Jeśli dotychczasowy system był oparty na platformie Windows, to oprogramowanie open source Xen można uznać za mało interesujące. Chyba, że wśród pracowników obsługujących system IT są osoby znające Linux lub też takie, które chętnie chciałyby nauczyć się korzystania z niego. Wówczas wybór Xen lub KVM jest wart rozważenia.

Polecamy Wideokonferencje dla małych i dużych

Zobacz również:

• 5 priorytetów, które obniżają koszty chmury i usprawniają operacje IT

W tym miejscu należy podkreślić, że nie należy mylić systemu open source Xen z Citrix XenServer. Ten drugi jest komercyjną wersją oprogramowania opartego na hiperwizorze Xen. Warto jednak zwrócić uwagę, że pod naciskiem konkurencji VMware i Microsoft również Citrix wprowadził niedawno bezpłatną, funkcjonalnie ograniczoną wersję XenServer.

W VMware do wyboru są dwie opcje: VMware Server lub VMware ESXi. Są to dwa zasadniczo różne rozwiązania.

VMware Server działa jako usługa uruchamiana na platformach Windows lub Linux, której prawidłowe funkcjonowanie zależy od rdzenia systemu operacyjnego i sterowników zapewniających odpowiednie interfejsy umożliwiające komunikację ze sprzętowymi elementami systemu, takimi jak dyski, karty sieciowe, procesor lub pamięć RAM.

Natomiast VMware ESXi to oprogramowanie funkcjonujące bezpośrednio na warstwie sprzętowej, które nie korzysta z żadnego systemu operacyjnego. Ma to zalety, ale i wady. Z jednej strony, wydajność VMware ESXi jest znacznie wyższa niż VMware Server, ale z drugiej - konfiguracja i zarządzanie tym systemem jest trudniejsze, zwłaszcza dla mało zaawansowanego technicznie administratora.

Oprócz tego VMware Server można uruchamiać w większości dostępnych na rynku serwerów, a korzystając z ESXi, trzeba być znacznie bardziej ostrożnym i przed wdrożeniem tego systemu dobrze sprawdzić, czy sprzęt znajduje się na publikowanej przez producenta oprogramowania liście "ESXi Hardware Compatibility Guide". Jest to bardzo ważne, bo często VMware ESXi nie będzie działał prawidłowo po zainstalowaniu na serwerach nieobjętych certyfikacją.

Polecamy Wirtualizacja desktopów w trzech odsłonach

System Microsoft Hyper-V funkcjonalnie jest podobny do VMware Server. Jest składnikiem serwera Windows i wykorzystuje system operacyjny do komunikacji z elementami sprzętowymi komputera. Jak nietrudno się domyślić, aby "bezpłatnie" skorzystać z tego oprogramowania wirtualizacyjnego, trzeba wcześniej zakupić licencję na Windows Server 2008.

Jest jednak także bezpłatna, okrojona wersja Microsoft Hyper-V Server, która nie ma graficznego interfejsu do zarządzania środowiskiem wirtualnym. Podstawowe zmiany w konfiguracji środowiska są dokonywane z poziomu konsoli. To produkt niezależny od Microsoft Hyper-V, zawierający wyłącznie hiperwizor, sterowniki Windows Server oraz komponenty wirtualizacji, co gwarantuje małą zajętość pamięci. Hyper-V Server zapewnia wszystkie kluczowe mechanizmy, m.in. klastrowanie hosta, migracje na żywo, obsługę dużej pamięci operacyjnej, wsparcie do 64 logicznych procesorów.

Hyper-V umożliwia uruchamianie Linuksa w maszynie wirtualnej, ale funkcjonalność takiego rozwiązania można delikatnie określić jako słabą.