Warto pamiętać, że 802.11n nie jest po prostu szybszą wersją Wi-Fi. To zupełnie inna architektura, standard i, co za tym idzie, inna metodologia wdrożenia. Istnieje wiele uwarunkowań do rozważenia i najlepiej zatrudnić specjalistę z doświadczeniem. W projektowaniu koniecznie należy uwzględnić obsługę w sieci aplikacji typu DHCP czy RADIUS. Trzeba pamiętać, że narzędzia do zarządzania siecią bezprzewodową - w porównaniu z rozwiązaniami sieci przewodowych - są nadal niedojrzałe. Przeważnie nie są całościowe, oferując ograniczony zakres funkcjonalności.

Możliwość uzyskania szybkości na poziomie kilkuset Mb/s spowodowała konieczność zmiany architektury rozwiązań Wi-Fi dla przedsiębiorstw. Scentralizowana sieć, w której całość ruchu musiała przechodzić przez kontroler, nie sprostała wymaganiom wydajnościowym sieci 802.11n. Nowy model jest określany mianem rozproszonego, a równie często - adaptacyjnego.

Ewolucja modelu sieci bezprzewodowej w przedsiębiorstwach

Przemysłowa infrastruktura Wi-Fi na przestrzeni lat przechodziła przez kilka etapów. Każda z nich cechowała się różnym połączeniem punktów dostępowych z kontrolerami. Początkowa faza to indywidualne punkty dostępowe, zarządzane niezależnie, co powodowało znaczące problemy z utrzymaniem prawidłowej pracy w dużej sieci. Aby poprawić jakość zarządzania strukturą punktami dostępowymi, architektura indywidualnych punktów została uzupełniona aplikacjami do zarządzania. Takie podejście spowodowało ujednolicenie systemu administrowania i nawiązanie współpracy między urządzeniami bezprzewodowymi.

Kolejnym znaczącym etapem było wprowadzenie do sieci kontrolera - zarządza on punktami dostępowymi. Siatka kontrolerów może być natomiast nadzorowana przez systemy zarządzania. Punkty dostępowe w tym modelu są ściśle zależne od kontrolera, do którego została przeniesiona cała inteligencja rozwiązania. Kontroler zarządza mechanizmami bezpieczeństwa, jakością pakietów oraz innymi elementami sieci bezprzewodowej. Zwiększenie zapotrzebowania na przepustowość spowodowało konieczność wzrostu wydajności kontrolerów. Dobrym pomysłem było więc przeniesienie możliwie maksymalnego ruchu poza kontroler.

Najnowsza architektura wykorzystuje inteligentne punkty dostępowe, które używają wewnętrznych protokołów do koordynacji wszystkich zadań. Kontroler zarządza tylko częścią zadań, co powoduje znaczące zwiększenie wydajności całego rozwiązania.

Adaptacyjna architektura WLAN

Sieci bezprzewodowe potrzebują większej inteligencji na brzegu sieci, żeby optymalizować ruch. Obecnie najczęściej wykorzystywana jest architektura, która umieszcza kontroler centralnie w sieci, a jednocześnie cały ruch przesyłany jest właśnie przez to urządzenie. Kontroler może okazać się wąskim gardłem przy takim podejściu, szczególnie gdy nastąpi nagły wzrost zapotrzebowania na przepustowość. W architekturze scentralizowanej klienci stale muszą inwestować w nowe kontrolery oraz przełączniki lub redukować poprzez QoS potrzeby użytkowników. Inwestycje w standard 802.11n powodują jeszcze większe wydatki, ze względu na zwiększone potrzeby zapewniania odpowiedniej wydajności kontrolera.