Szkielet sieci ISP łączy sieć dostępową z centralnym punktem, w którym realizowana jest część usługowa sieci. Na samym początku sieć szkieletową u lokalnych ISP często stanowiły bezprzewodowe połączenia w nielicencjonowanych pasmach, wykorzystujące urządzenia standardu 802.11a/b/g. Niewielu posiadało połączenia szkieletowe w postaci światłowodu czy kabla. Więcej ISP rozwijało szkielet sieci oparty na radioliniach w pasmach licencjonowanych. Gdy umożliwiono dzierżawę kanalizacji kablowej TP, coraz więcej dostawców łączyło elementy dostępowe za pomocą światłowodów.

Obecnie w sieciach lokalnych ISP znajdziemy zarówno ekonomiczne rozwiązania w postaci radiolinii na pasma nielicencjonowane, pracujące w standardzie 802.11a/n (5GHz), jak i droższe radiolinie na pasma licencjonowane - przede wszystkim 32, 38, 60-80 GHz (na stosunkowo krótkie dystanse) oraz 10, 13, 17, 23 GHz (na dalsze odległości). Jednak, gdy jest taka możliwość, najlepszą inwestycją jest realizacja szkieletu sieci w technologiach światłowodowych - aktywnych (Active Ethernet) i pasywnych (PON).

Sieć dostępowa lokalnych dostawców internetu jest już bardziej zróżnicowana. Wielu ISP postawiło na technologie bezprzewodowe i rosło wraz z rozwojem standardu 802.11. Gdy oferowane prędkości łączy dostępowych nie przekraczały 1 Mb/s, a zakłócenia w eterze nie były znaczące, parametry 802.11b/g pozwalały na zaspokojenie potrzeb odbiorców. Dzięki szybkiemu rozwojowi technologii Wi-Fi, wielu ISP pozostało przy sieciach bezprzewodowych. Rozwój polegał głównie na migracji do mniej zatłoczonego pasma 5 GHz i standardu 802.11a, a obecnie także 802.11n. Takie rozwiązanie pozwala obecnie oferować usługi dostarczane bezprzewodowo każdemu klientowi nawet na poziomie kilkunastu Mb/s.

W swoim czasie sporym zainteresowaniem cieszyła się technologia dostępowa WiMAX (802.16d), ale ograniczenia regulacyjne i techniczne nie pozwoliły jej stać się realną konkurencją dla innych rozwiązań. Obecnie niewielka grupa dostawców internetu wdraża WiMAX w postaci standardu 802.16e - jako mobilne uzupełnienie oferty lub podstawową ofertę w terenie, gdzie budowa kablowej infrastruktury jest zbyt kosztowna.

Ograniczeniem technologii bezprzewodowych okazują się jednak problemy z zapewnieniem usług telewizji IPTV - ze względu na zbyt mała przepustowość. A telewizja to usługa, która obecnie pozwala zwiększyć przychody i wraz z telefonią (a obecnie coraz częściej internetem mobilnym jako dodatkiem) stanowi kompleksową ofertę wielu ISP.

Tam, gdzie powstały sieci kablowe (z wykorzystaniem tzw. skrętki), wielu dostawców wdrożyło telewizję IPTV. Technologia ta jest dość skomplikowana, ale kilku krajowych dostawców tej usługi, wyposażonych w niezbędną infrastrukturę, może ją odsprzedawać mniejszym podmiotom. Dostawcy bezprzewodowi z kolei migrują do technologii Aktywnego Ethernetu i pasywnych sieci optycznych (PON). Celem jest wypracowanie przewagi technologicznej oraz konkurencyjnej nad operatorami kablowymi wykorzystującymi technologię DOCSIS oraz xDSL.

Są też ISP, którzy przebyli odwrotną drogą - na początku byli jedynie dostawcami telewizji analogowej. W tak zbudowanej sieci kablowej, po pewnej modyfikacji i wykorzystaniu standardu DOCSIS, rozpoczęli oferowanie usług dostępu do internetu. Obecnie większość z nich przeprowadziła migrację do standardu DOCSIS 3.0, ich oferta została uzupełniona także o telewizję cyfrową, a dzięki sieci IP oferowana jest telefonia oraz dodatkowe usługi telewizji związane z protokołem IP.