Komisja Europejska zatwierdziła plan o nazwie „eEurope”, ustalając koniec roku 2002 jako ostateczną datę stworzenia fundamentów powszechnego dostępu do Internetu - każdego obywatela, szkoły, firmy czy urzędu w krajach Unii.

Pośpiech odzwierciedla przekonanie władz Unii, że szybki dostęp do Internetu i rozwój handlu elektronicznego mają kluczowe znaczenie w utrzymaniu konkurencyjności gospodarki Unii Europejskiej. Spisany na 30 stronach plan obejmuje szereg akcji, opatrzonych szczegółowymi datami wykonania, z których ostatnie są przewidziane na koniec 2002 r. Żadna z propozycji nie jest nowością, ponieważ plan odwołuje się bezpośrednio do inicjatywy „eEurope”, zaprezentowanej przez komisję w grudniu 1999.

Komisja podzieliła działania na trzy główne rodzaje: wprowadzenie szybszego i taniego dostępu do Internetu, inwestycje w szkolenie użytkowników Internetu i stymulowanie jego wykorzystania.

Mając na celu stworzenie szybkiego i taniego Internetu w krajach Unii, komisja zaapelowała o rządowe akceptacje nowych regulacji prawnych mających być podstawą przepisów telekomunikacji Unii jeszcze przed końcem 2001 r. oraz o zniesienie monopoli w lokalnych sieciach telefonicznych do końca 2000 r. Plany te wytyczają także 2001 r. jako ostateczną datę określenia przez unijne rządy częstotliwości dla multimedialnych systemów bezprzewodowych.

Także w tym samym celu komisja określiła koniec 2001 r. jako końcową datę przyjęcia strategii szybkiego wprowadzania i użycia protokołu IPv6.