H – natężenie pola magnetycznego wyrażane w A/m, także Henr.

HFC (Hybrid Fiber Coax) – technologia optyczno-miedziana dla TV kablowej, telefonii, dostępu do Internetu itp. Światłowód dochodzi tylko do węzłów optycznych, gdzie łączy się z kablami współosiowymi odbiorców. Węzły mogą obsługiwać od kilkuset do paru tys. mieszkań. Jednokierunkowy HFC dla TV rozgłasza w pasmie od 50 do 550/750 MHz z kanałami 6 MHz. Modem kablowy zapewnia dostęp do Internetu i transmisję w kierunku abonenta z szybkością do 30 Mb/s, uzyskiwaną w kanale wideo 6 MHz. W dwukierunkowym HFC możliwości transmisyjne do abonenta są podobne, ale w przeciwną stronę szybkość może osiągnąć 10 Mb/s. Z kolei pasmo TV jest rozdzielane na mieszkania, przez które przechodzi kabel, i wnosi 5–40 MHz.

IDP (Integrated Dedector/Preamlifier) – wysokiej jakości detektor w postaci układu scalonego, zawierający fotodiodę i wzmacniacz jej prądu wyjściowego.

IEEE (Institute of Electrical and Electronic Engineers) – stowarzyszenie amerykańskich elektryków i elektroników, zajmujące się (z dużymi sukcesami) wprowadzaniem norm o statusie zalecenia.

ILD (Injestion Laser Diode) – iniekcyjna dioda półprzewodnikowa emitująca silną, spójną wiązkę światła wymuszoną przepływem prądu. Zastosowanie: sieci światłowodowe SM, 10Base-FOIRL, dyski kompaktowe, drukarki laserowe itp.

impedancja – oporność pozorna elementu elektrycznego lub układu, mierzona stosunkiem wartości skutecznej prądu przemiennego płynącego przez ten element lub układ do skutecznej wartości napięcia przemiennego, które wywołało ten prąd: Z=U/I. Oporność pozorna jest trafniejszym terminem niż impedancja, która ma źródłosłów łaciński. Wymiar oporności – om – ma nie tylko rezystor, ale także wyrażenia: wL i 1/ωC, gdzie L i C oznaczają indukcyjność i pojemność, a pulsacja jest funkcją częstotliwości f (w=2Πf). Na ogół impedancja jest kombinacją szeregową, równoległą tych oporności.

IRED (InfraRed-Emiting Diode) – dioda półprzewodnikowa LED emitująca fale o długości 830 nm. Zastosowanie: nadajnik w sieciach światłowodowych.

kabel światłowodowy w całości dielektryczny – kabel światłowodowy, którego wszystkie elementy są izolatorami. Tego typu światłowody instaluje się na obszarach, gdzie dochodzi do bardzo silnych wyładowań atmosferycznych, np. w górach.

kanał – ścieżka fizyczna lub wirtualna, którą przeprowadza się transmisję sygnałów świetlnych, elektrycznych lub radiowych. Ścieżka nie jest synonimem łącza, jakkolwiek nie ma kanału bez łącza. W technologii DWDM czy UWDWM kanałami są oddzielne długości fal.

kąt akceptacji – maksymalny kąt, pod którym promień świetlny emitowany przez źródło wniknie przez czoło rdzenia światłowodu do jego wnętrza, a następnie ulegnie całkowitemu odbiciu wewnętrznemu na granicy ośrodków rdzeń–płaszcz. Im większy kąt akceptacji, tym łatwiej przystosować włókno do źródła światła.

kąt graniczny – najmniejszy kąt padania promienia świetlnego na granicę ośrodków rdzeń–płaszcz światłowodu, przy którym ulegnie on całkowitemu wewnętrznemu odbiciu, a więc nie opuści rdzenia.

kod – zespół reguł umożliwiających przekształcenie informacji na postać optymalną w określonym środowisku i jednocześnie zrozumiałą dla nadawcy i odbiorcy. Przez kod rozumie się zarówno prostą instrukcję przyporządkowania znakom alfanumerycznym odpowiednich sekwencji bitowych, np. tabelę ASCII, jak też znacznie bardziej złożone algorytmy zastępowania sekwencji bitów sygnałami świetlnymi.

krzem – Si (Silicium), pierwiastek chemiczny z 4. grupy układu okresowego, najważniejszy półprzewodnik, z którego wytwarza się prawie wszystkie układy scalone oraz przeważającą większość tranzystorów dyskretnych, diod itp. Krzem charakteryzuje się wysoką temperaturą pracy, małymi prądami wstecznymi, dużym napięciem przebicia. Na jego powierzchni łatwo wytworzyć dwutlenek krzemu, wykorzystywany do maskowania obszarów podczas selektywnej dyfuzji domieszek, tworzenia warstw izolujących połączenia i warstwy chroniącej scaloną strukturę. Z czystego SiO₂ wytwarza się płaszcz światłowodów, a z domieszkowanego – ich rdzeń.

Laser (Light amplification by stimulated emission of radiation) – urządzenie generujące wiązkę promieniowania monochromatycznego o niewielkiej średnicy i rozbieżności, wykorzystywaną do przenoszenia informacji światłowodowymi łączami jednomodowymi. Zasada lasera opiera się na wymuszeniu przejścia normalnych poziomów energetycznych atomów, molekuł albo jonów do tzw. stanu inwersji obsadzania, kiedy będą mogły emitować promieniowanie elektromagnetyczne. Stan taki uzyskuje się w procesie nazywanym pompowaniem, a źródłem energii pompującej może być prąd elektryczny, wiązka elektronów czy inny laser.