Z drugiej jednak strony może mile zaskoczyć fakt, że wszystkie produkty uzyskały tak wysokie noty w kategorii oceny "kompatybilność". Każdy z bezprzewodowych interfejsów nawiązywał bez przeszkód łączność z punktami dostępu produkowanymi przez innego producenta. Przepustowość sieci oscylowała blisko parametru podawanego w specyfikacjach technicznych opisujących możliwości punktów dostępu.

Przy testowaniu wszystkich produktów można zauważyć ścisłą zależność między dwoma parametrami: przepustowością sieci i jej zasięgiem. Jak nietrudno się domyślić, wraz ze wzrostem przepustowości sieci spada jej zasięg, i odwrotnie, zmniejszając zasięg sieci, zyskujemy na przepustowości. Jest to uniwersalne prawo w sieciach bezprzewodowych.

}Warto zwrócić uwagę, że testy prowadzono w niezbyt przyjaznym środowisku dla tego rodzaju produktów. Były to budynki o konstrukcji z betonu i stali, w których pracowały różne urządzenia elektroniczne, emitujące różnego rodzaju fale elektromagnetyczne, zakłócające sygnały generowane przez testowane rozwiązania. Producenci sieci bezprzewodowych podają, że ich produkty mają na otwartej przestrzeni (jedna antena "widzi" drugą) zasięg od 300 do 600 m. Wewnątrz budynków zasięg ten gwałtownie spada. Dość powiedzieć, że w środowisku takim nawet przy zasięgu 12 m przepustowość oscyluje w granicach od 1,1 do 1,35 Mb/s.

Spadek po Netwave

BayStack 660 (Nortel) ma ciekawą genealogię. Wszystko zaczęło się od produktu noszącego nazwę AirSurfer (firma Netwave Technologies). Firma ta została wykupiona przez Bay Networks, a Bay Networks to obecnie Nortel Networks. W każdym razie na wszystkich produktach BayStack 660 nadal widnieją naklejki Netwave.

Praca z interfejsami sieciowymi standardu PC Card jest tu czystą przyjemnością. Gdy opuszczamy obszar obsługiwany przez jeden punkt dostępu, nasz przenośny komputer jest automatycznie przejmowany (operacja przełączenia) przez kolejny punkt dostępu zainstalowany w lokalnej sieci LAN. Ze wszystkich testowanych rozwiązań ten produkt może się pochwalić największym zasięgiem - blisko 30 m. Niestety, przepustowość tej sieci pozostawia wiele do życzenia. I tak np. przy 11 m przepustowość wynosi 1,11 Mb/s, a przy 22 m spada do poziomu 0,97 Mb/s. Nie jest to może źle, ale pozostałe produkty pracują szybciej.

Punkt dostępu BayStack 660 to skromne plastikowe pudełko, wyposażone w pięć nie oznakowanych diod LED. Znajdują się w nim dwa interfejsy sieciowe: 10 Base-T (skrętka nieekranowana) i 10Base-2 (tzw. cienki Ethernet).

Narzędzie konfigurujące punkt dostępu wykorzystuje język Tava i pracuje dość wolno, oferując jednak komplet funkcji zarządzających tego rodzaju urządzeniem. Po uruchomieniu przechwytuje ono (generowane w regularnych odstępach czasu przez punkt dostępu) żądania BOOTP, pozwalając przypisać urządzeniu nowy adres IP. Narzędzie oferuje też szereg dodatkowych opcji, które nie są jednak w większości przypadków wykorzystywane przez zwykłego użytkownika. Punktem dostępu BayStack 660 można też zarządzać używając narzędzi SNMP. Tak jak w przypadku wszystkich produktów DSSS punkty dostępu można tak konfigurować, aby oferowały maksymalne przepustowości i współpracowały ze sobą w możliwie najpłynniejszy sposób.

Konfigurowanie kart standardu PC Card, instalowanych w komputerach przenośnych, przebiega wyjątkowo sprawnie. Instalowanie sterowników i przypisywanie adresów IP nie nastręcza żadnych kłopotów, a dodatkowe narzędzie (jakim jest program Site Survey) pozwala określać, z ilu punktów dostępu powinniśmy korzystać i gdzie należy je w sieci LAN o danej architekturze zainstalować. Podsumowując -bezprzewodowa sieć LAN BayStack 660 jest produktem godnym zainteresowania. Konfigurowanie sieci nie zajmuje dużo czasu, a jeśli zależy nam bardzo na tym, aby dwa notebooki platformy Windows 95 współużytkowały określone zasoby przechowywane w ich pamięciach, to możemy pominąć punkt dostępu i wymieniać pliki bezpośrednio między dwoma komputerami przenośnymi.

BayStack gwarantuje też bezpieczeństwo pracy. Sieć może określonemu komputerowi przenośnemu odmówić świadczenia usług, ponieważ adres MAC, przypisany do karty sieciowej zainstalowanej w tym komputerze, znajduje się na specjalnej liście utworzonej przez administratora sieci.

Sieć tę należy polecić tym wszystkim użytkownikom, którzy cenią sobie prostotę rozwiązania, a mniejszą wagę przywiązują do przepustowości sieci.

7 lat na rynku

Lucent produkuje sieci bezprzewodowe (produkty linii WaveLAN) już od siedmiu lat. Przepustowość ich nie jest wyjątkowa - 1,15 Mb/s przy 11 m. Co ciekawe jednak, nie spada ona gwałtownie przy zwiększeniu zasięgu do 22 m (1,11 Mb/s). Maksymalny zasięg to 26 m - całkiem nieźle.

Po przekroczeniu zasięgu działania jednego punktu dostępu karta przełącza się automatycznie, komunikując się z następnym punktem dostępu. Lucent oferuje też dodatkową antenę, WaveLAN Range Extender (za 95 USD), którą można połączyć z interfejsem sieciowym (PC Card) zainstalowanym w notebooku lub w punkcie dostępu. Antena ta powoduje, że sygnały transmitowane na krótkie odległości są nieco silniejsze (mniejsza stopa błędów), jednak zasięg maksymalny sieci wcale nie wzrasta.