Za wdrażaniem okablowania miedzianego przemawia opracowana przez IEEE specyfikacja PoE (Power over Ethernet), a zwłaszcza jej wersja PoE+ wg standardu IEEE 802.3af, która poprzez czteroparowe okablowanie zapewnia dostawę energii elektrycznej urządzeniom końcowym LAN o niewielkiej mocy (3-24 VA). Poza typowymi terminalami (kamery, monitory, bramki, telefony IP) na rynku licznie pojawiły się bowiem nowe produkty teleinformatyki, takie jak: urządzenia do kontroli dostępu, prostowniki ładujące akumulatory, automaty do sprzedaży czy układy automatyki sterującej. Technologia PoE ułatwia ich instalację i eksploatację - łącznie z punktami dostępowymi sieci bezprzewodowej WLAN czy oddalonymi od centrum (do 100 m) bramkami komunikacyjnymi.

Specyfikacje 10GbE

Siłą napędową w ulepszaniu okablowania było powszechne korzystanie z internetowych treści o znacznie większych wolumenach oraz upowszechnianie się aplikacji multimedialnych. Co kilka lat pojawiały się więc kolejne wersje protokołu Ethernet, zapewniające dekadowy wzrost szybkości transmisji w stosunku do normy poprzedniej. Ostatnim ogniwem tego ethernetowego łańcucha był zatwierdzony przez IEEE-SA w czerwcu 2006 r. dokument IEEE 802.3an, zawierający wytyczne odnośnie do szybkości 10 Gb/s, który stał się podstawą opracowania przez organizacje normujące (ISO, CENELEC, TIA) standardów okablowania 10GbE.

Z perspektywy połączeń lokalnych, miedziane rozwiązania 10GBase-T mogą się okazać potrzebne w miejscach, gdzie są użytkowane aplikacje strumieniowej transmisji danych, także VoIP czy TVoIP. Za pomocą szkieletowego okablowania 10GbE operatorzy mogą dzisiaj bez kłopotów dostarczać indywidualnym klientom nie tylko usługi związane z internetem, lecz także przekaz muzyki, filmów, wideoklipów, serwerów gier komputerowych, a zwłaszcza przekaz telewizji cyfrowej HDTV.