Drugą, znacznie bardziej interesującą propozycją jest technologia przekazu pakietowego GPRS, udostępniająca wyższe przepływności niż systemy z komutacją kanałów i implementowana zarówno w sieciach komórkowych GSM, jak też TDMA. W tym sposobie transmisji możliwe jest współdzielenie szczelin czasowych i przeplot pakietów danych przez wielu użytkowników, a ponadto dwukierunkowe łącza mogą mieć asymetrię szybkości, co pozwala na bardziej efektywne dostosowanie się do nierównomiernego i nieprzewidywalnego ruchu w Internecie. Przyporządkowanie ośmiu szczelin (14,4 kb/s) do jednego połączenia w sieciach GSM/GPRS daje standardowo 115,2 kb/s, ale przez wprowadzenie innych systemów kodowania będzie możliwe uzyskanie szybkości nawet 170 kb/s. Podobne ulepszenia stosuje się także w zmodernizowanych sieciach komórkowych klasy TDMA136/GPRS - oznaczanych jako TIA/EIA136+, jednak maksymalna szybkość przesyłania danych wynosi tylko 44,4 kb/s.

Inne potrzeby abonenta

Obie nakładkowe technologie podnoszenia szybkości transmisji klasę HSCSD i GPRS nadal są rozwiązaniem pośrednim w obydwu typach sieci komórkowych i nie zapewniają potrzebnych przepływności w przekazach i usługach multimedialnych. Ich zasadniczą zaletą jest jednak korzystanie z dotychczasowej infrastruktury sieci komórkowej, po wprowadzeniu mniejszych (HSCSD) lub większych (GPRS) modyfikacji. Sieci internetowe i intranetowe (dostęp biznesowych abonentów mobilnych do sieci firmowej) staną się wkrótce podstawowym modelem dostępu abonentów komórkowych GSM i TDMA, a więc abonentów o coraz wyższych wymaganiach jakościowych. Niestety każdy z operatorów drugiej generacji boryka się z niedostatkiem właściwej szerokości pasma do realizacji usług odpowiedniej jakości QoS (Quality of Service), przy stale powiększającej się liczbie abonentów. O ile szybkość 115,2-170 kb/s można uznać za wystarczającą do przekazu głosu i danych przez Internet, o tyle coraz niecierpliwiej wyczekiwany odbiór obrazów ruchomych za pomocą terminali mobilnych nie jest jeszcze możliwy przy takich parametrach sieci.

Rekomendowana przez ITU-T dla tych zastosowań nowa technologia bezprzewodowych przekazów radiowych EDGE (Enhanced Data Rates for Global Evolution) umożliwia dostosowanie istniejących sieci GSM i TDMA do wyższych wymagań stawianych przez nowych użytkowników, w tym do usług z pełnym ruchem obrazu. Wprowadzane zmiany są jednak na tyle rewolucyjne, że koncepcję sieci mobilnej można zaliczać już do trzeciej generacji (3G) systemów komórkowych. I to pomimo używania tych samych częstotliwości radiowych co w GSM czy TDMA (w standardzie IMT-2000 mówi się o innych pasmach częstotliwości).

W założeniach globalnego rozwoju systemów komórkowych przyjmuje się, że z rozwiązań technologii EDGE o przepływności 384 kb/s będzie się korzystać w komórkowej komunikacji długodystansowej, natomiast w bezprzewodowej komunikacji lokalnej o ograniczonym zasięgu (struktury wyspowe), lecz wymagającej dużego trafiku, przyszłościowym rozwiązaniem są systemy UMTS o przepływności 2 Mb/s.

Standardy EDGE i EGPRS

Technologia transmisji radiowej EDGE jest pierwszą propozycją (1997 r.) europejskiego organu normalizacyjnego ETSI, traktowaną jako pomost między cyfrowymi systemami komórkowymi drugiej (2G) i trzeciej (3G) generacji. Chociaż w koncepcji EDGE przewiduje się powtórne użycie takich samych nośnych, identycznych szerokości pasma i struktury szczelin czasowych jak w GSM, nie ma przeciwwskazań, aby nie stosować tej technologii w innych systemach komórkowych (TDMA/136). Tak więc światowe konsorcjum UWCC (Universal Wireless Communication Consortium), po rozpatrzeniu wielu innych propozycji (siedem przedstawionych), zaakceptowało (styczeń 1998) to nowe rozwiązanie - oznaczane jako EGPRS-136 - do bezprzewodowego serwowania usług o przepływności 384 kb/s w sieciach północnoamerykańskich klasy TDMA. Koronnym argumentem w dyskusji okazała się potrzeba stworzenia wspólnego mechanizmu do łatwego roamingu między dwiema najbardziej popularnymi sieciami komórkowymi na świecie: GSM (Europa i świat) i TDMA (Ameryka). Dzięki temu użytkownik terminalu z zaimplementowaną technologią EDGE będzie mógł dowolnie użytkować każdą z tych sieci (konwergencja sieci), niezależnie od lokalizacji terminalu mobilnego MS (Mobile Station).