Test Wi-Fi's Power Save Mode

Technologia Wi-Fi i zasilanie bateryjne to elementy, które stoją wobec siebie w opozycji. Czy włączone techniki ochrony energii Wi-Fi pozwalają zaoszczędzić znacząca jej ilość, czy wręcz przeciwnie? Jak oszczędzanie energii wpływa na przepustowość?

Firma Farpoint Group przetestowała tryb 802.11 PSM (Power Save Mode) i zbadała, na ile korzystne jest stosowanie obecnie najpowszechniej wykorzystywanego mechanizmu ochrony energii. Efekty były zaskakujące.

Wyniki testu mechanizmów oszczędzania energii w sieciach Wi-Fi opublikował amerykański tygodnik "Network World" (artykuł autorstwa C.J. Mathiasa).

Procedura testu polegała m.in. na kopiowaniu pliku o wielkości 1 MB od źródłowego komputera do miejsca przeznaczenia, tak wiele razy jak było to możliwe. Test rozpoczęto z w pełni naładowanymi bateriami, a zakończono w momencie, gdy komputer przenośny przechodził w stan hibernacji. Hibernacja była efektem niemal całkowitego rozładowania baterii (ok. 5% pojemności pozostało). Test przeprowadzono przy wykorzystaniu prostego pliku DOS o rozszerzeniu .bat, zgodnie z następującą logiką: wyświetlenie czasu, kopiowanie pliku od źródła do przeznaczenia, pauza na 3 sekundy, zwiększenie zmiennej porządkowej i wyświetlenie stanu licznika kolejnych iteracji. Cały proces przeprowadzano do czasu rozładowania baterii. Zastosowanie pauzy miało umożliwić komputerowi przenośnemu przejście w tryb PSM i symulację niskiego obciążenia Wi-Fi. Skrypt testowy był uruchamiany na komputerze przeznaczenia.

Komputerem przeznaczenia w każdym z przypadków był Dell 4500 wyposażony w kartę PCI GigabitEthernet, pracujący pod kontrolą systemu Windows XP Pro ze wszystkimi poprawkami i aktualizacjami. Funkcja zarządzania energią na komputerze została wyłączona dla wszystkich uruchomionych testów. Korzystano także z dwóch różnych komputerów źródłowych, notebooków: Acer Aspire 5920 (pracujący pod Windows Vista Ultimate z wszystkimi dostępnymi aktualizacjami, wyposażony w kartę GigabitEthernet oraz zintegrowaną kartę bezprzewodową Intel 4965 a/g/n) oraz HP Compaq nx8125 z kartą GigabitEthernet oraz układem radiowym Broadcom 802.11 b/g. Maszyny komunikowały się bezpośrednio przez gigabitowe łącze Ethernet (do testu wzorcowego), a następnie za pośrednictwem łącza bezprzewodowego (wykorzystując punkt dostępowy). Wyeliminowano zupełnie połączenia z inną siecią lub internetem.

Karta bezprzewodowa wbudowana w komputer Acer była używana wyłącznie w trybie 802.11g przy współpracy z routerem Netgear WNR854T (wykorzystywany tylko jako punkt dostępowy w teście), pracującym także w trybie 802.11g. Wewnętrzna karta Acer była wykorzystywana w trybie 802.11n z routerem Linksys WRT350N (ustawionym jako punkt dostępowy). Podobne testy w technologii 802.11g przeprowadzono z komputerem przenośnym HP przy wykorzystaniu punktu dostępowego Linksys, a także z dwiema zewnętrznymi kartami 802.11n (kartą Linksys oraz SMC USB przyłączoną do punktu dostępowego Linksys).

Procedura testowa zakładała najpierw zbadanie wydajności bazowej. Następnie test powtórzono dla każdej pary urządzeń (karta Wi-Fi /punkt dostępowy), w każdym z przypadków zmieniając wyłącznie poziom ochrony energii na karcie Wi-Fi. Oba komputery przenośne zapisywały dane na twardym dysku. Komputer Acer został ustawiony na 50% jasności wyświetlacza, podczas gdy HP - na maksymalną jasność przez cały czas. Korzystano z analizatora widma, w celu monitorowania interferencji o wysokich amplitudach, które mogły mieć wpływ na wszystkie uruchomione testy. Takie zjawiska nie zostały jednak zaobserwowane.