O technologii VoIP (Voice over IP) mówi się ostatnio bardzo wiele, przypomnijmy jednak pokrótce, czego ona dotyczy. Otóż VoIP jest skrótową nazwą na technologii, dzięki której możliwe jest przekazywanie głosu przy pomocy Internetu (protokołu IP) w czasie rzeczywistym. Cel jest jeden: przesłać głos na tyle szybko, by znajdujący się tysiące kilometrów od siebie użytkownicy byli w stanie rozmawiać tak samo swobodnie, jak przy pomocy telefonu. VoIP pozwala na wykonywanie połączeń pomiędzy dwoma użytkownikami komputerów (na których zainstalowane jest odpowiednie oprogramowanie), pomiędzy użytkownikiem komputera a abonentem telefonii stacjonarnej czy komórkowej i odwrotnie.

By skorzystać z dobrodziejstw VoIP powinniśmy posiadać w kartę dźwiękową full-duplex (czyli obsługującą jednoczesne nagrywanie i odtwarzanie dźwięku - wszystkie współczesne karty dźwiękowe to potrafią), mikrofon, głośniki lub słuchawki oraz tzw. softphone, czyli telefon programowy. Ważny jest również procesor: powinniśmy wyposażyć się w przynajmniej Pentium III pracujące z zegarem 500 MHz - przy słabszych CPU mogą wystąpić przerwy w połączeniu. Najważniejszy jest jednak fakt, iż nie musimy wcale korzystać z Windows; wystarczy nasza ulubiona dystrybucja Linuksa. W ten sposób możemy wyposażyć rodziców zamieszkujących na drugim końcu Polski w internetowy telefon po praktycznie zerowych kosztach! To nie wszystko, z Linuksem możliwe jest również przekazywanie obrazu wideo (wideokonferencje), ale do tego potrzebować będziemy także kamerkę internetową lub kartę TV z kamerą.

Co instalować?

Choć wydawać by się mogło, iż w dziedzinie dostępnego oprogramowania systemy Microsoftu nie mają sobie równych, w kwestii VoIP Linux nie pozostaje daleko w tyle. Dla "pingwina" istnieje całkiem sporo darmowych aplikacji obsługujących protokoły H.323 i SIP (Session Initiation Protocol), które są wykorzystywane przez operatorów VoIP. Dzięki temu możliwe jest nie tylko prowadzenie rozmów z innymi użytkownikami sieci, ale i wykonywanie połączeń do abonentów stacjonarnych i komórkowych sieci telefonicznych.

Skype

Ogromną popularnością cieszy się ostatnio program Skype, dostępny również w wersjach dla systemów Windows i MacOS. O jego popularności niech świadczy ponad 20 milionów zarejestrowanych użytkowników na całym świecie. Jest to nie tylko aplikacja VoIP, ale również całkiem zaawansowany komunikator internetowy. Jak chwalą się autorzy, aplikacja wykorzystuje zaawansowaną technologię peer-to-peer, która potrafi sobie poradzić z praktycznie każdą zaporą ogniową i routerem. Główne zalety programu to łatwa instalacja, prosty i intuicyjny interfejs, bardzo dobra jakość dźwięku oraz wysoki poziom bezpieczeństwa (dane przesyłane są w formie zaszyfrowanej). Zdaniem producenta Skype powinien swobodnie działać na komputerze z procesorem 400 MHz, 128 MB RAM, 10 MB wolnego miejsca na dysku na stałym łączu internetowym lub na modemie (minimalna prędkość to 33,6 kb/s). Niestety, nie zawsze jest to prawda. 400 MHz wystarczy, jeśli nie uruchamiamy w tle innych zasobożernych aplikacji, zwykle jednak lepiej sprawują się procesory z zegarami powyżej 500 MHz i pojemną cache. Również w przypadku przepustowości producent mówi o warunkach optymalnych, realizowanych na krótkie dystanse w obrębie sieci jednego operatora.