tworzenia fotomap. Wyobraźmy sobie ile "przyjemności" czekało operatorów wykonujących je metodami tradycyjnymi. Obecnie istnieje co najmniej kilka dobrych systemów cyfrowych, na których wytwarzane są fotomapy, a często również ortofotomapy. Do wiodących należą Helava (Leica), ImageStation (Intergraph), Phodis (Zeiss).

Platformę sprzętową tych systemów jeszcze do niedawna stanowiły silne stacje graficzne z procesorami typu RISC, wyposażone w kilkadziesiąt do kilkuset megabajtów RAM i dyski o pojemności co najmniej kilku gigabajtów. Najczęściej używanymi systemami operacyjnymi na tych stacjach są różne odmiany Unixa. W tym roku firma Intergraph przenosi linię technologiczną na komputery klasy PC wyposażone w procesory Pentium Pro i pracujące w systemie Windows NT. Dzięki temu może zredukować koszty produkcji.

Kpt. mgr inż. Krzysztof Kierzkowski i por. mgr inż. Konrad Czernicki są geodetami i pracują w Wojskowym Ośrodku Geodezji i Teledekcji w Warszawie.