Wzrost pamięci i szerokości pasma

Aby spełnić takie wymagania, poszczególne elementy ośrodków przetwarzania muszą podlegać nieustannej modernizacji, obejmującej zarówno urządzenia pamięci masowych (SAN), instalację wydajniejszych serwerów i przełączników oraz coraz szybsze metody komunikowania się. Zdaniem IDC, wolumen globalnej informacji cyfrowej osiągnął w 2007 r. pojemność 281 EB (eksabajtów) - co oznacza dostęp do ok. 45 GB (gigabajtów) przypadających statystycznie na każdego mieszkańca Ziemi. W obliczu tak lawinowo rosnących danych, także liczby transakcji oraz gwałtownego wzrostu wielkości przesyłanych wolumenów - zapotrzebowanie na szybkość i pojemność informacyjną sieci IP również wykładniczo rośnie. Kluczowym elementem w podnoszeniu wydajności zarówno całej infrastruktury teleinformatycznej tych ośrodków, jak i centrów danych - pozostaje właściwe okablowanie firmy.

Okablowanie strukturalne współczesnego centrum danych (DC) oparto na rozwiązaniach mieszanych, wykorzystujących zarówno skrętkę miedzianą, jak i światłowody. W ostatniej dekadzie daje się zauważyć tendencję wdrażania nowych systemów pamięci masowych niemal wyłącznie opartych na okablowaniu optycznym i stopniowe wypieranie instalacji miedzianych. Przepustowość podstawowych ciągów komunikacyjnych okablowania DC wynosi obecnie 10 Gb/s i jest osiągana za pomocą różnych mediów: na zrównoważonych instalacjach ze skrętki miedzianej, na okablowaniu Twinax oraz na włóknach i platformach optycznych, nieustannie modernizowanych. Według szacunków Dell’Oro Group, w upływającym właśnie roku miedziane instalacje 10 GbE będą stanowić 42% wdrażanych instalacji, a ich udział w globalnym rynku rozwiązań będzie nadal malał na rzecz światłowodów i łączy bezprzewodowych.

Światłowodem w centrum i na świat

Światłowodowe transmisje 10 Gb/s stanowią obecnie najbardziej dojrzałą wersję ethernetowych aplikacji 10GbE, chociaż pierwotnie były one projektowane (i wdrażane) wyłącznie dla sieci szkieletowych - jako skuteczny sposób agregowania wielu gigabitowych łączy lokalnych przedsiębiorstwa bądź centrum danych. Większy zasięg transmisyjny włókna optycznego w stosunku do kabli miedzianych sprawia jednak, że dodatkowy koszt elektroniki niezbędnej do funkcjonowania przekazów optycznych za pomocą włókna szybciej zwraca się w instalacjach i eksploatacji na dłuższych dystansach, czyli przekraczających - typowe dla połączeń miedzianych - 100 m.

Może jednak okazać się, że komunikacja na krótkich odcinkach w centrum danych - nawet za pomocą włókna wielomodowego - jest bardziej kosztowna od miedzianych instalacji 10 Gb/s. Zwłaszcza, kiedy w bliskiej przyszłości nie przewiduje się usprawniania systemu przetwarzania pod względem mocy (potrzebne są wtedy większe przepływności) bądź rozbudowy lokalizacyjnej ośrodka (dłuższy zasięg łączy). W takich sytuacjach nadal można stosować rozwiązania mieszane (hybrydowe), chociaż instalowane dzisiaj włókno OM (Optical Multimode) powala na elastyczny transport ze zmienną szybkością 0,1-10 Gb/s i na różnych dystansach - zaspokajając w ten sposób wszelkie potrzeby ośrodków DC.

W sytuacjach typowych maksymalne odległości w okablowaniu optycznym oferującym szybkość transmisji 10 Gb/s wynoszą odpowiednio: dla włókna OM1 (średnica rdzenia 50/62,5 mm) do 33 m, dla OM2 (50/62,5 mm) do 82 m, w instalacjach z OM3 (wyłącznie 50 mm) do 300 m oraz za pośrednictwem najnowszego włókna OM4 (50 mm) w odległości 550 m od źródła. Są to całkowicie wystarczające zasięgi dla aplikacji 10 GbE w okablowaniu strukturalnym większości przedsiębiorstw i wszystkich centrów danych.