Grupa robocza IEEE 802.11s pracuje nad standardem od 2004 r. W sieciach opartych na standardzie 802.11s różne rodzaje bezprzewodowych urządzeń będą się mogły automatycznie identyfikować i łączyć ze sobą, wyznaczając pakietom najkrótsze ścieżki dostępu do stacji docelowej.

W sieciach opartych na standardzie 802.11 bezprzewodowe połączenia pracują w trybie ad hoc (dwa węzły sieci wymieniają dane, komunikując się bezpośrednio ze sobą), a punkty dostępowe muszą mieć zawsze połączenie z siecią Ethernet. W sieciach 802.11s nie ma takich ograniczeń. Sieci takie pracują w oparciu o zupełnie inną filozofię niż tradycyjne sieci WLAN i dlatego są niekiedy nazywane sieciami opartymi na systemie połączeń "hyperconnectivity" czy też "opportunistic networks".

Szereg firm stosuje obecnie w tym obszarze swoje firmowe protokoły, obsługujące najczęściej zewnętrzne sieci kratowe. Ostatnio kilka firm (np. Ruckus Wireless i Aerohive) zaprezentowało sieci kratowe, które można budować wewnątrz budynków). Wszystkie te protokoły obsługują jednak samą infrastrukturę kraty, a nie klientów, dlatego nie są ze sobą zgodne.

Fundacja OLPC zaczęła pracować nad bezprzewodowymi sieciami kratowymi w 2006 r., mając na uwadze tanie notebooki pracujące pod kontrolą systemu operacyjnego Linux, które będą się mogły komunikować ze sobą za pośrednictwem takich sieci, nie korzystając z usług punktów dostępowych czy specjalnych serwerów. Ponieważ sieci 802.11s operują w warstwie drugiej modelu OSI, do stosu komunikacyjnego TCP/IP oraz do wyższych warstw nie trzeba wprowadzać żadnych zmian.

Pod koniec 2006 r. firma Marvell opracowała pierwszą wersję protokołu 802.11s obsługującego notebooki OLPC, a w 2007 r. przeprowadzono szereg testów nowego rozwiązania, które zakończyły się sukcesem. OLPC razem z firmą Nortel zaproponowały nawet IEEE, aby do standardu 802.11s wprowadzić pewne poprawki, które usprawniają pracę sieci.

Konsorcjum open80211s zaczęło działać w połowie 2007 r., stawiając sobie za cel wspieranie oprogramowania open source obsługującego sieci kratowe. Konsorcjum opracowało już szereg propozycji i technologii pozwalających np. budować dynamicznie ścieżki dostępu do stacji docelowej czy zarządzać sieciami kratowymi.

Obecnie konsorcjum pracuje nad mechanizmami zapewniającymi sieciom kratowym bezpieczeństwo oraz opcjami pozwalającymi zarządzać mocą pobieraną przez bezprzewodowe urządzenia. Ukoronowaniem prac konsorcjum będzie opracowanie kodu oprogramowania 802.1s, które wejdzie w skład jądra systemu Linux.