Konfigurowanie adapterów PC4800 i punktów dostępu AP4800 to dla użytkownika trudna próba. Punkty dostępu AP4800, tak jak punkty dostępu Cabletron RoamAbout, wymagają zastosowania przy pierwszym konfigurowaniu konsoli ASCII. Żeby jednak jeszcze bardziej skomplikować sprawę, nie można tu zastosować standardowego kabla typu "null modem", a konsolę zarządzania należy połączyć z urządzeniem za pomocą dziewięćiopinowego kabla szeregowego typu złącze męskie-złącze żeńskie. A mało który użytkownik ma taki kabel pod ręką. Po pierwszym skonfigurowaniu urządzenia następne operacje rekonfigurowania można już realizować przez uruchomienie sesji Telnet lub HTTP.

Jeśli chodzi o konfigurowanie klientów (notebooki wyposażone w adaptery PC Card), to problem polegał na tym, że adapter PC4800 jest domyślnie skonfigurowany na szybkość 1 Mb/s. Aby zmusić adapter do pracy z większą szybkością, trzeba zmienić zawartość niektórych plików, co przysparza kłopotów.

(Adaptery PC Card firmy Aironet komunikują się bez przeszkód z punktami dostępu standardu 802.11, pracując z szybkością, jaką narzuca im punkt dostępu - 1,28 Mb/s przy 11 m. Aironet plasuje się tu więc za najszybszym rozwiązaniem zaproponowanym przez Cabletron, zwycięzcą w kategorii oceny przepustowość).

Bez standardów, ale wydajnie

Ci użytkownicy, którzy nie przejmują się kwestią kompatybilności, mogą zdecydować się na technologię RadioLAN -wydajną bezprzewodową sieć LAN, nie spełniającą jednak wymagań stawianych przez standard 802.11.

RadioLAN wykorzystuje nietypową częstotliwość (5,8 GHz) i może przesyłać pakiety z szybkością 10 Mb/s, czyli pięć razy szybciej (przynajmniej teoretycznie) niż sieci pracujące w standardzie 802.11. Sieć ta w praktyce nie pracuje aż tak szybko, ale przy odległości 1,5 m (notebook - punkt dostępu) osiąga przepustowość rzędu 4,39 Mb/s. Jednak wraz z oddalaniem się od punktu dostępu przepustowość dość gwałtownie spada. Po ustawieniu notebooka w odległości 11 m od punktu dostępu przepustowość spada do poziomu 1,88 Mb/s, przy czym tylko 30 proc. ramek jest od razu przesyłane bezbłędnie.

Technologia RadioLAN zakłada stosowanie bardzo dużych anten, co zaprzecza nieco idei przenośności. W dodatkuwystarczy ustawić antenę pod nieco innym kątem, a przepustowość od razu ulega zmianie.

W każdym razie testy wykazują, że sieci RadioLAN pracują przeciętnie o 50 proc. szybciej (zakładając, że odległość wynosi 11 m) niż sieci standardu 802.11. Jeśli użytkownik zdecyduje się zainstalować dodatkowe punkty dostępu, zmniejszając tym samym odstęp między poszczególnymi punktami dostępu, przepustowość może osiągnąć poziom 4 Mb/s. Pomimo stosowania tak dużych anten maksymalny zakres tej sieci wynosi 20 m. Dlatego rozwiązanie to nie nadaje się do implementowania w dużych budynkach, chyba że zdecydujemy się na instalowanie wielu punktów dostępu, a to kosztuje.

Adapter PC Card instalowany w notebookach nosi nazwę PC CardLINK i nie różni się niczym od znanych wszystkim kart tego standardu, nie licząc oczywiście dużej anteny. Konfigurowanie adapterów (w tym przypisywanie numerów IP) i instalowanie sterowników jest łatwe. Punkty dostępu można pierwszy raz konfiguro-wać posługując się programem nagranym na dyskietkę, a później można to robić wykorzystując platformę Web. Punktami dostępu Backbone-LINK można tu więc zarządzać nie instalując na komputerze żadnego dodatkowego programu. Co ważne, administrator ma dostęp do adresów MAC i może nimi manipulować.

Adapter PC CardLINK kosztuje 499 USD, a punk dostępu BackboneLINK 999 USD. Produkt jest więc dużo tańszy od czterech testowanych rozwiązań 802.11. Za niewielką dopłatą można kupić sieć z dodatkowym oprogramowaniem, które szyfruje pakiety przed wysłaniem w eter. Sieć ta ma jedną podstawową wadę i jedną podstawową zaletę. Wada to niewielki zasięg, a zaletą jest duża przepustowość przy małym oddaleniu notebooka od punktu dostępu. Jeśli więc biuro jest niewielkie, a przepustowość sieci gra pierwszoplanową rolę, to można zdecydować się na bezprzewodową sieć RadioLAN.