G.fast powstał z myślą o zapewnieniu dostępu do szybkiego Internetu w miejscach, w których obecnie nie jest to możliwe bez inwestycji w "szybsze" technologie przesyłania danych (czyli np. światłowody). Nowy standard pozwoli na zwiększenie transferu w zwykłych systemach DSL do 1 Gbps, na maksymalnym dystansie 250 metrów (co ma rozwiązać problem zapewnienia wydajnego łącza na obszarze tzw. ostatniej mili).

Na razie nowa technologia pozytywnie przeszła pierwszy etap weryfikacji przez ITU – wstępne zatwierdzenie standardu oznacza, że teoretycznie nie powinien on w żaden sposób zakłócać funkcjonowania wykorzystywanych obecnie technologii radiowych. Jeśli kolejne testy zostaną zaliczone, nowa technologia DSL może zostać oficjalnie zatwierdzona już 2014 r. i wtedy też powinny zacząć pojawiać się korzystające z niej usługi i urządzenia.

Zobacz również:

• FCC na nowo definiuje znaczenie słowa “broadband”
• 5G to nie tylko smartfony - jakie technologie skorzystają?

Zdaniem przedstawicieli ITU, G.fast zainteresuje przede wszystkim dostawców Internetu, którzy chcieliby zaoferować klientom łącza o szybkości przesyłania danych porównywalnych z sieciami optycznymi, ale bez znacznej inwestycji w infrastrukturę. Usługi oparte na standardzie G.fast pozwolić mają m.in. na komfortowe korzystanie z usług VoD (video on demand, w tym również filmów dostarczanych w rozdzielczości UltraHD) oraz wygodne przesyłanie do usług chmurowych multimediów, dokumentów i innych plików.

Co ważne, wdrażanie nowej technologii ma być na tyle proste, że część czynności będą mogli samodzielnie wykonywać sami klienci – co pozwoli na zmniejszenie kosztów usług oraz szybsze ich wdrażanie.

Testy G.fast od początku bieżącego miesiąca prowadzą firmy Alcatel-Lucent oraz Telekom Austria – jak do tej pory udało się osiągnąć transfery na poziomie 1,1 Gbps na odległość 70 metrów i ok. 800 Mbps na odległość ponad 100 metrów (pojedynczym kablem). Zdaniem ekspertów, pierwszych komercyjnych wdrożeń nowej technologii możemy spodziewać się już w 2015 r.