Problemy wirtualizacji

Wpływ tych nowych technologii nie kończy się z chwilą ich implementacji. Jednym z głównych celów tych technologii jest ulepszenie użytkowania zasobów i zwiększenie współczynnika ROI (zwrotu kosztów inwestycji) - innymi słowy wykonanie więcej z mniejszą ilością sprzętu. Jednak konsolidacja większej liczby usług biznesowych w mniejszych zasobach zwiększa zarówno ryzyko, jak i potencjalny wpływ niesprawności zasobów. Wydajność usług biznesowych i zakres ryzyka zwiększają się stosownie do sporów o nowo rozdzielane zasoby.

Ryzyko braku dostępności usług biznesowych zwiększa się, ponieważ więcej aplikacji gości na pojedynczym zasobie. I tak np. usługi biznesowe charakteryzujące się tym samym przedziałem czasowym szczytowego wykorzystywania będą w tym samym czasie konkurować o przydział zasobów, co w rezultacie może spowodować spadek gwarantowanego poziomu usług.

Drugi przykład to uszkodzenie serwera goszczącego wiele serwerów wirtualnych - może to spowodować załamanie wszystkich usług realizowanych na tych serwerach. Dlatego też ważnym jest rozpoznanie zapotrzebowania na zasoby w poszczególnych okresach czasu, ze strony aplikacji pracujących na serwerach wirtualnych, w celu opracowania planu migracji i reguł polityki zapewniających dynamiczną relokację zasobów w środowisku wirtualnym. Rozpoznanie bieżących i przyszłych potrzeb przetwarzania jest kluczowym elementem minimalizującym negatywny wpływ zmian w czasie migracji do środowiska wirtualnego.

Takie płynne środowiska, z powodu tej właśnie ich natury, wymagają zmian konfiguracyjnych wprowadzanych w bardziej dynamiczny sposób. Jest całkiem prawdopodobne, że na początku serwery będą rekonfigurowane dla wielu różnych aplikacji i celów kilka razy w miesiącu. Ostatecznie, po uzyskaniu doświadczenia w powszechnym używaniu automatyzacji technologii, serwery będą rekonfigurowane co godzinę, a nawet częściej. Tempo szybkich zmian będzie w oczywisty sposób tworzyć natychmiastową potrzebę zarządzania i śledzenia zmian, zarówno dla potrzeb wewnętrznych (diagnozowanie wpływu na usługi biznesowe), jak i zewnętrznych - ocena zgodności z obowiązującymi przepisami.

Systemy sterowania zmianami

Oprogramowanie do sterowania zmianami łączy systemy i procesy zarządzania usługami IT z infrastrukturą, zapewniając śledzenie zmian w czasie rzeczywistym, sprawdzanie zgodności działań związanych ze zmianami z planami zmian oraz automatyczne wymuszanie polityki zmian. Stosując technologie sterowania zmianami do zmniejszenia luki koniecznych zmian, organizacje mogą zwiększyć dostępność usług IT, umożliwić pomyślną implementację projektów ITIL (Information Technology Infrastructure Library) i zmniejszyć koszty działań związanych z uzyskiwaniem zgodności z obowiązującymi regulacjami.

Różne badania pokazują, że aż 80% niedostępności systemu spowodowane jest niepoprawnie wprowadzonymi zmianami. Obejmuje to zmiany wykonywane w czasie nieautoryzowanym lub bez zatwierdzonych planów, a także zmiany zaaprobowane, ale niewłaściwie wprowadzone.

Stosowane procesy zarządzania zmianami, zaprojektowane do zarządzania dostępnością usług, w dużym stopniu wykonywane są ręcznie, z ograniczonym rozpoznaniem natury zmian w ramach infrastruktury. Takie procesy nie mogą gwarantować takiego poziomu poprawności wprowadzania zmian, jak w wypadku kiedy zbieranie danych z infrastruktury i aplikacje sterujące infrastrukturą są dostatecznie zautomatyzowane. Zmiany wprowadzane ręcznie są często niepoprawne, co w rezultacie powoduje kosztowne przestoje.

Sterowanie zmianami integruje i automatyzuje: możliwość śledzenia zmian w czasie rzeczywistym, łączenie bieżących zmian infrastruktury z procesami i systemami zarządzania zmianami oraz egzekwowanie polityki zmian.

Do lokalizowania problemów dostępności usług organizacje IT używają zazwyczaj technologii skanowania systemu, stosowanej okresowo w celu analizowania różnic, które mogą powodować przestoje. Wydajność i obciążenie operacyjne ograniczają zazwyczaj częstotliwość skanowania i w rezultacie otrzymuje się nieaktualny obraz stanu infrastruktury.

Dostępne dzisiaj technologie kontroli zmian zapewniają bardziej kompletną i aktualną informację o zmianach w infrastrukturze. Kiedy użytkownicy wprowadzają zmiany do infrastruktury, oprogramowanie kontroli zmian gromadzi w czasie rzeczywistym informacje o tym, jakie zmiany zostały wykonane, kiedy zostały wykonane, jak zostały wykonane i przez kogo. Informacje te są wysyłane do centralnego repozytorium, gdzie administrator może mieć do nich bezpieczny dostęp w celu określenia, jak zachowują się zmiany i szybkiego wyszukania informacji pomocnych w rozwiązaniu problemu przerwanej usługi.

Zaraz po tym, kiedy zmiany zostaną wyśledzone i rozpoznane, oprogramowanie kontroli zmian kategoryzuje te informacje w celu określenia, jak bieżące zmiany odbiegają od oczekiwanych procesów. Kompletność zebranych danych o zmianach, połączona z faktem, iż są one zbierane w sposób ciągły, a nie migawkowy, pozwala na bardzo dokładne ich powiązanie z procesami zmian.

Oprogramowanie automatycznie koreluje bieżące zmiany z istniejącym systemem kart zmian i automatycznie propaguje karty zmian z bieżącymi szczegółami zmian, jeżeli zachodzi taka potrzeba. W wypadku gdy nie istnieje dokumentacja lub karta zmian, np. w sytuacji nadzwyczajnych zmian, sterowanie zmianami może zamknąć pętlę dokumentacji, tworząc odpowiednią kartę zmian post factum i przedstawiając ją do zatwierdzenia.