Innymi zaletami takiego rozwiązania jest wsteczna integracja ze stosowanymi już metodami uruchamiania usług w sieciach GSM oraz możliwość wykorzystania umów roamingowych między operatorami.

Dzięki temu możliwe jest uwierzytelnienie się użytkownika hot spota na lotnisku w Londynie u miejscowego operatora za pomocą karty SIM, którą otrzymał od swojego operatora GSM, np. polskiego. Po zakończonej podróży służbowej dostaje rachunek od swojego operatora komórkowego, na którym oprócz rozmów, wyszczególnione jest 45 minut korzystania z Internetu podczas oczekiwania na samolot. Użytkownik nie musi biegać i dowiadywać się na lotnisku o karty-zdrapki albo inne tego typu rozwiązania. Problem rozliczeń płatności załatwiają umowy pomiędzy operatorami.

Nad standardem EAP-SIM pracują wspólnie Cisco i Nokia. W fazie rozwoju jest również projekt standardu Enhanced SIM, w którym PIN do sieci GSM jest inny niż do sieci PWLAN. Dzięki temu złamanie jednego z nich nie przeszkodzi w korzystaniu z drugiej usługi. Enhanced SIM umożliwia również obliczanie algorytmów EAP-SIM bezpośrednio na karcie, co jest kolejnym elementem zwiększającym bezpieczeństwo.

Podsumowanie

Zachęcające są informacje na temat sieci WLAN udostępniającej Internet na pokładzie samolotu Lufthansy. Autorzy raportu Yankee Group na temat publicznego dostępu WLAN w Europie spodziewają się, że liczba użytkowników hot spotów w roku 2007 wyniesie 7,7 miliona, co zapewni operatorom obroty rzędu 1,8 mld dolarów. Analitycy nie spodziewają się jednak, aby publicznie dostępne sieci WLAN stanowiły konkurencję dla rozwiązań 3G. Nie są to, według nich, rozwiązania konkurencyjne, a jedynie komplementarne. UMTS nie zapewni takiej szybkości transmisji, jaką dają WLAN, a bezprzewodowe sieci nie są na razie aż tak mobilne, jak komórkowe.

Pozostaje jednak pytanie, czy sami użytkownicy są aż tak mobilni, aby zauważyć zmianę w sytuacji, gdy hot spotów będzie przybywać? Również problem stałego adresu IP zostanie rozwiązany przez Mobile IP, który zapewni jego przekazywanie pomiędzy różnymi typami dostępu. Niektórzy analitycy uważają również, że np. za koszt licencji na UMTS w Niemczech można by zbudować sieć publicznych WLAN, która pokryłaby sporą cześć terytorium tego kraju. Polscy operatorzy GSM od końca ubiegłego roku żywo interesują się wprowadzeniem tej technologii. Prawdopodobnie efekty ich pracy zobaczymy już w tym roku. W oczekiwaniu na rozstrzygnięcia można się przejechać się po mieście z laptopem i poszukać bezprzewodowych sieci, które są publicznie dostępne od dawna, gdyż ich administratorzy nie zadbali o odpowiednie zabezpieczenie, chociaż mają coraz większe możliwości w tym względzie. Może już dziś będziemy mogli skorzystać z darmowego dostępu do sieci?

WOJCIECH ADOLSKI, Nokia Poland

Publicznie dostępne sieci bezprzewodowe hot spot czy technologie 3G? Są konkurencyjne, czy wzajemnie się uzupełniają?

Technologie 2G (GSM), 2.5G (GPRS, Enhanced GPRS), 3G (UMTS) i WLAN uzupełniają się wzajemnie. Systemy 2.5G umożliwiają dostęp do wielu usług opartych na transmisji danych z szybkością od 30-40 kb/s (GPRS) do ok. 100 kb/s (Enhanced GPRS-EDGE). Systemy UMTS zwiększą pojemność sieci komórkowych i szybkość transmisji danych. Umożliwią tym samym szeroki dostęp do usług wymagających dużych przepływności i odpowiednich mechanizmów QoS (np. strumieniowa transmisja wideo (video streaming) lub telefonia wideo. Wszystkie te technologie (2, 2.5 i 3G) charakteryzuje duża mobilność i duży zasięg. Sieci GSM/GPRS już w tej chwili pokrywają swoim zasięgiem obszar całego kraju. UMTS będzie instalowany tam, gdzie wymagana jest duża pojemność i dostęp do zaawansowanych usług: na początku duże aglomeracje miejskie, później stopniowe pokrywanie również innych obszarów.