W oparciu o macierze 3PAR w banku pracują także inne systemy, w tym wirtualizowane za pomocą VMWare, takie jak system kasjerski. W wirtualizowanym środowisku pracuje kilkadziesiąt systemów Windows; są one hostowane na 6 fizycznych serwerach.

Z macierzy korzysta wiele mocnych serwerów - do obsługi infrastruktury wirtualizowanych desktopów w oddziałach wykorzystuje się 18 serwerów Xen Desktop, 6 maszyn realizujących provisioning związany ze środowiskiem Xena oraz inne serwery. Są to mocne maszyny HP klasy blade, wyposażone w cztery procesory po 6 rdzeni każdy i 128 GB pamięci RAM. Wszystkie są połączone z siecią SAN, komunikują się z macierzą przy wykorzystaniu podwójnych łączy Fibre Channel 4 Gbit/s.

Klaster geograficzny

Infrastruktura datacenter została zaprojektowana pod kątem wysokiej dostępności, z wykorzystaniem klastrów geograficznych. Dla ochrony danych, nawet w przypadku całkowitej utraty jednej lokalizacji, przewidziano dwa ośrodki obliczeniowe. Replikacja danych odbywa się synchronicznie, za pomocą mechanizmów macierzy 3PAR. Obsługa replikacji została zintegrowana z klastrami MSCS, dzięki czemu razem z przełączeniem węzłów zmienia się kierunek replikacji danych. Po wyjściu z sytuacji awaryjnej lub planowanego przełączenia, narzędzia kontrolujące replikację wspomagają administratorów w dokonaniu odpowiednich zmian w kierunku i polityce replikacji, zapewniając integralność danych oraz ciągłość przetwarzania.

Ponieważ jest to stosunkowo nowa technologia, przed wdrożeniem pojawiło się wiele pytań. "W odróżnieniu od tradycyjnych klastrów Windows, nie ma tutaj zasobu dyskowego quorum, a decyzja o tym, czy dany węzeł ma być jednym z węzłów aktywnych, odbywa się na podstawie ilości <<widzących się>> wzajemnie komputerów. Węzeł, który widzi większość innych <<żywych>> maszyn jest traktowany jako sprawny i jego dane są uznawane za aktualne. Do pracy takiego klastra wymagane jest zaimplementowanie niezawodnego sterowania mechanizmami replikacji danych w macierzy" - wyjaśnia Marcin Trzyna, Główny Administrator Baz Danych w Fortis Banku.

Rozwiązanie zaproponowane przez producenta macierzy polegało na instalacji odpowiedniego oprogramowania, zintegrowanego z infrastrukturą klastra MSCS. Oprogramowanie to odpowiada za zmianę kierunku replikacji w przypadku zamiany węzłów (podstawowy-zapasowy) i rozwiązuje powrót z sytuacji awaryjnej, nadzorując resynchronizację danych. "Plan utrzymania ciągłości pracy i ochrony danych w przypadku utraty jednego ośrodka był testowany i wykazał się sprawnością. Jest nadal rozwijany, ale zmiany obejmują już tylko drobne detale, takie jak fizyczne rozlokowanie niektórych maszyn. Nie wpływa to na koncepcję, która jest sprawdzona i pewna" - mówi Wojciech Latała z Fortis Banku.

Przenoszenie danych i aplikacji

Jednym z etapów wdrożenia było przeniesienie dużej ilości danych serwera bazodanowego z istniejących zasobów na macierzach HP EVA do nowych macierzy 3PAR. Proces ten zrealizowano w kilku krokach. Po opracowaniu i sprawdzeniu modelu migracji danych, zainstalowano bazę danych na nowym klastrze geograficznym, z połączeniem do obydwu macierzy - źródłowej i docelowej. Podczas zaplanowanej na weekend przerwy w pracy systemu, dane zostały przekopiowane przy użyciu mechanizmów pozamacierzowych do nowej bazy. Po sprawdzeniu spójności danych, odłączono klaster od macierzy źródłowej, zmigrowano uprawnienia, uruchomiono nowy mechanizm replikacji między zewnętrznymi systemami a bazą danych oraz integrację klastra z bazą SQL Server. Końcowe testy potwierdziły sprawność całego systemu.

Wirtualizacja i automatyzacja

Nowe macierze 3PAR InServ mają pewną cechę wspólną z dotychczas użytkowanymi macierzami HP EVA - wykorzystują wirtualizację zasobów, by ułatwić planowanie oraz eksploatację przestrzeni dyskowej. Dzięki warstwie wirtualizacji, która oddziela zasoby storage od sprzętu, nie ma konieczności ścisłego planowania rozmieszczenia danych na fizycznych dyskach jeszcze przed rozpoczęciem przydzielania przestrzeni. Także późniejsze modyfikacje parametrów przydzielanych zasobów odbywają się bezproblemowo i, co istotne, nie powodują pogorszenia wydajności.

Mechanizmy wirtualizacyjne w macierzy 3PAR automatycznie zarządzają położeniem danych na dyskach fizycznych. Sprawdziły się one w praktyce i strojenie macierzy pod kątem obciążenia nie było wymagane, jedynie konieczne było przeliczenie obciążenia na wymaganą ilość dysków. Dzięki wirtualizacji i mechanizmom automatycznego strojenia oraz rozmieszczania danych, inżynierowie nie muszą poświęcać aż tak wiele czasu na planowanie i późniejsze dostrajanie parametrów macierzy, w celu zachowania maksymalnej wydajności. "Mechanizmy autostrojenia działają tak dobrze, że nigdy nie musieliśmy istotnie interweniować, chociaż regularnie monitorujemy ich pracę i zawsze staramy się dobrze planować wszelkie działania" - mówi Marcin Trzyna.