Problem obiektywnych testów certyfikacji i wydajności produktów 802.11n istnieje od dawna. Trudno sprawiedliwie ocenić zupełnie różne narzędzia. W jaki sposób porównywać różne rozwiązania 802.11n, które tak znacząco różnią się technologicznie? Testy produktów związanych ze standardem 802.11n są zupełnie nieodpowiednie dla nowych technologii. Organizacja Wi-Fi Alliance nie może obecnie certyfikować i testować rozwiązań typu 802.11n 1x1. Standardy 802.11a/b/g oparto na technologii, która pozwalała na określenie stałego poziomu wydajności. Istnieją wprawdzie rozwiązania, które za pomocą kilku technicznych sztuczek pozwalają pracować na zdecydowanie wyższych szybkościach. Są one jednak niszowe (nie podlegają standaryzacji) i charakterystyczne dla poszczególnych producentów.

Standard 802.11n to zupełnie inny przypadek. W zależności od wdrożenia (liczba obsługiwanych strumieni, opcjonalnie wykorzystywane funkcjonalności formowania wiązki), wydajność może zmieniać się w szerokim zakresie. Wi-Fi Alliance przeprowadza testy kompatybilności dla wszystkich produktów Wi-Fi, ale nie informuje o ich wydajności. Trudno jest testować produkty na poziomie protokołów, specyfikacji czy określonych warunków. W przypadku 802.11n naturalnym kryterium klasyfikacji produktów 802.11n do testów powinna stać się nie przynależność urządzenia do standardu, ale liczba obsługiwanych strumieni. W rezultacie, certyfikacja powinna być przeprowadzona w ramach kategorii wydajności. Produkty winny być certyfikowane i testowane w grupach, takich jak 802.11n-1, 802.11n-2 oraz 802.11n-3 - w zależności od liczby wspieranych strumieni. Mogłyby także wykorzystywać oznaczenia 802.11n-100, 802.11n-200 i 802.11n-300, określające oczekiwaną przepustowość w każdej grupie. Wi-Fi Alliance planuje rozwiązanie tego problemu do czasu ukazania się ostatecznej wersji ratyfikowanego standardu 802.11n w 2010 r. Co zrobić z urządzeniami 802.11n 1x1 wchodzącymi na rynek w tym roku, na razie nie wiadomo.

Gigabitowe sieci Wi-Fi 60 GHz

Okazuje się, że szybkości transmisji ok. 300 Mb/s oferowane przez rozwiązania 802.11n nie zawsze będą wystarczające w środowisku domowym. Wireless Gigabit Alliance (WiGig) to organizacja, która została utworzona z myślą o przygotowaniu rozwiązań pozwalających przekroczyć barierę 1 Gb/s w sieciach bezprzewodowych. Już wcześniej były podejmowane próby podjęcia tego wyzwania w ramach pasma 60 GHz.

Do tej pory głośno było o konkurencyjnych standardach (UWB, WHDI, WirelessHD). Grupa WiGig ma jednak wśród swoich członków wielkich graczy rynku sieciowego, w tym firmy: Atheros, Broadcom, Dell, Intel, LG, Marvell, MediaTek, Microsoft, NEC, Nokia, Panasonic, Samsung. Ułatwi to z pewnością rozpowszechnianie nowej technologii.

Specyfikacja gigabitowych sieci bezprzewodowych o niewielkim zasięgu ma być gotowa na koniec bieżącego roku. WiGig Alliance rozwija technologię w ramach pasma radiowego 60 GHz. Nowa technologia ma szansę znaleźć zastosowanie w szerokim spektrum aplikacji (transmisja danych, multimedialna rozrywka). Z pewnością możliwość osiągnięcia szybkości 1 Gb/s wyeliminowałaby potrzebę korzystania z okablowania w domowym sprzęcie elektronicznym. Urządzenia mają być bardzo łatwe w obsłudze oraz energooszczędne. Testy zgodności produktów WiGig powinny zostać przeprowadzone w przyszłym roku, natomiast certyfikacja jest przewidziana na koniec 2010 r.