Pamięć (wykorzystująca spinotronikę, w której aktywnym elementem nie jest ładunek elektryczny, a spin elektronu) nosi roboczą nazwę "racetrack", należy do rozwiązań typu solid-state memory i łączy w sobie zalety pamięci flash (np. brak ruchomych części) oraz dysków twardych (niska cena). Jest to pamięć nieulotna, co oznacza, że zachowuje zapisane dane po odłączeniu od niej zasilania.

"Racetrack" przechowuje informacje w atomach znajdujących się w magnetycznych nanodrutach. Ważne jest to, że atomy nie przemieszczają się, a przyłożony do nanodrutu ładunek elektryczny powoduje, że dane przemieszczają się wzdłuż rurki mającej kształt litery U, co pozwala je odczytywać i zapisywać w czasie krótszym niż jedna nanosekunda.

Zobacz również:

• Nie znam firmy, której strategia nie byłaby dziś cyfrowa - rozmowa z Andrzejem Zającem, Prezesem Zarządu Integrated Solutions

Pamięć odczytuje 16 bitów przy użyciu jednego tranzystora, co oznacza iż pracuje 100 tys. razy szybciej niż pamięć typu flash. W pamięci typu flash i w dyskach twardych jeden tranzystor ma dostęp do jednego bitu. W niektórych pamięciach flash mogą to być 2 lub maks. 4 bity.

IBM pracuje nad "racetrack" od czterech lat. Technologia produkcji takiej pamięci nie jest jeszcze do końca opanowana, ale za kilka lat, po przezwyciężeniu określonych problemów technicznych, zmieni radykalnie obraz rynku pamięci stosowanych w komputerach.

Pamięć "racetrack" nie zawiera żadnych elementów ruchomych, a liczba jej cykli zapisu/odczytu jest praktycznie nieskończona - w przeciwieństwie do pamięci flash, która może odczytywać/zapisywać dane najwyżej kilkadziesiąt tysięcy razy. Pojemność pamięci "racetrack" może być mniej więcej taka sama, jak pojemność pamięci flash.