- zastosowanie analizy wpływu, która pozwala na oszacowanie efektu zmiany elementu architektury IT na procesy biznesowe. (Przykładowo, podczas planowania aktualizacji bazy danych można zweryfikować, na które procesy biznesowe i aplikacje to wpłynie oraz jaka będzie zmiana na poziomie strategicznym. Z drugiej strony, jeżeli chcemy zwiększyć efektywność danego procesu biznesowego, który jest istotny z punktu widzenia realizacji strategii biznesowej, możemy otrzymać odpowiedź, jakie części architektury aplikacji oraz infrastruktury technicznej należy zmienić.)

Kryteria wyboru

W chwili obecnej różne narzędzia oferują szeroki wachlarz funkcji, które dostosowane są do zróżnicowanych potrzeb zespołów architektonicznych. Fundamentalną różnicą pomiędzy poszczególnymi narzędziami jest możliwość tworzenia relacji pomiędzy obiektami oraz stopień automatyzacji zmian zachodzących w modelach architektury korporacyjnej.

Na jednym biegunie są narzędzia pakietów biurowych (najczęściej pakiet MS Office + MS Visio), gdzie poszczególne informacje zawarte w dokumentach tekstowych nie są zintegrowane pomiędzy sobą i nie istnieje wymiana jakiejkolwiek informacji zawartej w diagramach (mających najczęściej charakter statycznych obrazków). Ponadto, zmiana jakiegokolwiek obiektu na jednym diagramie (np. aktualizacja nazwy aplikacji) powoduje konieczność ręcznej aktualizacji wszystkich diagramów, na których znajduje się dany obiekt.

Na drugim biegunie znajdują się dedykowane narzędzia do architektury korporacyjnej (np. Sybase PowerDesigner, IBM System Architect, Aris IT Architect, BOC adoIT), które pozwalają na integrację informacji i tworzenie połączeń pomiędzy poszczególnymi obiektami. Ponadto, w celu zapewnienia automatyzacji zmian, informacje muszą być przechowywane w tym narzędziu. Natomiast istnieje możliwość eksportu informacji do innych narzędzi (np. CASE) oraz importu ważnych z punktu widzenia architektury korporacyjnej informacji z innych źródeł ( np. modeli procesów biznesowych).

Trzecia droga polega na zbudowaniu środowiska, które jest niezależne od jakichkolwiek rozwiązań oraz wspiera interoperacyjność pomiędzy narzędziami do modelowania. Do realizacji tej koncepcji niezbędne jest stworzenie wspólnej, centralnej bazy modeli (CBM), gdzie byłyby przechowywane wszystkie modele architektoniczne. Ważne jest jednak, aby najpierw zbudować metamodel dla architektury korporacyjnej i zaimplementować w CBM. Kolejnym krokiem jest stworzenie mechanizmów transformacji pomiędzy specyficznymi dla konkretnych narzędzi modelami a modelami zgromadzonymi w CBM.

Rynek narzędzi do obsługi repozytoriów architektury korporacyjnej zaczął rozwijać się stosunkowo niedawno. W związku z tym nie istnieją jeszcze narzędzia, które wspierałyby kompleksowo cały cykl życia architektury korporacyjnej. Zauważa się tendencje do pewnej specjalizacji w takich obszarach jak: modelowanie biznesowe, modelowanie architektur systemów informatycznych, wykorzystanie standardów i modeli referencyjnych oraz integracji z narzędziami CASE.

Dobrym źródłem wymagań dla narzędzi, które będą implementować repozytorium architektury korporacyjnej jest TOGAF w wersji 9. Zawiera on przykładowe kryteria ewaluacji narzędzi w formie pytań kontrolnych. Dotyczą one praktycznie wszystkich aspektów korzystania z danego produktu. Są to pytania typu.:

- Czy narzędzie posiada funkcję umożliwiającą określenie całkowitego wpływu na architekturę planowanej modyfikacji?

- Czy narzędzie wspomaga ewaluację efektywności, jakości i kompletności architektury?

- Czy narzędzie odnosi dane wejściowe, wyjściowe i procesy do każdego architektonicznego bloku budowlanego?