Wybór typu MIMO będzie zależny od przepustowości i zasięgu, jaki zamierzamy uzyskać w tworzonej sieci bezprzewodowej. Im większa liczba anten, tym teoretycznie uzyskamy lepsze właściwości omawianych parametrów. Warto jednak pamiętać, że większa liczba układów, to także większe zapotrzebowanie energetyczne. Urządzenia realizujące zadania MIMO 4x4 z pewnością pozwolą maksymalnie wykorzystać właściwości nowego standardu, ale nie zawsze będą mogły zostać zastosowane z powodu znacznego zapotrzebowania na energię. Dlatego właśnie rozwiązania MIMO 1x1 stworzono do szybkich, ale i oszczędnych energetycznie urządzeń.

Mimo wszystko warto postawić na MIMO w urządzeniach i kartach stosowanych przez klientów sieci bezprzewodowej. Uzyskamy znacznie większy zasięg, mimo że karta MIMO będzie pracowała w trybie 802.11g. Jakość połączenia zostanie także udoskonalona, nawet przy MIMO zainstalowanym tylko po jednej stronie połączenia. Maksymalną szybkość transmisji będzie można uzyskać z MIMO po obu stronach łącza.

Atheros, producent chipsetów do sieci bezprzewodowych, zaprezentował w listopadzie br. nową serię układów z opcjonalnymi funkcjami standardu IEEE 802.11n - Atheros AR9300. Obsługują one technologię 3x3 MIMO, zapewniającą szybkość połączenia bezprzewodowego na poziomie 450 Mb/s (w typowych rozwiązaniach dwustrumieniowych nie przekracza ona 300 Mb/s). Większość produktów obecnie dostępnych na rynku wykorzystuje dwa strumienie, niezależnie od liczby anten nadawczych i odbiorczych w urządzeniu.

AR9300 uwzględniają także opcjonalne dla 802.11n mechanizmy TxBF (Transmit Beamforming) oraz LPDC (Low Density Parity Check). TxBF steruje czasem i fazą bezprzewodowego sygnału w celu wzmocnienia sygnału odbieranego. W procesie kalibracji musi jednocześnie uczestniczyć nadajnik i odbiornik (klient bezprzewodowy i punkt dostępowy). LDPC jest metodą kodowania FEC (Forward Error Control), która poprawia całkowitą jakość sygnału. Układy oferują także opcję nazwaną MLD (Maximum Likehood Demodulation), która pozwala zwiększyć zasięg od 15% do 30%. Inny parametr MRC (Maximal Ratio Combining) pozwala odbiornikowi optymalnie łączyć sygnały z różnych ścieżek, w sposób umożliwiający zwiększenie zasięgu o kolejne 20%.

Można się spodziewać, że nowe komponenty będą stopniowo wypierać z rynku sprzęt 802.11abg.

Szybkość połączenia i szerokość kanału

Wraz ze standardem 802.11n wprowadzono istotne udoskonalenia w warstwie sprzętowej oraz programowej. Algorytmy wyboru fizycznej szybkości danych mają za zadanie określenie, jakiej szybkości transmisji powinno się użyć dla zmierzonej siły sygnału. W standardzie 802.11a/g wykorzystywano 12 kroków szybkości od 1 Mb/s do 54 Mb/s. Standard 802.11n operuje 88 stopniami szybkości danych, co umożliwia wolniejsze przechodzenie do mniejszych szybkości, gdy zmniejsza się siła sygnału.

Szerokość kanału jest jednym z parametrów, określającym, jak wiele danych może zostać przesłanych przez bezprzewodowe łącze. Standard 802.11a/g wykorzystywał kanał 20 MHz, co okazało się czynnikiem limitującym przepustowość. Na przestrzeni kilku ostatnich lat powstawały autorskie rozwiązania producentów sprzętu sieciowego zwielokrotniającego szerokość kanału. Dopiero jednak 802.11n standaryzuje i opisuje, w jaki sposób wykorzystać kanał 40 MHz zupełnie legalnie. W przypadku prawidłowej implementacji 40 MHz, kanał pozwala na podwojenie przepustowości użytecznej w stosunku do wcześniejszych rozwiązań. Warto sprawdzić, czy producent wybieranego przez nas rozwiązania 802.11n zapewnia taką funkcjonalność.