MPLS (Multi-Protocol Label Switching) używa mechanizmów poziomu drugiego, dodających odpowiednią informację (pole czterobajtowe) do każdego pakietu IP, co umożliwia routerowi przydział odpowiednich dróg do określonych klas ruchu. MPLS definiuje etykiety jako relatywnie krótkie, stałej długości nie strukturalizowane identyfikatory, które mogą być używane do wspomagania procesów ekspedycji. Mają one znaczenie lokalne – dla pojedynczego łącza danych (odmiennie niż adresy, które mają znaczenie globalne) – i są podobne do DLCI używanych w sieci Frame Relay lub VPI/VCI używanych w środowisku ATM. LRS (Label Switch Router) jest dowolnym urządzeniem obsługującym zarówno standardowe komponenty sterowania IP (protokoły trasowania, RSVP itp.), jak i komponenty ekspedycji przełączania etykietowego. Etykiety mogą być powiązane z pakietami przez zagnieżdżenie w nagłówku DLL (Data Link Layer) lub dołączone jako specyficzne pola pomiędzy nagłówkiem Data Link i jednostkami danych protokołowych Data Link. Na granicy sieci MPLS brzegowy LSR klasyfikuje i wydaje decyzje ekspedycyjne w oparciu o nagłówek IP pakietów nieetykietowanych; odpowiednie etykiety są dodawane i pakiet jest ekspediowany do przyległego LSR. Etykieta funkcjonuje jako krótki nagłówek IP – w ten sposób redukuje proces ekspedycji na wszystkich kolejnych węzłach drogi przesyłu. Informacja etykietowana może być dystrybuowana przez istniejące już protokoły trasowania (jeżeli obsługują etykiety) lub za pośrednictwem nowego protokołu LDP (Label Distribution Protocol).

Telefonia internetowa

Przesyłanie głosu z wykorzystaniem protokołu IP (VoIP) jest coraz popularniejsze, gdyż zmniejsza koszty rozmów telefonicznych i przesyłania faksów. Technologia ta znajdzie również zastosowanie w zaawansowanych aplikacjach multimedialnych. Zapewnienie wysokiej jakości usług telefonii IP jest podstawowym warunkiem konwergencji multimedialnej. Dostępność pasma zwiększa się szesnastokrotnie każdego roku, więc problem dostępności w najbliższym czasie zniknie.

Chociaż większość produktów systemowych dla VoIP ma nadal charakter rozwiązań firmowych, to jednak ich twórcy implementują także nowe standardy. Takie podejście dopuszcza współdziałanie i integrację różnych sieci i systemów, w tym systemów zarówno telefonii stacjonarnej, jak i mobilnej. Na rynku pojawiły się już podręczne zestawy telefonów IP, które można włączyć bezpośrednio do sieci LAN lub do IP-PBX.

Typowymi elementami telefonii internetowej są urządzenia klienta – komputer PC, zwyczajny aparat telefoniczny, telefon komórkowy, podłączony przez system PABX lub wprost telefon IP – oraz bramy i bramy nadzorcze (gatekeeper).

Do podstawowych funkcji bram należy wyznaczanie tras przesyłania pakietów danych i ich konwersja do wymogów PSTN; dodatkowo bramy mogą oferować usługi poczty głosowej i IVR. Bramy nadzorcze są wyposażone w oprogramowanie, które steruje routingiem wywołań, funkcjami zarządzania wywołaniem itp. Troszczą się one o translację adresów IP na numery telefoniczne, umożliwiając w ten sposób użytkownikom IP wywoływanie połączenia ze zwykłego telefonu z komputera PC dzięki użyciu adresów internetowych.

Proces konwersji sygnałów telefonicznych na pakiety IP obejmuje:

1) konwersję telefonicznego strumienia bitów (64 kb głosu/szczelinę czasową) na ramki oraz konwersję sygnalizacji Q.931 na sygnalizację opartą na IP (H.225/H.245); ramki te są włączane do pakietów UDP/TCP

2) opcjonalne zastosowanie kompresji i protokołów kodujących, takich jak G.711 i G.723

3) obsługę funkcji, takich jak redukcja echa, pozapasmowa (out of band) sygnalizacja tonowa DTMF (Dual Tone Multifrequency Signaling), generowanie szumów CNG (Comfort Noise Generation) i automatyczne sterowanie wzmocnieniem AGF (Automatic Gain Control), które są realizowane przez komponenty DSP zlokalizowane na dedykowanej karcie, w hoście sieciowym lub w obu tych miejscach

4) sterowanie wywołaniem: funkcje tradycyjnych standardów telefonicznych H.225 I H.245 zostały włączone do standardu H.323 sterującego połączeniami mutimedialnymi.