Wirtualizacja sieci

Pewne formy wirtualizacji sieci, takie jak VLAN, VSAN czy VPN, są już znane i powszechnie wdrażane od dawna. Technologie wirtualizacji umożliwiają podział sieci fizycznej na wiele sieci wirtualnych.

Wirtualizacja sieci wynikająca z wirtualizacji serwerów, to jednak dużo szersze zagadnienie. Nowa wersja wirtualizacji sieci obejmuje bowiem komponenty sieciowe, takie jak routery, przełączniki, zapory ogniowe czy systemy IDS/IPS, znane dotychczas w postaci urządzeń fizycznych, przedstawiając je w postaci programowej, tzw. virtual appliances. Te maszyny wirtualne, prekonfigurowane do pełnienia określonych funkcji, działają w ramach wirtualnego ekosytemu, obsługując pracujące w nim serwery produkcyjne.

Tworząc środowisko serwerów wirtualnych, na każdym z hostujących je serwerów fizycznych zostaje dodana nowa warstwa - wirtualnej sieci. Rezydują w niej wirtualne adaptery oraz przełączniki sieciowe, które umożliwiają segmentację sieci. Każdy z wirtualnych przełączników może przekazywać ruch do poszczególnych serwerów wirtualnych, znajdujących się w obrębie pojedynczej maszyny fizycznej, nie wychodząc na zewnątrz. W tradycyjnym urządzeniu fizycznym, umieszczonym poza warstwą sieci wirtualnej, żaden rodzaj ruchu między tymi serwerami nie będzie widoczny. To z kolei tworzy niemonitorowaną dziurę, która stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa maszyn wirtualnych.

Największą korzyścią wynikającą z wirtualizacji sieci i serwerów jest znaczna redukcja wymagań sprzętowych infrastruktury sieciowej. Instalacja nowej zapory ogniowej lub systemu IDS/IPS nie będzie już wymagać zakupu drogiego urządzenia fizycznego, bo zapora taka będzie działać jako maszyna wirtualna na odpowiednio wydajnym serwerze fizycznym. Ciekawym rozwiązaniem są również tzw. dystrybuowane wirtualne przełączniki, które mogą scalać wiele fizycznych serwerów hostujących. Przyspiesza to proces

konfiguracji sieci i zapewnia krótszy czas odpowiedzi.

Wirtualizacja pamięci

Po wirtualizacji serwerów i sieci w centrum danych, następnym logicznym krokiem wydaje się ten, w kierunku wirtualizacji pamięci masowej. Każdy podsystem dyskowy ma wbudowaną pewną warstwę abstrakcji. Przeniesienie jej o stopień wyżej i objęcie nią posiadanych wielu macierzy dyskowych pochodzących od różnych producentów, umożliwia utworzenie wspólnej puli przestrzeni dla danych. Taka przestrzeń rozłożona po wszystkich macierzach jest prezentowana następnie systemowi operacyjnemu, aplikacjom oraz użytkownikom.

Istnieje kilka rodzajów implementacji tej technologii w infrastrukturze centrum przetwarzania danych. Zasadniczo możliwe jest jej wdrożenie w ścieżce danych lub poza nią. Wybór ten dyktują charakterystyka środowiska i rozwiązania danego producenta. Technologia wirtualizacji pamięci masowej zmienia sposób zarządzania jej zasobami w centrum danych, umożliwiając wykonywanie czynności administracyjnych z poziomu pojedynczej konsoli. Zostają uproszczone procesy zarządzania, tworzenia i przypisywania wolumenów poszczególnym serwerom produkcyjnym, a tym samym skraca się czas pracy administratora. Co więcej, znacznie podnosi się stopień utylizacji zasobów dostępnych na heterogenicznych podsystemach dyskowych.

Wirtualizacja oferuje wiele funkcji podnoszących efektywność zarządzania oraz poziom bezpieczeństwa danych, w tym: thin provisioning, wykonywanie kopii lustrzanej danych między zasobami pamięci masowych, replikację danych, kopie migawkowe oraz hierarchiczne zarządzanie pamięcią (HSM) - pozwalające dopasować wartość biznesową danych do odpowiedniego nośnika składowania.