Wspomnianą zmianę trasy ramek przeprowadza router, ale na podstawie komunikatów ICMP, nazywanych przekierowaniami ICMP (fałszowaniem tych komunikatów zajmują się bardzo często hakerzy).

ICMP, podobnie jak wiele innych protokołów, używa adresów IP, a więc musiał zostać przystosowany do funkcjonowania z IPv6. Ponadto do ICMP był włączony IGMP IPv4. Ogólny format wiadomości IPv6 ICMP jest taki sam jak format wiadomości IPv4 ICMP, wliczając w to typ pola, kod pola, sumę kontrolną i pole danych o zmiennej długości. IPv6 ICMP definiuje także typy wiadomości ICMP, które są wprawdzie podobne do IPv4 ICMP, lecz nie identyczne. Wiadomości obydwu edycji różnią się głównie kodem i nieco typem. W IPv6 ICMP istnieje na razie 14 typów: 1 - Destination unreachable, 2 - Packet too big, 3 - Time exceeded, 4 - Parameter problem, 128 - Echo request, 129 - Echo reply, 130 - Group membership query, 131 - Group membership report, 132 - Group membership termination, 133 - Router solicitation, 134 - Router advertisement, 135 - Solicitation, 136 - Neighbor advertisement i 137 - Redirect.

Kody i typy wiadomości IPv4 ICMP są następujące: 0 - Echo reply, 3 - Destination unreachable, 4 - Source quench, 5 - Redirect, 8 - Echo request, 11 - Time exceeded for a datagram, 12 - Parameter problem on a datagram, 13 - Timestamp request, 14 - Timestamp reply, 17 - Address mask request, 18 - Address mask reply.

Do specyficznych funkcji tego protokołu należy oddziaływanie na częstotliwość przesyłania ramek, kiedy tylko stacja nadawcza odbierze żądanie zmiany ich tempa nadawania. ICMP współdziała z protokołem PING. W nagłówku IPv6 ICMP ma numer 58.

NTP (Network Time Protocol)

NTP to protokół czasu sieciowego stosowany w sieciach TCP/IP, zwłaszcza w Internecie, do korekty zegarów lokalnych (w odniesieniu do czasu uniwersalnego) i koordynacji czasu w odległych strefach geograficznych. NTP wykorzystuje protokoły IP i UDP oraz stemple czasowe protokołu ICMP. Serwis administratora może korzystać z publicznych serwerów NTP albo ustanowić własny serwer NCP - wyposażony w adapter radiowy, satelitarny czy dedykowany modem - i wykorzystać go do synchronizacji urządzeń w swojej sieci.

ARP (Address Resolution Protocol)

ARP jest protokołem sieci TCP/IP do konwersji adresów w środowiskach Ethernet i Token Ring. ARP zamienia unikatowy adres logiczny pakietu IP na adres MAC, odpowiadający fizycznemu adresowi docelowej karty sieciowej, i wspomaga wewnętrzne trasowanie pakietów. W tym celu wysyła swoją specjalną ramkę ARP z adresem IP i czeka na jej echo w postaci adresu MAC węzła docelowego. Uzyskany w ten sposób adres fizyczny umieszcza w tablicy adresów MAC, dzięki czemu wysyłanie innych pakietów pod ten adres nie musi być poprzedzane wspomnianą ramką.

Protokół RARP (Reverse ARP) umożliwia pobranie adresu IP na podstawie znanego adresu fizycznego, czyli adresu MAC.

UDP (User Datagram Protocol)

UDP (RF 768), protokół alternatywny wobec TCP, jest używany do transportu danych w trybie bezpołączeniowym, a więc bez gwarancji dostarczenia ich odbiorcy. Jeśli pakiet nie dotrze do odbiorcy albo kiedy wyliczona suma kontrolna nie będzie zgodna z zawartą w nagłówku, to UDP nie podejmie żadnych działań zmierzających do korekty lub retransmisji pakietów. Dla różnych aplikacji wykonujących się na maszynie protokół UDP używa terminu „port”, którego nie można utożsamiać z klasycznym pojęciem portu urządzeń sieciowych.

Nagłówek UDP zawiera m.in.: numer portu źródłowego i numer portu docelowego. Obydwa typy portów są identyfikatorami programów z wyżej warstwy aplikacyjnej. Na przykład FTP ma port 21 dla połączenia sterującego i 20 dla połączenia utworzonego do transmitowania danych, a HTTP - 80. Port źródłowy jest opcjonalny. Kiedy jego pole zawiera inne dane niż zera, to są one wspomnianym numerem aplikacji w komputerze nadawcy. Port źródłowy i adres IP źródła składają się na adres zwrotny pakietu.

Środkiem transportu dla UDP jest datagram IP, podobnie jak dla wielu innych protokołów. Wpisanie w odpowiednie pole IP (Next header w IPv6) numeru 17 będzie oznaczało, że w polu danych znajduje się ładunek należący do UDP. Będą to datagramy w rodzaju komunikatów systemowych, rozgłaszania grupowego, głosu cyfrowego, TFTP czy RPC, dla których usługi TCP są zbyt pracochłonne albo nadmiarowe. Dotrą one do komputera odbiorcy na podstawie adresu docelowego z nagłówka IP, a do określonej aplikacji dzięki adresowi z pola „Port docelowy” w nagłówku UDP. Usługi UDP sprowadzają się głównie do multipleksowania i demultipleksowania ruchu generowanego lub przyjmowanego przez aplikacje.