Drugi na liście komputer (maszyna Cray XK7 pracująca w U.S. Energy Department) dysponuje dużo mniejszą mocą obliczeniową (17,59 petaflopsów). Warto przypomnieć, że listę Top500 zaczęto publikować w 1993 roku, używając do testowania superkomputerów testu porównawczego (benchmark) Linpack.

Dziesiąty na liście superkomputer (maszyna Cray XC30) ma dziesięć razy mniejszą wydajność niż zwycięzca (dokładnie 3,14 petaflopsów). Sumując wydajność wszystkich 500 superkomputerów znajdujących się na liście Top500, otrzymujemy parametr wynoszący 274 petaflopsów. Biorąc pod uwagę, że pół roku temu było to 250 petaflopsów, a rok temu 223 petaflopsów, nasuwa się spostrzeżenie, że superkomputery nie zaczęły pracować zdecydowanie szybciej. Postęp oczywiście jest, ale niewielki.

Zobacz również:

• Takiej dominacji smartfonów Apple jeszcze nie było

Przyglądając się konfiguracjom superkomputerów można zauważyć tendencję polegającą na tym, że ich konstruktorzy wyposażają je coraz częściej z koprocesory, silne procesory graficzne i różnego rodzaju akceleratory. I tak np. 44 superkomputery zawierają silne koprocesory produkowane przez firmę Nvidia, a 17 dysponuje intelowskimi układami Xeon Phi.

Jeśli chodzi o procesory, to palmę pierwszeństwa dzierży Intel. Aż 85% superkomputerów jest opartych na układach CPU produkowanych przez tą firmę. Na kolejnych miejscach znajdują się układy produkowane przez firmy IBM (procesory Power; 8%) oraz AMD (procesory Opteron; 6%).

Firmą, która wprowadziła na listę Topt500 najwięcej maszyn, jest Hewlett-Packard (197 systemów). Kolejne miejsca zajmują firmy IBM (164 systemy) i Cray (48 systemów).