Protokół otwartej komunikacji
- Dariusz Niedzielewski,
- 15.01.2010
Zalety protokołu komunikacyjnego SIP (Session Initiation Protocol) dostrzegają już zarówno małe firmy, jak i wielkie przedsiębiorstwa, gdzie dotychczas silną pozycję zajmował standard H.323. W dobie dynamicznego rozwoju systemów VoIP, unified communications (UC) oraz konieczności zapewnienia kompatybilności rozwiązań wielu dostawców, uniwersalność i prostota SIP skazuje wręcz ten protokół na sukces. Według prognoz ABI Research, w 2012 r. połowa klientów firm telekomunikacyjnych będzie korzystać przynajmniej z jednej usługi bazującej na protokole SIP.
Niełatwa droga do celu
SIP jest protokołem warstwy aplikacji, służącym do inicjowania, zrywania oraz zmiany sesji komunikacyjnych między terminalami (obecnie najczęściej wykorzystywany do realizacji połączeń Voice over IP). Protokół został zaprojektowany przez Henninga Schulzrinne’a na Uniwersytecie Columbia, a jego standaryzacją zajęła się w sierpniu 1999 r. grupa MMUSIC (Multiparty Multimedia Session Control), działająca w ramach IETF. Pierwsza wersja zalecenia (o numerze 2.0) otrzymała nazwę RFC 2543. Dalsze rozszerzenia dotyczące samego protokołu zapisano w dokumencie RFC 3261, a w opracowaniu RFC3329 zawarto wytyczne odnośnie do sposobu negocjacji wyboru metod zabezpieczeń między punktami końcowymi terminali. Inżynierowie Internet Engineering Task Force wciąż rozwijają SIP, w czym chętnie pomagają wiodący dostawcy infrastruktury telekomunikacyjnej.